Teorema de Euclides
O teorema de Euclides é un teorema fundamental na teoría de números que afirma que hai infinitos números primos. Foi probado por primeira vez por Euclides na súa obra Elementos. Hai varias demostracións do teorema.
Proba de Euclides
Euclides ofreceu unha proba publicada na súa obra Elementos (Libro IX, Proposición 20).[1] É a que contamos a continuación.[2]
Considere calquera lista finita de números primos p1 , p2, ... , pn. Imos mostrar que existe polo menos un número primo adicional que non figura nesta lista. Sexa P o produto de todos os números primos da lista: P = p1p2 ... pn. Sexa q = P + 1. Entón q pode ser primo ou non:
- Se q é primo, é un primo máis que non está na lista.
- Se q non é primo, entón algún factor primo p divide q. Se este factor p estivese na nosa lista, entón dividiría P (xa que P é o produto de todos os números da lista); pero p tamén divide a P + 1 = q, como acabamos de dicir. Se p divide a P e tamén a q, entón p tamén debe dividir a diferenza [3] dos dous números, que é (P + 1) − P = 1. Como ningún número primo divide a 1, p non pode estar na lista. Isto significa que hai polo menos un número primo máis que non é dos da lista.
Variación co factorial
O factorial n! dun número enteiro positivo n é divisible por cada número enteiro de 2 a n, xa que é o produto de todos eles. Polo tanto, Modelo:Nowrap non é divisible por ningún dos enteiros de 2 a n, inclusive (dá un resto de 1 cando se divide entre cada un). De aí que Modelo:Nowrap é primo ou divisible por un primo maior que n. En ambos os dous casos, para cada enteiro positivo n, hai polo menos un primo maior que n. [4]
Proba de Euler
Outra proba, do matemático suízo Leonhard Euler, baséase no teorema fundamental da aritmética: cada número enteiro ten unha factorización prima única. [5] Euler deduciu que
onde denota o conxunto dos Modelo:Mvar primeiros números primos, e é o conxunto dos enteiros positivos cuxos factores primos están todos en
Esta fórmula pode verse como un produto dunha serie xeométrica e aplicamos a distributiva do produto sobre a suma:
No seu primeiro corolario a este resultado Euler escribe que a suma infinita no enunciado é igual ao «valor» , ao que o produto infinito tamén é igual (na terminoloxía moderna isto equivale a dicir que a suma parcial ata da serie harmónica diverxe asintóticamente como ). Despois, no seu segundo corolario, Euler sinala que o produto
converxe ao valor finito 2 e, en consecuencia, hai máis números primos que cadrados o que demostra o teorema de Euclides.[6]

No mesmo artigo (Teorema 19) Euler utilizou de feito a igualdade anterior para demostrar un teorema moito máis forte que era descoñecido anteriormente, a saber, que a serie
é diverxente, onde Modelo:Mvar denota o conxunto de todos os números primos.
Proba de Erdős
Paul Erdős deu unha demostración[7] que tamén se basea no teorema fundamental da aritmética. Todo número enteiro positivo ten unha factorización única nun número libre de cadrados Modelo:Math e un número cadrado Modelo:Math. Por exemplo, Modelo:Math.
Sexa Modelo:Mvar un número enteiro positivo, e Modelo:Mvar o número de primos menores ou iguais a Modelo:Mvar. Chame a eses números primos Modelo:Math . Calquera número enteiro positivo Modelo:Mvar que sexa menor ou igual a Modelo:Mvar pódese escribir na forma
onde cada Modelo:Math é Modelo:Math ou Modelo:Math. Hai Modelo:Math formas de formar a parte sen cadrados Modelo:Mvar. E Modelo:Math pode ser como máximo Modelo:Mvar, polo que Modelo:Math. Así, como máximo poden escribirse Modelo:Math números desta forma. Noutras palabras,
Ou, despexando Modelo:Mvar e tomando logaritmos en base 2, temos , e por tanto como Modelo:Mvar pode ser arbitrariamente grande tamén Modelo:Mvar (número de primos) tamén o é.
