Fracción continua xeneralizada
Na análise complexa, unha rama das matemáticas, unha fracción continua xeneralizada é unha xeneralización das fraccións continuas regulares, na que os numeradores parciais e os denominadores parciais poden asumir valores complexos arbitrarios.
Unha fracción continua xeneralizada é unha expresión da forma
onde Modelo:Math (Modelo:Math) son os numeradores parciais, os Modelo:Math os denominadores parciais e o termo principal Modelo:Math chámase parte enteira da fracción continua.
Os sucesivos converxentes da fracción continua fórmanse aplicando as fórmulas de recorrencia :
con valores iniciais
onde Modelo:Math é o numerador e Modelo:Math o denominador, chamados continuantes, Modelo:Sfn Modelo:Sfn do Modelo:Math-ésimo converxente.
Historia
Modelo:Harvtxt ideou unha técnica para aproximar as raíces das ecuacións cadráticas con fraccións continuas a mediados do século XVI. Só 24 anos despois, en 1613, Pietro Cataldi introduciu a primeira notación formal para a fracción continua xeneralizada. Modelo:Sfn Cataldi representou unha fracción continua como
cos puntos que indican onde vai a seguinte fracción e cada Modelo:Math representando un signo máis moderno.
A finais do século XVII John Wallis introduciu o termo "fracción continua" na literatura matemática. Modelo:Sfn Recentemente entraran en escena novas técnicas de análise matemática (o cálculo de Newton e Leibniz), e unha xeración de contemporáneos de Wallis puxeron en uso a novo termo.
En 1748 Euler publicou un teorema que mostra que un tipo particular de fracción continua é equivalente a unha determinada serie infinita moi xeral. Modelo:Sfn A fórmula da fracción continua de Euler aínda é a base de moitas probas modernas de converxencia de fraccións continuas.
En 1761, Johann Heinrich Lambert deu a primeira proba de que π é irracional, usando a seguinte fracción continua para Modelo:Math: Modelo:Sfn
As fraccións continuas tamén se poden aplicar a problemas de teoría de números, e son especialmente útiles no estudo das ecuacións diofántianas. A finais do século XVIII Lagrange utilizou as fraccións continuas para construír a solución xeral da ecuación de Pell, respondendo así a unha pregunta que fascinaba aos matemáticos durante máis de mil anos. [1] O descubrimento de Lagrange implica que a expansión de fracción continua regular da raíz cadrada de todo número enteiro non cadrado é periódica e que, se o período é de lonxitude Modelo:Math, contén unha cadea palindrómica de lonxitude Modelo:Math.
En 1813 Gauss derivou a partir de funcións hiperxeométricas de valores complexos o que agora se chama fraccións continuas de Gauss. Modelo:Sfn Pódense usar para expresar moitas funcións elementais e algunhas funcións máis avanzadas (como as funcións de Bessel), como fraccións continuas que converxen rapidamente en case todas partes do plano complexo.
Notación
A expresión de fracción continua longa que aparece na introdución é fácil de interpretar para un lector non familiar coas fraccións continuas. Máis hai notacións máis curtas:
Carl Friedrich Gauss elaborou esta notación:
Aquí a "Modelo:Math" significa Kettenbruch, a palabra alemá para "fracción continua".
Algunhas consideracións elementais
Numeradores e denominadores parciais
Se un dos numeradores parciais Modelo:Math é cero, a fracción continua infinita
é realmente só unha fracción continua finita con Modelo:Math termos fraccionarios e, polo tanto, unha función racional de Modelo:Math a Modelo:Math e Modelo:Math a Modelo:Math.
Fórmula do determinante
Cando o Modelo:Math-ésimo converxente dunha fracción continua
exprésase como unha fracción simple Modelo:Math podemos usar a fórmula do determinanteModelo:Bloque numeradopara relacionar os numeradores e denominadores de converxentes sucesivos Modelo:Math e Modelo:Math entre sí. A proba disto pódese ver facilmente por indución.
Transformación de equivalencia
Se Modelo:Math é calquera sucesión infinita de números complexos distintos de cero podemos demostrar, por indución, que
A transformación de equivalencia é perfectamente xeral, pero dous casos particulares merecen unha mención especial. En primeiro lugar, se ningún dos Modelo:Math é cero pódese escoller unha secuencia Modelo:Math para que cada numerador parcial sexa 1:
onde Modelo:Math, Modelo:Math, Modelo:Math, e en xeral Modelo:Math.
En segundo lugar, se ningún dos denominadores parciais Modelo:Math é cero, podemos usar un procedemento similar para escoller outra secuencia Modelo:Math para que cada denominador parcial sexa un 1:
onde Modelo:Math e tamén Modelo:Math.
Estes dous casos especiais da transformación de equivalencia son de enorme utilidade cando se analiza o problema xeral de converxencia.
