Ver o código fonte de «Neptuno»

{{Artigo de calidade}}
{{1000}}
{{1000 artigos icona título|materia=Cultura científica}}
{{Outros homónimos}}
{{Planeta
| nome = Neptuno
| símbolo = [[Ficheiro:Neptune symbol (bold).svg|24px|♆]] e [[Ficheiro:Neptune monogram (fixed width).svg|24px|⯉]]
| imaxe = Neptune Voyager2 color calibrated.png
| imaxe_tamaño = 240
| pé = Neptuno na súa cor real<ref>{{Cita publicación periódica |apelido1=Irwin |nome1=Patrick G. J. |apelido2=Dobinson |nome2=Jack |apelido3=James |nome3=Arjuna |apelido4=Teanby |nome4=Nicholas A. |apelido5=Simon |nome5=Amy A. |apelido6=Fletcher |nome6=Leigh N. |apelido7=Roman |nome7=Michael T. |apelido8=Orton |nome8=Glenn S. |apelido9=Wong |nome9=Michael H. |apelido10=Toledo |nome10=Daniel |apelido11=Pérez-Hoyos |nome11=Santiago |apelido12=Beck |nome12=Julie |data=23 de decembro de 2023 |título=Modelling the seasonal cycle of Uranus's colour and magnitude, and comparison with Neptune |url=https://academic.oup.com/mnras/article/527/4/11521/7511973 |revista=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |volume=527 |número=4 |páxinas=11521–11538 |idioma=inglés |doi=10.1093/mnras/stad3761 }}</ref> captada pola [[Voyager 2]]. Coma [[Urano]], Neptuno ten aparencia apagada; pódense ver algunhas tormentas, como a [[Gran Mancha Escura de Neptuno|Gran Mancha Escura]] GDS-89{{efn|As manchas escuras de Neptuno non son permanentes; a gran mancha escura observada pola Voyager 2 foi designada GDS-89, é dicir, "Gran Mancha Escura de 1989".}} no centro.
| descubrimento_ref = <ref name="Hamilton" />
| descubridor = {{plainlist|
* [[Johann Gottfried Galle|Johann Galle]]
* [[Urbain Le Verrier]]
* [[John Couch Adams]]
 }}
| descuberto = 23 de setembro de 1846
| pronuncia = {{AFI2|nɛpˈtuno̝|}}
| nomeado_por = [[Neptuno (deus)|Neptuno]] ([[Neptuno (deus)|Neptūnus]])
| adxectivos = Neptuniano, neptuniana
| época = J2000
| afelio = 30,33&nbsp;[[Unidade astronómica|UA]]<br/>(4&nbsp;540&nbsp;millón&nbsp;[[Quilómetro|km]])
| perihelio = 29,81&nbsp;UA<br/>(4&nbsp;460&nbsp;millón&nbsp;km) 
| semimaior = 30,07&nbsp;UA<br/>(4&nbsp;500&nbsp;millón&nbsp;km)
| raio_orbital_medio = 30,06896341&nbsp;UA<br/>4&nbsp;498&nbsp;252&nbsp;900&nbsp;km
| excentricidade = 0,008678
| período = {{plainlist|
* 164,8 anos
* 60&nbsp;190&nbsp;días
* (89&nbsp;666&nbsp;días solares de Neptuno) <ref name="planet_years">{{cite web |last=Seligman |first=Courtney |url=http://cseligman.com/text/sky/rotationvsday.htm |title=Rotation Period and Day Length |access-date=13 August 2009 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20110728200555/http://cseligman.com/text/sky/rotationvsday.htm |archive-date=28 July 2011 |urlmorta=yes }}</ref>
 }}
| período_sinódico = 367,49&nbsp;días <ref name="fact" />
| velocidade_media = 5,43&nbsp;km/s <ref name="fact"/>
| anomalía_media = 259,883°
| inclinación = {{plainlist|
* 1,770° respecto á [[eclíptica]];
* 6,43° respecto ó ecuador do Sol;