Outras probas
- Na década de 1950, Hillel Furstenberg introduciu unha demostración por contradición usando topoloxía de conxunto de puntos. [8]
- Juan Pablo Pinasco escribiu unha proba baseada no principio de inclusión-exclusión.[9]
- No 2010, Junho Peter Whang publicou unha proba por contradición baseada na fórmula de Legendre.[10]
- Filip Saidak deu unha proba por construción, que non usa redución ao absurdo [11] nin o lema de Euclides (que se un primo p divide ab entón debe dividir a ou b).
Resultados máis fortes
Os teoremas desta sección implican simultaneamente o teorema de Euclides e outros resultados a maiores.
Teorema de Dirichlet sobre progresións aritméticas
O teorema de Dirichlet afirma que para dous enteiros primos positivos calquera a e d, hai infinitos números primos da forma a + nd, onde n tamén é un número enteiro positivo. Noutras palabras, hai infinitos números primos que son congruentes módulo d.
Teorema dos números primos
Modelo:Artigo principal Sexa Modelo:Math a función de contaxe de números primos que dá o número de primos menores ou iguais a Modelo:Mvar, para calquera número real Modelo:Mvar. Daquela o teorema dos números primos indicaque Modelo:Math é unha boa aproximación a Modelo:Math, no sentido de que o límite do cociente das dúas funcións Modelo:Math e Modelo:Math é 1 a medida que Modelo:Mvar vai para o infinito:
Isto dá o teorema de Euclides, xa que
Teorema de Bertrand-Chebyshev
En teoría de números, o postulado de Bertrand é un teorema que indica que para calquera número enteiro , sempre existe polo menos un número primo tal que
Esta afirmación foi conxecturada por primeira vez en 1845 por Joseph Bertrand[12] (1822–1900). A súa conxectura foi completamente probada por Chebyshev (1821–1894) en 1852 [13], polo que o postulado tamén se chama teorema de Bertrand-Chebyshev ou teorema de Chebyshev.
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas
- Modelo:MathWorld
- Euclid's Elements, Book IX, Prop. 20 (Euclid's proof, on David Joyce's website at Clark University)
- ↑ James Williamson (translator and commentator), The Elements of Euclid, With Dissertations, Clarendon Press, Oxford, 1782, page 63.
- ↑ Modelo:Cita libro
- ↑ ver Divisor.
- ↑ Modelo:Cita libro
- ↑ Theorems 7 and their Corollaries 1 and 2 in: Leonhard Euler. Variae observationes circa series infinitas. Commentarii Academiae scientiarum imperialis Petropolitanae 9, 1744, pp. 160–188. . (Original) . (English translation version)
- ↑ In his History of the Theory of Numbers (Vol. 1, p. 413) Dickson refers to this proof, as well as to another one by citing page 235 of another work by Euler: Introductio in Analysin Infinitorum. Tomus Primus. Bousquet, Lausanne 1748. . There (§ 279) Euler in fact essentially restates the much stronger Theorem 19 (described below) in the paper of his former proof.
- ↑ Modelo:Cita libro
- ↑ Modelo:Cita libro
- ↑ Juan Pablo Pinasco, "New Proofs of Euclid's and Euler's theorems", American Mathematical Monthly, volume 116, number 2, February, 2009, pages 172–173.
- ↑ Junho Peter Whang, "Another Proof of the Infinitude of the Prime Numbers", American Mathematical Monthly, volume 117, number 2, February 2010, page 181.
- ↑ Modelo:Cite journal
- ↑ Modelo:Cita libro.
- ↑ Modelo:Cita libro. (Proba do postulado: 371–382). Ver taméns Mémoires de l'Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg, vol. 7, pp. 15–33, 1854