Nocións de converxencia
A fracción continua
converxe se a secuencia de converxentes Modelo:Math} tende a un límite finito. Esta noción de converxencia é moi natural. É útil introducir a noción de converxencia xeral dunha fracción continua. En liñas xerais, isto consiste en substituír a parte da fracción posterior a Modelo:Mvar , por Modelo:Math, en lugar de por 0, para calcular os converxentes. Os converxentes así obtidos chámanse converxentes modificados. Dicimos que a fracción continua converxe xeralmente se existe unha secuencia tal que a secuencia de converxentes modificados converxe para todos os suficientemente distinto de . A secuencia chámase entón unha secuencia excepcional para a fracción continua. Vexa o capítulo 2 de Modelo:Harvtxt para unha definición rigorosa.
Tamén existe unha noción de converxencia absoluta para fraccións continuas, baseada na noción de converxencia absoluta dunha serie: dise que unha fracción continua é absolutamente converxente cando a serie
onde son os converxentes da fracción continua, converxe absolutamente. Modelo:Sfn O teorema de Śleszyński–Pringsheim proporciona unha condición suficiente para a converxencia absoluta.
Finalmente, unha fracción continua dunha ou máis variables complexas é uniformemente converxente nunha veciñanza aberta Modelo:Math cando os seus converxentes converxen uniformemente en Modelo:Math; é dicir, cando para cada Modelo:Math existe Modelo:Math tal que para todo Modelo:Math, para todos ,
Condicións para a irracionalidade
Se Modelo:Math e Modelo:Math son enteiros positivos con Modelo:Math para todos os Modelo:Math suficientemente grandes, daquela
converxe a un límite irracional. Modelo:Sfn
Fórmulas fundamentais de recorrencia
Os numeradores e denominadores parciais dos converxentes sucesivos da fracción están relacionados mediante as fórmulas fundamentais de recorrencia :
Os converxentes sucesivos da fracción continua son logo
Estas relacións de recorrencia débense a John Wallis (1616–1703) e Leonhard Euler (1707–1783). Modelo:Sfn Estas relacións de recorrencia son simplemente unha notación diferente para as relacións obtidas por Pietro Antonio Cataldi (1548-1626).
Fórmula de fracción continua de Euler
Euler demostrou a seguinte identidade: Modelo:Sfn
Disto pódense derivar moitos outros resultados, como
e
Exemplos
Funcións e números transcendentais
Aquí temos dúas fraccións continuas que se poden construír mediante a identidade de Euler.
Aquí temos fraccións continuas xeneralizadas adicionais:
Esta último baséase nun algoritmo derivado por Aleksei Nikolaevich Khovansky na década de 1970. [2]
Exemplo: o logaritmo neperiano de 2 (= Modelo:Math
Fórmula de Leibniz para :
converxe demasiado lentamente, requirindo aproximadamente Modelo:Math termos para conseguir Modelo:Math cifras decimais correctas. A serie derivada por Nilakantha Somayaji:
aínda converxe bastante lentamente. Por outra banda:
converxe linearmente a , engadindo polo menos tres díxitos de precisión por catro termos.
Raíces dos números positivos
A [[Raíz (matemáticas)|raíz Modelo:Math-ésima]] de calquera número positivo Modelo:Math pódese expresar reformulando Modelo:Math, dando como resultado
que se pode simplificar, dobrando cada par de fraccións nunha fracción, a
A raíz cadrada de Modelo:Math é un caso especial con Modelo:Math e Modelo:Math:
que se pode simplificar observando que Modelo:Math:
A raíz cadrada tamén se pode expresar mediante unha fracción continua periódica, pero a forma anterior converxe máis rapidamente cos apropiados Modelo:Math e Modelo:Math.
Exemplo 1
A raíz cúbica de dous (2 1/3 ou 3 Modelo:Sqrt ≈ 1,259921...) pódese calcular de dúas formas:
En primeiro lugar, a "notación estándar" de Modelo:Math, Modelo:Math e Modelo:Math:
En segundo lugar, unha converxencia rápida con Modelo:Math, Modelo:Math e Modelo:Math:
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Bibliografía
- Modelo:Cita libro (Covers both analytic theory and history.)
- Modelo:Cita libro (Covers primarily analytic theory and some arithmetic theory.)
- Modelo:Cita libro (This reprint of the D. Van Nostrand edition of 1948 covers both history and analytic theory.)
Ligazóns externas
- The first twenty pages of Steven R. Finch, Mathematical Constants, Cambridge University Press, 2003, Modelo:ISBN, contains generalized continued fractions for Modelo:Sqrt and the golden mean.
- Modelo:OEIS "Exact" continued fraction for Pi}}
- ↑ Brahmagupta (598–670) was the first mathematician to make a systematic study of Pell's equation.
- ↑ An alternative way to calculate log(x)