Signo de exclamación
Modelo:Puntuación O signo de exclamación (!) é un signo de puntuación que se utiliza despois dun enunciado para indicar entoación exclamativa, a propia da expresión das emocións, da vehemencia, do desexo e das ordes. Con moita frecuencia indica tamén a fin dunha frase, sinalando unha pausa similar á dun punto.
É coñecido tamén como signo de admiración, aínda que algúns autores consideran que se debe evitar esta denominación, dado que a admiración non é a única emoción que expresa.[1]
Historia
Crese que a forma do signo de exclamación ten a súa orixe na Idade Media, nunha época máis ou menos contemporánea do nacemento do signo de interrogación. Segundo unha teoría, nesta altura os copistas acostumaban empregar a exclamación latina iō, que significaba "viva!", para indicar sorpresa ou alegría nunha frase. No curso do tempo esta palabra daría lugar ao signo por medio da sobreposición da letra "ı" ao "o" e da redución da vogal "o" a un punto. Outra hipótese apunta á abreviación da palabra latina interjectio como base da forma io.[2]
Uso e particularidades en diversas linguas
Utilízase na maioría das linguas que empregan o alfabeto latino e tamén en árabe, coreano, xaponés e chinés.
Nalgunhas linguas como o castelán colócase en combinación con este outro signo de exclamación invertido (¡) ao comezo da frase.
En galego, nos textos dos séculos XIX e XX tendíase a reproducir os usos do castelán e empregábase xeralmente como é norma nesoutra lingua. Conforme a isto, na primeira edición das Normas Ortográficas e Morfolóxicas do Idioma Galego (1982) prescribíase que se empregasen dous signos de exclamación correlativos (¡...!) ao inicio e ao final do enunciado afectado pola entoación exclamativa. Trala reforma das NOMIG feita no 2003 só é obrigatorio o uso do signo de exclamación de peche (!), aínda que se admite o uso do signo invertido de apertura (¡) para facilitar a lectura e evitar ambigüidades.
Nas linguas khoisas, e no Alfabeto Fonético Internacional, o signo de exclamación emprégase para representar o clic postalveolar (representado, en troques, polo "q" na ortografía zulú).
Usos extralingüísticos
Matemáticas
Emprégase o signo de exclamación xunto a unha variable para representar o factorial, que se representaría , definíndose como a multiplicación dos números naturais antecesores de n distintos de cero. números consecutivos. O factorial de cero () é 1.
Xadrez
No xadrez, nas anotacións das partidas, un movemento apuntado poder ter un ou dous signos de exclamación. Se se anota un signo de exclamación (!) lese que é unha boa xogada, e se aparecesen dous (!!), implicaría unha xogada excelente.
Banda deseñada
Na banda deseñada, o signo de exclamación indica sorpresa ante calquera situación sospeitosa ou que abra un misterio. Ademais, úsase para resaltar as sentenzas que soltan os personaxes e darlle máis forza á lectura que realice un lector.
Sinalización viaria
O signo de exclamación circunscrito por un triángulo vermello indícalle aos condutores de automóbiles nas estradas a proximidade dun perigo de causa incerta.