Aumento ebuloscópico

Diagrama de fases da auga.

O aumento ou ascenso ebuloscópico é o aumento da temperatura de ebulición que experimenta unha disolución respecto da temperatura de ebulición do disolvente puro.

A magnitude do ascenso ebuloscópico, ∆T_b, vén dada pola diferenza de temperaturas de ebulición da disolución e do disolvente puro, T_b e T_b^*, respectivamente:

$\mathrm{\Delta }{T}_b=T_b-T_b^{*}$

O aumento ou ascenso ebuloscópico é unha das propiedades coligativas e, coma o resto destas propiedades, a magnitude de ascenso só depende da natureza do disolvente e da cantidade disolta de soluto, é dicir, é independente da natureza do soluto. Dito noutras palabras, calquera soluto, na mesma cantidade, produce o mesmo efecto. Na figura adxunta represéntase o diagrama de fases da auga. Unha disolución acuosa experimenta un descenso da presión de vapor do líquido, o cal se traduce nun ascenso da temperatura de ebulición, xa que é precisa máis temperatura pola presión de vapor do disolvente na disolución igual á presión atmosférica.

As investigacións máis destacadas sobre este fenómeno débense ó químico francés François Marie Raoult e datan de 1887. Raoult conseguiu unha ecuación experimental que reproduce ben os datos que se obteñen a baixas concentracións onde a curva se achega a unha recta. Outros científicos, entre os cales destacan Jacobus van' t Hoff, Wilhelm Ostwald e Ernst Otto Beckmann, ampliaron posteriormente os estudos sobre o ascenso ebuloscópico.