* 0,74° respecto ó plano invariable <ref name=Souami_Souchay_2012>{{cita novas |título=The solar system's invariable plane |apelido1=Souami |nome1=D. |apelido2=Souchay |nome2=J. |revista=Astronomy & Astrophysics |volume=543 |número=A133 |páxina=11 |data=Xullo de 2012 | doi=10.1051/0004-6361/201219011 |bibcode=2012A&A...543A.133S}}</ref>
}}
| nodo_asc = 131,783°
| arg_peri = 273,187°
| satélites = [[Lúas de Neptuno|16]]
| raio_medio = 24&nbsp;622 ± 19&nbsp;km <ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007"/><ref group=nota name=1bar>Referido ó nivel de 1&nbsp;bar (100&nbsp;kPa) de presión atmosférica.</ref><br/>
| raio_ecuatorial = 24&nbsp;764 ± 15&nbsp;km <ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007"/><ref group=nota name=1bar/><br/>3,883 raios da Terra
| raio_polar = 24&nbsp;341 ± 30&nbsp;km <ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007"/><ref group=nota name=1bar/><br/>3,829 raios da Terra
| achatamento = 0,0171 ± 0,0013 <!-- calculado dos datos procedentes do ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007" -->
| área_superficie = 7,6183 × 10 <sup>9</sup> km <sup>2</sup> <ref name="fact2"/><ref group=nota name=1bar/> 14,98 áreas da Terra
| volume = 6,253 × 10 <sup>13</sup> km <sup>3</sup> <ref name="fact"/><ref group=nota name=1bar/><br/> 57,74 volumes da Terra
| masa = {{plainlist|
* 1,02409 × 10 <sup>26</sup> kg <ref name="fact"/>
* 17,147 masas da Terra
* 5,15 × 10 <sup>−5</sup> masas do Sol
 }}
| densidade = 1,638 g/cm<sup>3</sup> <ref name="fact"/><ref group=nota name=1bar_b>Referido ó volume que corresponde co nivel de 1 bar de presión atmosférica.</ref>
| grav_superficial = 11,15 m/s<sup>2</sup> (1,137 g<sub>0</sub>) <ref name="fact"/><ref group=nota name=1bar/>
| factor_momento_de_inercia = 0,23 <ref name="PS15">{{cita libro |apelido1=de Pater |nome1=Imke |apelido2=Lissauer |nome2=Jack J. |título=Planetary Sciences |ano=2015 |url=https://books.google.com/books?id=stFpBgAAQBAJ&pg=PA250 |páxina=250 |editorial=Cambridge University Press |lugar=Nova York |isbn=978-0-521-85371-2 |edición=2ª |dataacceso=17 de agosto de 2016 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20161126120848/https://books.google.com/books?id=stFpBgAAQBAJ&pg=PA250 |dataarquivo=26 de novembro de 2016 |urlmorta=no }}</ref> (estimada)
| velocidade_escape = 23,5&nbsp;km/s <ref name="fact"/><ref group=nota name=1bar/>
| rotación = 0,67125&nbsp;días<br/>16&nbsp;h 6&nbsp;min 36&nbsp;s <ref name="planet_years"/>
| día_sideral = 0,6713&nbsp;días <ref name="fact"/><br/>16&nbsp;h 6&nbsp;min 36&nbsp;s
| velocidade_rot = 2,68&nbsp;km/s <ref name="g142">{{cite book | last=Kennett | first=Carolyn | title=Uranus and Neptune | publisher=Reaktion Books | year=2022 | isbn=978-1-78914-642-4 | page=185}}</ref>
| oblicuidade_eclíptica = 28,32° (respecto á órbita) <ref name="fact"/>
