Sumatorio

De testwiki
Revisión feita o 19 de xaneiro de 2025 ás 14:58 por imported>Andresv.63 (coidado: á e unha variábel, non unha palabra)
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)
Saltar á navegación Saltar á procura

En matemáticas, o sumatorio () é a suma dunha secuencia de números, chamadas sumandos; o resultado é a súa suma ou total.[1] Ademais dos números, tamén se poden sumar outros tipos de valores: funcións, vectores, matrices, polinomios e, en xeral, elementos de calquera tipo de obxectos matemáticos sobre os que se define unha operación denotada como "+".

Os sumatorios de secuencias infinitas chámanse series. Implican o concepto de límite, e non se consideran neste artigo.

Para sumas longas e sumatorios de lonxitude variable é un problema común atopar formas pechadas para o resultado. Por exemplo, Modelo:Efn

i=1ni=n(n+1)2.

Notación

O símbolo do sumatorio

A notación matemática usa a letra grega grega maiúscula sigma para representar de forma compacta a suma de moitos termos similares, por exemplo:

i=mnai=am+am+1+am+2++an1+an.

Onde Modelo:Math é o índice da suma; Modelo:Math é unha variable indexada que representa cada termo da suma; Modelo:Math é o índice inferior da suma e Modelo:Math é o índice superior da suma. Por tanto no exemplo de enriba a suma irá desde o elemento número Modelo:Math ata o elmento número Modelo:Math indo o índice aumentando dun en un.Modelo:Efn

Isto lese como "suma de Modelo:Math, de Modelo:Math igual a Modelo:Math ata Modelo:Math igual a Modelo:Math".

Un exemplo que mostra a suma de algúns cadrados consecutivos:

i=36i2=32+42+52+62=86.

E outro exemplo é a suma dos primeiros Modelo:Math números da secuencia de Fibonacci

i=0nfi=fn+21.

Ás veces o índice e os límites dos índices do sumatorio omítense da definición do sumatorio se o contexto é suficientemente claro. Isto aplícase especialmente cando o índice vai de 1 a n.[2] Por exemplo, pódese escribir que:

ai2=i=1nai2.

Outro xeito é poñer a condición do índice toda no lado inferior, por exemplo:

0k<100f(k).

Tamén se pode expresar como o percorrido polos elementos dun conxunto:

xSf(x) é a suma de f(x) sobre todos os elementos x no conxunto S.
d|nμ(d) é a suma de μ(d) sobre todos os números enteiros positivos d que dividen n.

Tamén hai formas de xeneralizar o uso de moitos signos sigma. Por exemplo,

i,j é o mesmo que ij.

Unha notación similar úsase para o produto dunha secuencia, usando , que é unha forma ampliada da letra maiúscula grega pi.

Un sumatorio alterno de sumas e restas podemos definilo como:

i=0n(1)nai.

Cálculo de diferenzas finitas

Dada unha función Modelo:Mvar que se define sobre os enteiros do intervalo Modelo:Math, cúmprese a seguinte ecuación:

f(n)f(m)=i=mn1(f(i+1)f(i)).

Esta coñécese como serie telescópica e é o análogo do teorema fundamental do cálculo no cálculo de diferenzas finitas, que afirma que:

f(n)f(m)=mnf(x)dx, onde
f(x)=limh0f(x+h)f(x)h é a derivada de Modelo:Mvar.

Un exemplo de aplicación da ecuación anterior é o seguinte:

nk=i=0n1((i+1)kik).

Usando o teorema binomial, isto pódese reescribir como:

nk=i=0n1(j=0k1(kj)ij).

A fórmula anterior úsase máis habitualmente para inverter o operador diferenza Δ, definido por:

Δ(f)(n)=f(n+1)f(n),

onde Modelo:Mvar é unha función definida nos enteiros non negativos. Así, dada tal función Modelo:Mvar, o problema é calcular a antidiferenza de Modelo:Mvar, unha función F=Δ1f tal que ΔF=f. É dicir, F(n+1)F(n)=f(n). Esta función defínese ata a adición dunha constante, e pódese escoller como [3]

F(n)=i=0n1f(i).

Non sempre hai unha expresión en forma pechada para tal suma, mais a fórmula de Faulhaber proporciona unha forma pechada no caso en que f(n)=nk e, por linearidade, para cada función polinómica de Modelo:Mvar.

Aproximación por integrais definidas

Moitas aproximacións deste tipo pódense obter mediante a seguinte conexión entre sumas e integrais, que vale para calquera función crecente f:

s=a1bf(s) dsi=abf(i)s=ab+1f(s) ds.

e para calquera función decrecente f:

s=ab+1f(s) dsi=abf(i)s=a1bf(s) ds.

Para aproximacións máis xerais, consulte a fórmula de Euler-Maclaurin.

Para sumatorios nos que o sumando está dado (ou pode ser interpolado) por unha función integrable do índice, o sumatorio pode interpretarse como unha suma de Riemann que se produce na definición da integral definida correspondente. Polo tanto, pódese esperar que, por exemplo,

bani=0n1f(a+iban)abf(x) dx,

xa que o lado dereito é por definición o límite para n do lado esquerdo. Porén, para unha suma dada n é fixo, non tende a infinito, e pouco se pode dicir sobre o erro na aproximación anterior sen presupostos adicionais sobre f: está claro que para funcións con oscilacións a grande escala a suma de Riemann pode estar arbitrariamente lonxe da integral de Riemann.

