Tetración

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura
Un gráfico en cor con bucles de cores brillantes que medran en intensidade a medida que o ollo se dirixe á dereita
Coloreado do dominio da tetración definida como función holomorfa ze, co ton representando o argumento e o brillo representando o módulo.

En matemáticas, a tetración (ou hiper-4) é o seguinte hiperoperador despois da potenciación, e é definida como unha potenciación iterada. A palabra provén de tetra (catro) e ción (de iteración). A tetración é usada para a notación dos números moi grandes.

Introdución

Para entender a tetración hai que entender a relación xerárquica que teñen a suma, a multiplicación e a exponenciación: as multiplicacións poden entenderse como sumas repetidas, a potenciación como multiplicacións repetidas e a tetración como potenciacións repetidas. Todas estas operacións repetidas forman unha xerarquía de "hiperoperacións" que consisten en repetir certo número de veces a operación do nivel inferior. Aquí preséntanse exemplos dos primeiros catro operadores, coa tetración como o primeiro hiperoperador.

  1. Adición
    a+n=a+1+1+...+1n
    a unidade 1 añadida a "a" n veces.
  2. Multiplicación
    a×n=a+a++an
    a sumado n veces.
  3. Potenciación
    an=a×a××an
    a multiplicado n veces.
  4. Tetración
    na=aaan

Modelo:Mvar copias de Modelo:Mvar combinadas por exponenciación, de dereita a esquerda.

Teña en conta que os expoñentes aniñados interprétanse convencionalmente de arriba abaixo: Modelo:Tmath significa Modelo:Tmath e non Modelo:Tmath

Na tetración cada operación é definida mediante a iteración da operación previa (a seguinte operación na sucesión é a pentación). A peculiaridade da tetración entre estas operacións é que para as tres primeiras (adición, multiplicación e potenciación) poden ser xeneralizadas para valores complexos de n, mentres que para a tetración, tal xeneralización regular non está actualmente establecida; a tetración non é considerada unha función elemental.

A adición (a+n) é a operación máis básica, a multiplicación (an) é tamén unha operación primaria, aínda que para os números naturais pode ser pensada como a adición encadeada que implica n números a, e a potenciación (an) pode ser pensada como unha multiplicación encadeada que implica n números a.

Análogamente, a tetración (na) pode ser pensada como unha potencia encadeada con n expoñentes a. O parámetro a chámase base, mentres que o parámetro n, altura (que é enteiro na primeira aproximación, pero pódese xeneralizar a alturas fraccionais, reais e complexas)

Definición

Para calquera número real positivo a>0 e un número enteiro non negativo n0, defínese na como:

na:={1se n=0a[(n1)a]se n>0

Exemplos de potencias iteradas contra bases iteradas/potenciación

Como se pode ver da definición, ao avaliar a tetración, esta exprésase como unha "torre de expoñentes", a potenciación realízase no nivel máis alto primeiro para que esta sexa irreducible. Dito doutro modo:[1]

42=2(2(22))=2(24)=216=65536

Nótese que a potenciación non é asociativa, así que avaliar a expresión noutra orde proporcionará unha resposta diferente ademais de incorrecta:

 42=((22)2)2=(42)2=162=256

Simplificaríase a 2^(2^(4-1))=2^(2^3)=2^8=256, que é unha dobre exponencial.

Polo tanto, as torres exponenciais deben ser avaliadas de arriba abaixo (ou de dereita a esquerda), xa que a tetración é unha función exponencial iterada.

Propiedades

A tetración ten varias propiedades que son similares á potenciación, así como propiedades que son específicas da operación e que se perden ou gañan coa potenciación. Debido a que a potenciación non é conmutativa, as regras do produto e da potencia non teñen un análogo coa tetración; as afirmacións a(bx)=(abx) e a(xy)=axay non son certas para a maioría dos casos.[2]

Pola contra, a tetración segue unha propiedade diferente, onde ax=x(a1x). Este feito vese máis claramente usando unha definición recursiva. Desta propiedade séguese que (ba)(ca)=(c+1a)(b1a), o que permite intercambiar b e c en determinadas ecuacións. A demostración desta propiedade é a seguinte:

(ba)(ca)=(ab1a)(ca)=a(b1a)(ca)=a(ca)(b1a)=(c+1a)(b1a)

Cando un número x e 10 son coprimos, entón pódense computar as últimas m cifras decimais de  ax empregando o teorema de Euler, para calquera enteiro m. Isto é certo tamén noutras bases: por exemplo, as últimas m cifras octais de  ax pódense calcular cando x e 8 son coprimos.

Xeneralizacións

A tetración pódese xeneralizar de dúas maneiras diferentes; na ecuación na!, tanto a base Modelo:Mvar como a súa altura Modelo:Mvar pódense xeneralizar empregando a definición e as propiedades da tetración. Aínda que a base e a altura pódense xeneralizar máis alá dos enteiros non negativos a diferentes dominios, incluíndo n0, funcións complexas como ni, e alturas de infinito Modelo:Mvar, as propiedades máis limitadas da tetración reducen a capacidade de xeneralizala.

