Desequilibrio de ligamento

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura

En xenética de poboacións, o desequilibrio de ligamento é unha asociación non aleatoria de alelos en diferentes loci. Dise que os loci están en desequilibrio de ligamento cando a frecuencia da asociación dos seus diferentes alelos é maior ou menor do que se esperaría se os loci fosen independentes e se asociasen aleatoriamente.[1] Se non hai desequilibrio de ligamento entre alelos en diferentes loci dise que están en equilibrio de ligamento.

O desequilibrio de ligamento está influenciado por moitos factores, como a selección, a taxa de recombinación, a taxa de mutación, a deriva xenética, o sistema de apareamento, a estrutura da poboación, e o ligamento xenético. Como resultado, o patrón de desequilibrio de ligamento nun xenoma é un poderoso sinal dos procesos de xenética de poboacións que a están estruturando.

Malia o seu nome, pode existir desequilibrio de ligamento entre alelos situados en diferentes loci que non teñen ningún tipo de ligamento xenético entre eles e independentemente de se as frecuencias alélicas están ou non en equilibrio (non cambian co tempo).[1] Ademais, o desequilibrio de ligamento denomínase ás veces desequilibrio de fase gamética;[2] aínda que o concepto tamén se aplica a organismos con reprodución asexual, polo que non depende da presenza de gametos.

Definición formal

Supoñamos que entre os gametos que se formaron nunha poboación con reprodución sexual, o alelo A aparece cunha frecuencia pA nun locus (é dicir, pA é a proporción de gametos con A no primeiro locus), mentres que nun locus diferente un alelo B aparece cunha frecuencia pB. De xeito similar, sexa pAB a frecuencia de aparición de A e B xuntos no mesmo gameto (é dicir, pAB é a frecuencia do haplotipo AB).

A asociación entre os alelos A e B pode ser considerada como completamente aleatoria cando a probabilidade de que A e B aparezan xuntos nun gameto seleccionado ao azar pAB é a probabilidde de que A e B aparezan independentemente no mesmo gameto, o cal vén dado por pApB. Se pAB difire de pApB por calquera razón, entón hai asociación non aleatoria entre A e B e dicimos que hai desequilibrio de ligamento entre eses alelos.

O nivel de desequilibrio de ligamento entre A e B pode cuantificarse polo coeficiente de desequilibrio de ligamento DAB, que se define como

DAB=pABpApB.

O desequilibrio de ligamento corresponde a DAB0. No caso de que DAB=0 temos que pAB=pApB e os alelos A e B dise que están en desequilibrio de ligamento. Os subíndices AB en DAB enfatizan que é unha propiedade dos alelos A e B. Diferentes alelos no mesmo loci poden ter diferentes coeficientes de desequilibrio de ligamento.

O desequilibrio de ligamento pode definirse de maneira similar para poboacións asexuais usando frecuencias alélicas da poboación. Ademais, é tamén posible definir o desequilibrio de ligamento entre tres ou máis alelos, aínda que estas asociacións de orde superior non se usan comunmente na práctica.[1]

Medidas de desequilibrio de ligamento derivadas de D

O coeficiente de desequilibrio de ligamento D non sempre é unha medida conveniente do desequilibrio de ligamento porque o seu intervalo de posibles valores depende das frecuencias dos alelos aos que se refire. Isto fai difícil comparar o nivel de desequilibrio de ligamento entre diferentes pares de alelos.

Richard Lewontin[3] propuxo normalizar D dividíndoo polo máximo teórico das frecuecnias alélicas observadas da seguinte maneira:

D=D/Dmax

onde

Dmax={min{pApB,(1pA)(1pB)}cando D<0min{pA(1pB),(1pA)pB}cando D>0

Unha alternativa a D é o coeficiente de correlación entre pares de loci, que se expresa como

r=DpA(1pA)pB(1pB).

Exemplo: Dous loci e dous alelos

Consideremos os haplotipos para dous loci A e B con dous alelos cada un (modelo de dous locus e dous alelos). Entón, a seguinte táboa define as frecuencias de cada combinación:

Haplotipo Frecuencia
A1B1 x11
A1B2 x12
A2B1 x21
A2B2 x22

Nótese que estas son frecuencias relativas. Poden usarse as frecuencias anteriores para determinar a frecuencia de cada un dos alelos:

Alelo Frecuencia
A1 p1=x11+x12
A2 p2=x21+x22
B1 q1=x11+x21
B2 q2=x12+x22

Se os dous loci e os alelos son independentes un do outro, entón podemos expresar a observación da presenza de A1B1 como "encóntrase A1 e encóntrase B1". A táboa superior contén unha listaxe das frecuencias de A1, p1, e de B1, q1, polo que a frecuencia de A1B1 é x11, e segundo as regras estatísticas elementais x11=p1q1.

A desviación da frecuencia observada dun haplotipo do esperado é unha cantidade[4] chamada desequilibrio de ligamento[5] e normalménte desígnase como D (en maiúscula):

D=x11p1q1

A seguinte táboa ilustra a relación entre as frecuencias do haplotipo e as frecuencias alélicas e D.

A1 A2 Total
B1 x11=p1q1+D     x21=p2q1D    q1
B2 x12=p1q2D x22=p2q2+D q2
Total    p1 p2 1

Papel da recombinación

En ausencia de forzas evolutivas distintas do apareamento aleatorio, segregación mendeliana, segregación cromosómica aleatoria, e entrecruzamento cromosómico (é dicir, en ausencia de selección natural, endogamia, e deriva xenética), a medida do desequilibrio de ligamento D converxe a cero no eixe do tempo a unha taxa que depende da magnitude da taxa de recombinación c entre os dous loci.

Usando a notación anterior, D=x11p1q1, podemos demostrar esta converxencia a cero da seguinte meneira: Na seguinte xeración, x11, a frecuencia do haplotipo A1B1, convértese en

x11=(1c)x11+cp1q1

Isto é así porque unha fracción (1c) dos haplotipos na descendencia non se recombinou, e son copias dun haplotipo aleatorio dos seus proxenitores. Unha fracción x11 deses son A1B1. Unha fracción c recombinou eses dous loci. Se os proxenitores son o resultado de apareamento aleatorio, a probabilidade da copia nun locus A tendo o alelo A1 é p1 e a probabilidade da copia no locus B tendo o alelo B1 é q1, e como estas copias están inicialmente nos dous gametos que formaron o xenotipo diploide, estes son sucesos independentes polo que as probabilidades poden multiplicarse.

Esta fórmula pode reescribirse como

x11p1q1=(1c)(x11p1q1)

polo que

D1=(1c)D0

onde D na xeración enésima desígnase como Dn. Así, temos que

Dn=(1c)nD0.

Se n, entón (1c)n0, polo que Dn converxe a cero.

Se nalgún momento observamos desequilibrio de ligamento, este desaparecerá no futuro debido á recombinación. Porén, canta menor é a distancia entre os dous loci, menor será a velocidade de converxencia de D a cero.

Recursos

Unha comparación de diferentes medidas de LD aparece en Devlin & Risch.[6]

O International HapMap Project permite o estudo de LD en poboacións humanas onlineModelo:Ligazón morta. O proxecto Ensembl integra datos HapMap con outra información xenética de dbSNP.

Análise de programas

Programas de simulación

  • Haploid — unha biblioteca C para a simulación de xenética de poboacións (GPL)

Notas

Modelo:Listaref

Véxase tamén

Outros artigos

Bibliografía

Modelo:Control de autoridades