| polo_norte_asc_recta = {{RA|19|57|20}} <ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007"/><br/>299,36° <ref name="iau2015">{{Cita publicación periódica |apelido1=Archinal |nome1=B. A. |apelido2=Acton |nome2=C. H. |apelido3=A'Hearn |nome3=M. F. |apelido4=Conrad |nome4=A. |apelido5=Consolmagno |nome5=G. J. |apelido6=Duxbury |nome6=T. |apelido7=Hestroffer |nome7=D. |apelido8=Hilton |nome8=J. L. |apelido9=Kirk |nome9=R. L. |apelido10=Klioner |nome10=S. A. |apelido11=McCarthy |nome11=D. |apelido12=Meech |nome12=K. |apelido13=Oberst |nome13=J. |apelido14=Ping |nome14=J. |apelido15=Seidelmann |nome15=P. K. |ano=2018 |título=Report of the IAU Working Group on Cartographic Coordinates and Rotational Elements: 2015 |url=http://link.springer.com/10.1007/s10569-017-9805-5 |revista=Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy |volume=130 |número=3 |páxina=22 |doi=10.1007/s10569-017-9805-5 |bibcode=2018CeMDA.130...22A }}</ref>
| declinación = 43,46° <ref name="iau2015" />
| albedo = 0,290 ([[Albedo de Bond|Bond]]) <ref name="Pearl_et_al_Neptune">{{cita publicación periódica |apelido1=J.C. |nome1=Pearl |display-authors=etal |ano=1991 |título=The albedo, effective temperature, and energy balance of Neptune, as determined from Voyager data |revista=[[Journal of Geophysical Research]] |volume=96  |páxinas=18, 921–930 |doi=10.1029/91JA01087 |bibcode=1991JGR....9618921P}}</ref><br/>0,442 ([[Albedo xeométrico|xeom.]]) <ref name="Mallama_et_al">{{cita publicación periódica |nome1=Anthony |apelido1=Mallama  |nome2=Bruce |apelido2=Krobusek |nome3=Hristo |apelido3=Pavlov |ano=2017 |título=Comprehensive wide-band magnitudes and albedos for the planets, with applications to exo-planets and Planet Nine |revista=[[Icarus (revista)|Icarus]] |volume=282  |páxinas=19–33 |doi=10.1016/j.icarus.2016.09.023 |bibcode=2017Icar..282...19M |arxiv=1609.05048}}</ref>
| temp_nome1   = nivel: 1 bar
| med_temp_1  = {{cvt|72|K|C|0|lk=in}} <ref name="fact"/>
| temp_nome2   = {{cvt|0.1|bar|kPa}}
| med_temp_2  = {{cvt|55|K|C|0|lk=in}} <ref name="fact"/>
| magnitude = 7,67 <ref name="Mallama_and_Hilton"/> a 8,00 <ref name="Mallama_and_Hilton"/>
| magnitude_abs = −6,9 <ref name="IMCCE">{{cita web | título=Encyclopedia - the brightest bodies |institución=IMCCE |url=https://promenade.imcce.fr/en/pages5/572.html |dataacceso=29 de maio de 2023 |dataarquivo=24 de xullo de 2023 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20230724225002/https://promenade.imcce.fr/en/pages5/572.html |urlmorta=no }}</ref>
| tamaño_angular = 2,2 - 2,4″ <ref name="fact"/><ref name=ephemeris/>
| altura_escala = 19,7 ± 0,6&nbsp;km
| composición_atmosfera = {{plainlist|
* 80% ± 3,2% [[Hidróxeno]]
* 19% ± 3,2% [[Helio]]
* 1,5% ± 0,5% [[Metano]]
* ~0,019% [[Deuteruro de hidróxeno]]
* ~0,00015% [[Etano]]
 }}
}}
'''Neptuno''' é o oitavo [[planeta]] a partir do [[Sol]], e o máis afastado no noso [[sistema solar]]. No [[sistema solar]], é o cuarto [[planeta]] máis grande por diámetro, o terceiro planeta máis masivo e o [[planeta xigante]] máis denso. Neptuno ten 17 veces a masa da [[Terra]] e é lixeiramente máis masivo que [[Urano]], que ten 15 veces a masa da Terra pero non é tan denso. Neptuno é máis denso e fisicamente máis pequeno que Urano porque a súa maior masa provoca máis compresión gravitatoria na súa atmosfera. É un dos dous planetas xigantes de xeo do sistema solar (o outro é Urano). Estando composto principalmente por gases e líquidos, non ten unha "superficie sólida" ben definida. O planeta orbita ao redor do Sol unha vez cada 164,8 [[Año xuliano (astronomía)|anos]] a unha distancia media de 30,1 [[Unidade astronómica|UA]] (4500 millóns de km), unhas 30 veces a distancia da Terra ao Sol.