Proba por contradición
En lóxica,a proba por contradición é unha forma de proba que establece a verdade ou a validez dunha proposición, demostrando que asumir a proposición como falsa leva a unha contradición. Aínda que se usa con bastante liberdade nas demostracións matemáticas, non todas as escolas de pensamento matemático aceptan este tipo de probas non construtivas como universalmente válidas.[1]
De forma máis ampla, a proba por contradición é calquera forma de argumento que establece un enunciado chegando a unha contradición, aínda que o suposto inicial non sexa a negación do enunciado que se quere demostrar. Neste sentido xeral, a proba por contradición tamén se coñece como proba indirecta ou redución ao absurdo.[2]
Unha demostración matemática que emprega a proba por contradición normalmente procede do seguinte xeito:
- A proposición a demostrar é P.
- Supoñemos que P é falso, é dicir, asumimos ¬P.
- Demostramos logo que ¬P implica falsidade. Isto normalmente conséguese derivando dúas afirmacións mutuamente contraditorias, Q e ¬Q, e apelando ao principio da non contradición.
- Dado que asumir que P é falsa leva a unha contradición, conclúese que P é verdadeira.
Formalización
O principio pódese expresar formalmente como a fórmula proposicional ¬¬P ⇒ P, equivalentemente (¬P ⇒ ⊥) ⇒ P, que se pode ler como: "Se asumir que P é falsa implica falsidade, entón P é verdadeira".
Na dedución natural o principio toma a forma da regra de inferencia seguinte
que podemos ler como: "Se demostramos , daquela podemos concluír ".
No cálculo de secuentes o principio exprésase pola secuencia
que podemos ler como: “As hipóteses e implican a conclusión ou ."
Xustificación
Na lóxica proposicional o principio pódese xustificar escribindo a táboa de verdade da proposición ¬¬P ⇒ P, que demostra que é unha tautoloxía:
| p | Modelo:Math | Modelo:Math | Modelo:Math |
|---|---|---|---|
| T | F | T | T |
| F | T | F | T |
Outra forma de xustificar o principio é derivalo ao principio do terceiro excluído, isto é, asumimos ¬¬P e procuramos demostrar P. Pola lei do terceiro excluído P cúmprese ou non se cumpre:
- se P se cumpre, logo P cúmprese.
- se ¬P se cumpre, daquela demostramos falsidade aplicando ao principio da non contradición a ¬P e ¬¬P, o que nos permite concluír P.
En calquera caso, establecemos P . Resulta que, pola contra, a proba por contradición pódese utilizar para derivar a lei do medio excluído.
No cálculo de secuentes a proba por contradición derívase das regras de inferencia para a negación:
Relación con outras técnicas de proba
Refutación por contradición
Sería similar mais usada para probar unha negación en vez dunha afirmación
- A proposición a demostrar é ¬P.
- Supoñemos P.
- Demostramos a falsidade de P.
- Por tanto temos ¬P .
Comparamos coa proba por contradición xa comentada enriba:
- A proposición a demostrar é P.
- Supoñemos ¬P.
- Demostramos a falsidade de ¬P.
- Por tanto temos P.
Principio do terceiro excluído
A proba por contradición equivale ao principio do terceiro excluído formulada por primeira vez por Aristóteles.
A é verdadeiro ou é falso, non hai unha terceira posibilidade: A v ¬A
Principìo da non contradición
O principio da non contradición foi declarado por primeira vez como un principio metafísico por Aristóteles.
A non pode ser A e non-A ao mesmo teempo: ¬(A ∧ ¬A)
Exemplos de probas por contradición
Elementos de Euclides
Unha aparición temperá da proba por contradición pódese atopar nos Elementos de Euclides, Libro 1, Proposición 6:[3]
- Se nun triángulo dous ángulos son iguais, entón os lados opostos aos ángulos iguais tamén son iguais.
A demostración procede asumindo que os lados opostos non son iguais, e deriva unha contradición.
Teorema dos ceros de Hilbert
- Se son polinomios con Modelo:Mvar indeterminados con coeficientes complexos, que non teñen ceros comúns, daquela existen polinomios tal que
Hilbert demostrou a afirmación supoñendo que non existen tales polinomios e derivou unha contradición.[4]
Infinidade de primos
O teorema de Euclides afirma que hai infinitos números primos. No tratado Elementos de Euclides o teorema aparece no Libro IX, Proposición 20:[5]
- Os números primos son máis que calquera multitude asignada de números primos.Considere calquera lista finita de números primos p1 , p2, ... , pn. Imos mostrar que existe polo menos un número primo adicional que non figura nesta lista. Sexa P o produto de todos os números primos da lista: P = p1p2 ... pn. Sexa q = P + 1. Entón q pode ser primo ou non:
- Se q é primo, é un primo máis que non está na lista.
- Se q non é primo, entón algún factor primo p divide q. Se este factor p estivese na nosa lista, entón dividiría P (xa que P é o produto de todos os números da lista); pero p tamén divide a P + 1 = q, como acabamos de dicir. Se p divide a P e tamén a q, entón p tamén debe dividir a diferenza dos dous números, que é (P + 1) − P = 1. Como ningún número primo divide a 1, p non pode estar na lista. Isto significa que hai polo menos un número primo máis que non é dos da lista.
Exemplos de refutacións por contradición
Irracionalidade da raíz cadrada de 2
A proba clásica de que a raíz cadrada de 2 é irracional é unha refutación por contradición.[6] Debemos probar a negación ¬ ∃ a, b ∈ tal que a/b = Modelo:Sqrt supoñendo que existen números naturais a e b cuxa razón é a raíz cadrada de dous, e deriva unha contradición.
Proba por descenso infinito
A proba por descenso infinito é un método de demostración polo que se mostra que un obxecto máis pequeno coa propiedade desexada non existe:
- Supoña que hai un obxecto máis pequeno coa propiedade desexada.
- Demostrar que existe un obxecto aínda máis pequeno coa propiedade desexada, derivando así unha contradición.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Outros artigos
- Principio do terceiro excluído
- Principio da non contradiction
- Proba do descenso infinito
- Modus tollens
Ligazóns externas
- Proof by Contradiction from Larry W. Cusick's How To Write Proofs
- Reductio ad Absurdum Internet Encyclopedia of Philosophy; ISSN 2161-0002
- ↑ Bishop, Errett 1967. Foundations of Constructive Analysis, New York: Academic Press. Modelo:ISBN
- ↑ Modelo:Cita web
- ↑ Modelo:Cita web
- ↑ Modelo:Cita libro
- ↑ Modelo:Cita web
- ↑ Modelo:Cita web