Matriz nilpotente

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura

En álxebra linear, unha matriz nilpotente é unha matriz cadrada N tal que

Nk=0

para algún enteiro k. O k máis pequeno deste tipo chámase índice de N, [1] ou ás veces o grao de N.

De xeito máis xeral, unha transformación nilpotente é unha transformación linear L dun espazo vectorial tal que Lk=0 para algún enteiro positivo k (e, polo tanto, Lj=0 para todos os jk).[2][3][4]

Estes dous conceptos son casos especiais dun concepto máis xeral de nilpotencia que se aplica aos elementos dos aneis.

Exemplos

Exemplo 1

A matriz

A=[0100]

é nilpotente de índice 2, xa que A2=0.

Exemplo 2

De forma máis xeral, calquera matriz triangular de n dimensións con ceros ao longo da diagonal principal é nilpotente, con índice n. Por exemplo, a matriz

B=[0216001200030000]

é nilpotente, con

B2=[0027000300000000]; B3=[0006000000000000]; B4=[0000000000000000]

O índice de B é polo tanto 4.

Exemplo 3

Aínda que os exemplos anteriores teñen un gran número de entradas cero, unha matriz nilpotente típica non o ten. Por exemplo,

C=[53215961064]C2=[000000000]

aínda que a matriz non ten entradas cero.

Exemplo 4

Alén diso, calquera matriz da forma

[a1a1a1a2a2a2a1a2an1a1a2an1a1a2an1]

como

[555666111111]

ou

[1111222244447777]

elévase ao cadrado dando cero.

Exemplo 5

Se cadra algúns dos exemplos máis sorprendentes de matrices nilpotentes sexan as matrices cadradas n×n da forma:

[2221nn+211n1n+21n11n+2n]

As primeiras delas son:

[2142][222513153][2223611416141164][2222471115171151171511175]

Estas matrices son nilpotentes mais non hai entradas cero en ningunha das súas potencias inferiores ao índice.[5]

Exemplo 6

Considere o espazo linear de polinomios de grao limitado. O operador derivada é un mapa linear. Sabemos que ao aplicar a derivada a un polinomio diminúe o seu grao en un, polo que ao aplicalo de forma iterativa, acabaremos por obter cero. Polo tanto, en tal espazo, a derivada é representábel por unha matriz nilpotente.

Caracterización

Para unha matriz cadrada n×n, N, con entradas reais (ou complexas), as seguintes afirmacións son equivalentes:

O último teorema é certo para matrices sobre calquera corpo de característica 0 ou característica suficientemente grande. (cf. Identidades de Newton)

Este teorema ten varias consecuencias, incluíndo:

  • O índice dunha matriz nilpotente n×n sempre é menor ou igual a n. Por exemplo, cada matriz 2×2 nilpotente elevada ao cadrado é cero.
  • O determinante e a traza dunha matriz nilpotente son sempre cero. En consecuencia, unha matriz nilpotente non pode ser invertíbel.
  • A única matriz diagonalizábel nilpotente é a matriz cero.

Ver tamén: Descomposición de Jordan-Chevalley.

Clasificación

Considere a matriz de desprazamento n×n (superior):

S=[0100001000010000].

Esta matriz ten 1 ao longo da superdiagonal e 0s no resto da matriz. Como transformación linear, a matriz de desprazamento "despraza" as compoñentes dun vector unha posición cara á esquerda, aparecendo un cero na última posición:

S(x1,x2,,xn)=(x2,,xn,0).[6]

Esta matriz é nilpotente con grao n, e é a matriz nilpotente canónica.

Específicamente, se N é calquera matriz nilpotente, entón N é semellante a unha matriz diagonal en bloques da forma

[S1000S2000Sr]

onde cada un dos bloques S1,S2,,Sr é unha matriz de desprazamento (posibelmente de diferentes tamaños). Esta forma é un caso especial da forma canónica de Jordan para matrices.[7]

Por exemplo, calquera matriz 2×2 nilpotente distinta de é semellante á matriz

[0100].

É dicir, se N é calquera matriz 2×2 nilpotente distinta de cero, entón existe unha base b1,b2 de tal forma que Nb1=0 e Nb2=b1.

Este teorema de clasificación cúmprese para matrices sobre calquera corpo. (Non é necesario que o corpo estea pechado alxebricamente.)

Bandeira de subespazos

Unha transformación nilpotente L en n determina naturalmente unha bandeira de subespazos

{0}kerLkerL2kerLq1kerLq=n

e unha sinatura

0=n0<n1<n2<<nq1<nq=n,ni=dimkerLi.

A sinatura caracteriza L ata unha transformación linear invertíbel. A maiores, satisfai as desigualdades

nj+1njnjnj1,para todos os j=1,,q1.

Pola contra, calquera secuencia de números naturais que satisfaga estas desigualdades é a sinatura dunha transformación nilpotente.

Propiedades adicionais

(I+N)1=m=0k(N)m=IN+N2N3+N4N5+N6N7++(N)k(IN)1=m=0kNm=I+N+N2+N3+N4+N5+N6+N7++Nk
  • Se N é nilpotente, entón
det(I+N)=1.
Pola contra, se A é unha matriz e
det(I+tA)=1
para todos os valores de t, entón A é nilpotente. De feito, dado que p(t)=det(I+tA)1 é un polinomio de grao n, abonda con ter este valor para n+1 valores distintos de t.

Xeneralizacións

Un operador linear T é localmente nilpotente se para cada vector v, existe un k tal que

Tk(v)=0.

Para os operadores nun espazo vectorial de dimensións finitas, a nilpotencia local é equivalente á nilpotencia.

Notas

Modelo:Reflist

Véxase tamén

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas

Modelo:Control de autoridades

  1. Modelo:Harvtxt
  2. Modelo:Harvtxt
  3. Modelo:Harvtxt
  4. Modelo:Harvtxt
  5. Modelo:Cita web
  6. Modelo:Harvtxt
  7. Modelo:Harvtxt
  8. R. Sullivan, Products of nilpotent matrices, Linear and Multilinear Algebra, Vol. 56, No. 3