Grafo bipartito

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura
Un grafo bipartito completo con m = 5 e n = 3
O grafo de Heawood é bipartito.

No campo matemático da teoría de grafos, un grafo bipartito (ou bigrafo) é un grafo cuxos vértices se poden dividir en dous conxuntos disxuntos e independentes U e V, é dicir, cada aresta conecta un vértice en U a outro en V. Os conxuntos de vértices U e V adoitan denominarse partes do grafo. De forma equivalente, un grafo bipartito é un grafo que non contén ciclos de lonxitude impar.[1][2]


Escríbese moitas veces G=(U,V,E) para denotar un grafo bipartito cuxa partición ten as partes U e V, con E denotando as arestas do grafo. Se un grafo bipartito non está conectado, pode ter máis dunha bipartición; [3] neste caso, a notación (U,V,E) é útil para especificar unha bipartición particular que pode ser de importancia nunha aplicación. Se |U|=|V|, é dicir, se os dous subconxuntos teñen a mesma cardinalidade, entón G chámase grafo bipartito equilibrado.[4] Se todos os vértices do mesmo lado da bipartición teñen o mesmo grao, entón G chámase birregular.

Exemplos

O exemplo máis común acontece cando se modelan relacións entre dúas clases diferentes de obxectos. Por exemplo, un grafo de xogadores de equipos de chave, cunha ligazón entre un xogador e un equipo se o xogador xoga nese equipo, é un exemplo natural dunha rede de afiliación, un tipo de grafo bipartito usado na análise de redes sociais.[5]

Exemplos máis abstractos inclúen os seguintes:

  • Toda árbore é bipartita. [6]
  • Os grafos ciclo cun número par de vértices son bipartitos.[6]
  • Todo grafo plano cuxas caras teñen todas as lonxitudes par é bipartito. [7]
  • O grafo bipartito completo en m e n vértices, indicado como Kn,m é o grafo bipartito G=(U,V,E), onde U e V son conxuntos disxuntos de tamaño m e n, respectivamente, e E conecta cada vértice en U con todos os vértices en V. Dedúcese que K m,n ten mn arestas.[8] Intimamente relacionados cos grafos bipartitos completos están os grafos de coroa, formados a partir de grafos bipartitos completos eliminando as arestas dunha coincidencia perfecta.[9]

Propiedades

Caracterización

Os grafos bipartitos poden caracterizarse de varios xeitos diferentes:

  • Un grafo non dirixido é bipartito se e só se non contén un ciclo impar.[10]
  • Un grafo é bipartito se e só se é de 2 cores, (é dicir, o seu número cromático é menor ou igual a 2).[4]
  • Un grafo é bipartito se e só se cada aresta pertence a un número impar de cortes, os subconxuntos mínimos de arestas cuxa eliminación aumenta o número de compoñentes do grafo.[11]
  • Un grafo é bipartito se e só se o espectro do grafo é simétrico.[12]

Teorema de Kőnig e grafos perfectos

Nos grafos bipartitos, o tamaño da cobertura mínima do vértice é igual ao tamaño da coincidencia máxima; este é o teorema de Kőnig.[13] [14]

Outra clase de resultados relacionados refírense aos grafos perfectos: todo grafo bipartito, o complemento de cada grafo bipartito, o grafo de liñas de cada grafo bipartito e o complemento do grafo de liñas de cada grafo bipartito son todos perfectos. A perfección dos grafos bipartitos é fácil de ver (o seu número cromático é dous e o seu tamaño máximo de clique tamén é de dous) mais a perfección dos complementos dos grafos bipartitos é menos trivial, e é outra reformulación do teorema de Kőnig. Este foi un dos resultados que motivou a definición inicial de grafos perfectos.[15]

Grao

Para un vértice, o número de vértices adxacentes chámase grao do vértice e denotase degv. A fórmula de suma de graos para un grafo bipartito indica que

vVdegv=uUdegu=|E|.

A secuencia de graos dun grafo bipartito é o par de listas que contén cada unha os graos das dúas partes U e V. Por exemplo, o grafo bipartito completo K3,5 ten unha secuencia de graos (5,5,5),(3,3,3,3,3). Os grafos bipartitos isomorfos teñen a mesma secuencia de graos. Porén, a secuencia de graos non identifica, en xeral, de forma única un gráafo bipartito; nalgúns casos, os grafos bipartitos non isomorfos poden ter a mesma secuencia de graos.

Relación con hipergrafos e grafos dirixidos

A matriz de biadxacencia dun grafo bipartito (U,V,E) é unha matriz (0,1) de tamaño |U|×|V| que ten un un para cada par de vértices adxacentes e un cero para os non adxacentes.[16] As matrices de biadxacencia pódense utilizar para describir equivalencias entre grafos bipartitos, hipergrafos e grafos dirixidos.

Un hipergrafo é unha estrutura combinatoria que, como un grafo non dirixido, ten vértices e arestas, mais na que as arestas poden unir conxuntos arbitrarios de vértices en lugar de ter que ter exactamente dous extremos. Un grafo bipartito (U,V,E) pode usarse para modelar un hipergrafo no que Modelo:Mvar é o conxunto de vértices do hipergrafo, Modelo:Mvar é o conxunto de hiperarestas e Modelo:Mvar contén unha aresta desde un vértice de hipergrafo Modelo:Mvar ata unha aresta do hipergrafo Modelo:Mvar exactamente cando Modelo:Mvar é un dos extremos de Modelo:Mvar. Baixo esta correspondencia, as matrices de biadxacencia dos grafs bipartitos son exactamente as matrices de incidencia dos hipergrafos correspondentes.

Ciclo impar transversal

Un grafo cun ciclo transversal impar de tamaño 2: eliminando os dous vértices inferiores azuis sae un grafo bipartito.

Un ciclo impar transversal é un problema algorítmico NP-completo que pregunta, dada un grafo G = (V, E) e un número k, se existe un conxunto de k vértices cuxa eliminación de G faría que o grafo resultante fose bipartito.[17]

Coincidencia

Unha coincidencia nun grafo é un subconxunto das súas arestas, das que non hai dúas que compartan un punto final. Os algoritmos de tempo polinómico son coñecidos por moitos problemas algorítmicos sobre coincidencias, incluíndo a coincidencia máxima (atopar unha coincidencia que utilice o maior número de arestas posíbel),a coincidencia de peso máximo e o matrimonio estábel.[18]

Notas

Modelo:Reflist

Véxase tamén

Modelo:Commonscat

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas


Modelo:Control de autoridades