Triángulo isóscele: Diferenzas entre revisións

De testwiki
Saltar á navegación Saltar á procura
imported>Andresv.63
 
(Sen diferenzas.)

Revisión actual feita o 19 de setembro de 2024 ás 04:06

Un triángulo isóscele.

En xeometría, un triángulo isóscele[1] é un triángulo que ten polo menos dous lados de igual lonxitude. Máis precisamente, dise que un triángulo ABC é isóscele en A cando as lonxitudes AB e AC son iguais. A é entón o vértice principal do triángulo e [BC] a súa base.

Nun triángulo isósceles, os ángulos adxacentes á base son iguais.

Un triángulo equilátero é un caso particular de triángulo isóscele, que ten os seus tres lados da mesma lonxitude.

Etimoloxía

A palabra "isóscele" provén do grego Modelo:Lang que significa "mesmo" e Modelo:Lang, "pernas" (o debuxo dun triángulo isóscele pode traer á memoria as dúas patas dun debuxo dun "home").

Propiedades

Modelo:Multiple image

Fórmulas

Nun triángulo isóscele, se denotamos a a lonxitude dos dous lados iguais e b a lonxitude da base, daquela:

  • a lonxitude da altura vén dada pola fórmula : h=a2b24 .
  • a área do triángulo é 𝒜=b2a2b24=b44a2b2 .
  • o perímetro do triángulo é p=2a+b .

Casos particulares

  • Dous triángulos planos poden considerarse isósceles cun ángulo principal de 0° ou 180°.
  • O triángulo equilátero é un triángulo isóscele en cada un dos seus vértices, con ángulos de 60°.
  • O triángulo rectángulo isósceles tamén se denomina medio cadrado cun ángulo principal de 90°.
  • O triángulo áureo (a lonxitude do lado duplicado está na proporción do número áureo en relación á lonxitude do lado distinto), cun ángulo principal de 36° e o gnomon áureo (cun ángulo principal de 108°) aparecen na construción do pentágono regular e nos mosaicos de Penrose.
  • O triángulo isóscele cun ángulo principal de 120° está asociado ao mosaico triakis, dobre do mosaico hexagonal truncado.

Caracterización polas lonxitudes de dúas medianas, dúas alturas ou dúas mediatrices

Un triángulo é isóscele se e só se ten dúas medianas (segmentos) ou dúas alturas (segmentos) ou dúas mediatrices (segmentos) da mesma lonxitude.

Os sentidos directos son obvios, e os recíprocos pódense demostrar mediante as expresións das lonxitudes das cevianas dadas polo teorema de Stewart.

Para a igualdade dos segmentos procedentes de A e B, obtemos, coas notacións clásicas do triángulo :

  • a2+c22b24=a2+b22c24 pola igualdade das medianas
  • 2bp(pa)(pb)(pc)=2cp(pa)(pb)(pc) pola igualdade das alturas
  • 4ac(pb)p(a+c)2=4ab(pc)p(a+b)2 pola igualdade das mediatrices

que dan en cada caso b=c [2].

Tamén atoparemos en Modelo:Cita Harvard sen parénteses , unha demostración xeométrica para as bisectrices.

Figuras en tres dimensións

Modelo:Multiple image Cinco sólidos de Catalan (triaquistetraedro, triaquisoctaedro, tetraquishexaedro, pentaquisdodecaedro e triaquisicosaedro), teñen caras que son triángulos isósceles.



Notas

Modelo:Reflist Modelo:Reflist

Véxase tamén

Modelo:Commonscat

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas


Modelo:Control de autoridades