Base cero ou complexa

Base cero

A potencia 00 non está definida de forma consistente. Polo tanto, as tetracións n0 tampouco están claramente definidas pola fórmula dada anteriormente. Pola contra, limx0nx está ben definida, e existe:

limx0nx={1,n par0,n impar

Por ende, poderíamos definir consistentemente n0=limx0nx. Isto é análogo a definir 00=1. Baixo esta xeneralización, 00=1, polo que a regra 0a=1 da definición orixinal segue vixente.

Bases complejas

Un colorido gráfico que mostra o período facéndose moito máis grande
Tetración por período
Un colorido gráfico que mostra o escape facéndose moito máis grande
Tetración por escape

Dado que os números complexos pódense elevar a potencias, a tetración pódese aplicar a bases da forma Modelo:Math (onde a e b son reais). Por exemplo, en nz con z = i, a tetrización obtense empregando a rama principal do logaritmo natural; utilizando a fórmula de Euler obtemos a relación:

ia+bi=e12πi(a+bi)=e12πb(cosπa2+isinπa2)

Isto suxire unha definición recursiva para n+1i=a+bi dado calquera ni=a+bi:

a=e12πbcosπa2b=e12πbsinπa2

Isto permite encontrar os seguintes valores aproximados:

Valores da tetración de bases complexas
ni Valor aproximado
1i=i Modelo:Math
2i=i(1i) Modelo:Math
3i=i(2i) Modelo:Math
4i=i(3i) Modelo:Math
5i=i(4i) Modelo:Math
6i=i(5i) Modelo:Math
7i=i(6i) Modelo:Math
8i=i(7i) Modelo:Math
9i=i(8i) Modelo:Math

Xeneralizacións para diferentes alturas

Alturas infinitas

Un gráfico de líñas cunha rápida curva cara arriba a medida que aumenta a base
limnnx da potencial infinitamente iterada converxe para as bases (e1)exe(e1).
Una gráfica cartesiana tridimensional con un punto en el centro
A función left|W(lnz)lnzlnz| no plano complexo, mostrando a función exponencial infinitamente iterada de valor real (curva negra)

A tetración pódese estender ás alturas infinitas; é dicir, para certos valores de a e n en na, existe un resultado ben definido para un n infinito. Isto débese a que para bases dentro dun certo intervalo, a tetrización converxe a un valor finito a medida que a altura tende ao infinito. Por exemplo, 222 converxe a 2, e por tanto pódese dicir que é igual a 2. A tendencia a 2 pódese ver avaliando unha pequena torre finita:

222221.41422221.632221.76221.8421.891.93

En xeral, a pontencial infinitamente iterada xx, definida como o límite de nx a medida que n crece a infinito, converxe para eexe1/e, aproximadamente o intervalo de 0.066 a 1.44, resultado demostrado por Leonhard Euler. O límite, se existe, é unha solución real positiva da ecuación 1=y = xy. Así, 1 =x = y1/y. O límite que define a exponencial infinita de x non existe cando x > e1/e porque o máximo de y1/y é e1/e. O límite tampouco existe cando 0 < x < e-e. Isto pódese estender aos números complexos z coa definición:

inftyz=zz=W(lnz)lnz,

onde W representa a función W de Lambert.

Como o límite 1=y = x (se existe na recta real positiva, é dicir para e-exe1/e) debe satisfacer 1=xy = y vemos que 1=xy = x é (a rama inferior de) a función inversa de 1=yx = y1/y.

Alturas negativas

Podemos utilizar a regra recursiva da tetración,

k+1a=a(ka),

para demostrar que 1a:

ka=loga(k+1a);

Substituíndo -1 por Modelo:Mvar obtense

1a=loga(0a)=loga1=0.[1]

Os valores negativos máis pequenos non poden ser ben definidos desta maneira. Substituíndo -2 por k na mesma ecuación obténse

2a=loga(1a)=loga0=

que non está ben definida. Mais, ás veces pódense considerar conxuntos.[1]

Para n=1, calquera definición de 11 é consistente coa regra porque

01=1=1n para calquera ,n=11.

Alturas reais

Neste momento non existe unha solución comunmente aceptada para o problema xeral de estender a tetración aos valores reais ou complexos de n. Aínda así, existen múltiples enfoques cara esa cuestión, e a continuación esbózanse diferentes enfoques.

En xeral, o problema é encontrar, para calquera real a > 0, unha función superexponencial ,f(x)=xa sobre reais x > -2 que satisfaga

  • 1a=0
  • 0a=1
  • xa=a(x1a)para todo número real x>1.[3]

Notas

Modelo:Listaref

Véxase tamén

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas

Modelo:Control de autoridades