Identidades

As fórmulas seguintes implican sumas finitas; para sumas infinitas ou sumas finitas de expresións que impliquen funcións trigonométricas ou outras funcións transcendentais, consulte a lista de series matemáticas.

Identidades xerais

n=stCf(n)=Cn=stf(n) (distributiva).[4]
n=stf(n)±n=stg(n)=n=st(f(n)±g(n)) (conmutativa e asociativa).[4]
n=stf(n)=n=s+pt+pf(np) (desprazamento do índice).
nBf(n)=mAf(σ(m)), (bixección Modelo:Mvar dun conxunto finito Modelo:Mvar nun conxunto Modelo:Mvar, mudar o índice, xeneraliza a fórmula precedente).
n=stf(n)=n=sjf(n)+n=j+1tf(n) (subdividir unha suma, usando asociatividade).
n=abf(n)=n=0bf(n)n=0a1f(n) (outra variante da anterior).
n=stf(n)=n=0tsf(tn).
n=0tf(n)=n=0tf(tn).
i=k0k1j=l0l1ai,j=j=l0l1i=k0k1ai,j (conmutatividade e asociatividade).
kjinai,j=i=knj=kiai,j=j=kni=jnai,j=j=0nki=knjai+j,i (outra aplicación de conmutatividade e asociatividade).
n=2s2t+1f(n)=n=stf(2n)+n=stf(2n+1) (subdividir o sumatorio en índices pares e impares).
n=2s+12tf(n)=n=s+1tf(2n)+n=s+1tf(2n1) (subdividir unha suma en partes pares e impares, para índices impares).
(i=0nai)(j=0nbj)=i=0nj=0naibj (distributiva).
i=smj=tnaicj=(i=smai)(j=tncj) (A distributividade permite a factorización).
n=stlogbf(n)=logbn=stf(n).
Cn=stf(n)=n=stCf(n).
m=0kn=0mf(m,n)=m=0kn=mkf(n,m), para calquera función f de ×.

Potencias e logaritmo das progresións aritméticas

i=1nc=nc para todo Modelo:Mvar que non depende de Modelo:Mvar.
i=0ni=i=1ni=n(n+1)2.Modelo:R
i=1n(2i1)=n2 (Suma dos primeiros números naturais impares).
i=0n2i=n(n+1) (Suma dos primeiros números naturais pares).
i=1nlogi=logn! (A suma dos logaritmos é o logaritmo do produto).
i=0ni2=i=1ni2=n(n+1)(2n+1)6=n33+n22+n6. Modelo:R
i=0ni3=(i=0ni)2=(n(n+1)2)2=n44+n32+n24 (Teorema de Nicómaco) Modelo:R

Índice do sumatorio en expoñentes

Nos seguintes sumatorios, asúmese que Modelo:Mvar é diferente de 1.

i=0n1ai=1an1a (suma dunha progresión xeométrica).
i=0n112i=212n1 (caso especial para Modelo:Math).
i=0n1iai=anan+(n1)an+1(1a)2 (Modelo:Mvar veces a derivada en relación a Modelo:Mvar da progresión xeométrica).
i=0n1(b+id)ai=bi=0n1ai+di=0n1iai=b(1an1a)+d(anan+(n1)an+1(1a)2)=b(1an)(n1)dan1a+da(1an1)(1a)2
(suma dunha secuencia aritmético-xeométrica)

Coeficientes binomiais e factoriais

Existen moitas identidades con sumatorios que implican coeficientes binomiais. Algunhas das máis básicas son as seguintes.

Implicando o teorema do binomio

i=0n(ni)anibi=(a+b)n, o teorema do binomio.
i=0n(ni)=2n, caso especial onde Modelo:Math.
i=0n(ni)pi(1p)ni=1, o caso especial onde Modelo:Math, que, para 0p1, expresa a suma da distribución binomial.
i=0ni(ni)=n(2n1), o valor en Modelo:Math da derivada con respecto a Modelo:Mvar do teorema do binomio.
i=0n(ni)i+1=2n+11n+1, o valor en Modelo:Math da antiderivada con respecto a Modelo:Mvar do teorema do binomio.

Implicando números de permutación

Nos seguintes sumatorios, nPk é o número de [[Permutación|Modelo:Math-permutacións de Modelo:Math]].

i=0niPk(ni)=nPk(2nk)
i=1ni+kPk+1=i=1nj=0k(i+j)=(n+k+1)!(n1)!(k+2)
i=0ni!(ni)=i=0nnPi=n!e,n+, onde e x denota a función chan.

Outros

k=0m(n+kn)=(n+m+1n+1)
i=kn(ik)=(n+1k+1)
i=0nii!=(n+1)!1
i=0n(m+i1i)=(m+nn)
i=0n(ni)2=(2nn)
i=0n1i!=n!en!

Números harmónicos

i=1n1i=Hn (o Modelo:Mvar-ésimo número harmónico )
i=1n1ik=Hnk (o número harmónico xeneralizado)

Notas

Modelo:Reflist Modelo:Reflist

Véxase tamén

Modelo:Commonscat

Bibliografía

Outros artigos

Modelo:Control de autoridades

  1. Modelo:Cita web
  2. Modelo:Cita web
  3. Handbook of Discrete and Combinatorial Mathematics, Kenneth H. Rosen, John G. Michaels, CRC Press, 1999, Modelo:ISBN.
  4. 4,0 4,1 Modelo:Cita web