Punto (diacrítico)

Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Ċ	ċ
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Ė	ė
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Ġ	ġ
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
İ	ı
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Modelo:Unicode	Modelo:Unicode
Ż	ż

O punto é un diacrítico que pode ser combinado con algunhas letras do alfabeto latino.

Historia

Na antigüidade o alfabeto latino escribíase sen signos diacríticos, pois o i tampouco levaba punto, nin en maiúscula nin en minúscula. Cando se comezou utilizar o j tamén se fixo sen punto.

No século XII comezan a aparecer letras i cun acento agudo para evitar a confusión co u. Así, a palabra prıuılegıı escribiríase prıuılegíí. Co tempo este uso estendeuse a todos os i, converténdose o acento nun punto para facelo máis lexible.

Punto superior

O punto superior é usado en:

• Romanización do árabe: o ġ representa a letra ghayin.
• Na tipografía tradicional irlandesa, onde o punto representa lenición e é chamado ponc séimhithe ("punto de lenición"): 'Modelo:Unicode'. A lenición tamén pode ser representada por un h que siga á letra, por exemplo: bh ch dh fh gh mh ph st th. Na ortografía do irlandés antigo, o punto só foi usado para Modelo:Unicode, mentres que o h seguindo á letra foi usado para ch ph th; a lenición doutras letras non estaba indicada. A práctica estándar foi usa-lo punto superior para a escritura gaélica e o h seguindo á letra para escribir en Antiqua. Por exemplo, ċ e ch representan o mesmo elemento fonético en irlandés moderno.
• Lituano: ė
• Maltés: ċ ġ ż
• Polaco: ż
• En lakota e dakota indica unha pausa explosiva.
• En turco o punto superior do i (en maiúscula, İ) é unha parte da letra, non un diacrítico.
• Na escritura devanagari o punto superior chámase anusvara.
• No checheno emprégase sobre c, ç, g, x, q.

Usos non lingüísticos

• En Matemáticas e Física utilizouse un punto superior para representar a derivada respecto ao tempo: $v=\dot{x}$. Porén, esta notación, chamada notación de Newton non se considera estándar.

Punto inferior

• Na transliteración do sánscrito e doutras linguas indo-arias indica unha consoante retroflexa.
• Na Romanización de linguas semíticas, representa énfase.
• En linguas afroasiáticas: Ṛ
• No asturiano empréganse ḷḷ e ḥ para representar as variantes dialectais occidentais (ḷḷ ← ll) e orientais (ḥ ← f).
• En lingua o'odham: Ḍ
• En vietnamita indica o ton.
• En ioruba, emprégase baixo as letras o, e e s.
• En nez perce emprégase baixo o x.
• En igbo indica a redución da abertura da vogal.

Véxase tamén

Outros artigos

• Punto medio
• Punto de lista
• Punto (puntuación)