Regra de Simpson

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura
A función f(x) (azul) é aproximada por unha función cuadrática P(x) (vermello).

Na análise numérica, a regra ou método de Simpson (chamada así na honra de Thomas Simpson) é un método de integración numérica que se utiliza para obter a aproximación da integral:

abf(x)dxba6[f(a)+4f(a+b2)+f(b)].

Derivación da regra de Simpson

Consideramos o polinomio interpolante de orde dous P2(x), que se aproxima a función integrando f(x) entre os nodos x0 = a, x1 = b e m = (a+b)/2. A expresión dese polinomio interpolante, expresado a través da Interpolación polinómica de Lagrange é:

P2(x)=f(a)(xm)(xb)(am)(ab)+f(m)(xa)(xb)(ma)(mb)+f(b)(xa)(xm)(ba)(bm).

Así, a integral buscada pódese aproximar como:

abf(x)dxabP2(x)dx=h3[f(a)+4f(m)+f(b)].

Erro

O erro de aproximar a integral mediante o método de Simpson é

h590f(4)(ξ),

onde h=(ba)/2 e ξ[a,b].

Regra de Simpson composta

No caso de que o intervalo [a,b] non sexa o suficientemente pequeno, o erro ao calcular a integral pode ser moi grande. Para iso, recórrese á fórmula composta de Simpson. Dividiremos o intervalo [a,b] en n subintervalos iguais, de xeito que xi=a+ih, onde h=(ba)/n para i=0,1,...,n.

Aplicando a Regra de Simpson a cada subintervalo, temos:

xj1xjf(x)dx=xjxj16[f(xj1)+4f(xj1+xj2)+f(xj)]j=1,...,n.

Sumando as integrais de todos os subintervalos, chegamos a que:

abf(x)dxh3[f(x0)+2j=1n/21f(x2j)+4j=1n/2f(x2j1)+f(xn)],

O máximo erro vén dado pola expresión h4180(ba)f(4)(ξ).

Modelo:Control de autoridades