<ref>{{Cita web|url=https://solarsystem.nasa.gov/planets/neptune/overview/ |título=Neptuno |autor=NASA |data-acceso=10 de outubro do 2022}}</ref> Neptuno recibiu o nome do [[Neptuno (deus)|deus romano dos mares]] e o seu símbolo astronómico é ♆, unha versión estilizada do tridente do deus.{{efn|Un segundo símbolo, un monograma 'LV' [[Ficheiro:Neptune monogram (fixed width).svg|16px]] para 'Le&nbsp;Verrier', análogo ao monograma 'H' [[Ficheiro:Uranus monogram (fixed width).svg|16px|♅]] para Urano. Nunca foi moi utilizado fóra de Francia e agora é arcaico.}}

Neptuno non é visible a simple vista e é o único planeta do sistema solar atopado por predición matemática máis que por [[Investigación empírica|observación empírica]]. Inesperados cambios na órbita de Urano levaron a [[Alexis Bouvard]] a deducir que esta era obxecto dunha perturbación gravitacional producida por un planeta descoñecido. Despois da morte de Bouvard, a posición de Neptuno foi predita a partir das súas observacións, independentemente, por [[John Couch Adams]] e [[Urbain Le Verrier]]. Neptuno foi posteriormente observado o [[23 de setembro]] de [[1846]]<ref name="Hamilton">{{cita web |nome=Calvin J. |apelido=Hamilton |data=4 de agosto de 2001 |url=http://www.solarviews.com/eng/neptune.htm |título=Neptune |editorial=Views of the Solar System |data-acceso=10 de outubro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20070715223035/http://www.solarviews.com/eng/neptune.htm |data-arquivo=15 de xullo de 2007}}</ref> por [[Johann Gottfried Galle|Johann Galle]] máis ou menos na posición pronosticada por [[Urbain Le Verrier]], e a súa maior lúa, [[Tritón (lúa)|Triton]], foi descuberta pouco despois, aínda que ningunha das restantes 13 lúas foron localizadas telescopicamente ata o [[século XX]]. A distancia do planeta á Terra dálle un tamaño aparente moi pequeno, polo que é difícil estudar con telescopios terrestres. Neptuno foi visitado pola nave ''[[Voyager 2]]'', que sobrevoou o planeta o [[25 de agosto]] de [[1989]]. e, esta, segue a ser a única nave espacial que o visitou.<ref name="NYT-20141018-KC">{{cita novas |apelido=Chang |nome=Kenneth |título=Dark Spots in Our Knowledge of Neptune |url=https://www.nytimes.com/2014/08/19/science/dark-spots-in-our-knowledge-of-neptune.html |data=18 de outubrode 2014 |xornal=[[The New York Times]] |data-acceso=10 de outubro do 2022|archive-url=https://web.archive.org/web/20141028062618/http://www.nytimes.com/2014/08/19/science/dark-spots-in-our-knowledge-of-neptune.html |archive-date=28 de outubro de 2014}}</ref><ref>{{cita web|url=https://solarsystem.nasa.gov/planets/neptune/exploration?page=0&per_page=10&order=launch_date+desc,title+asc&search=&tags=Neptune&category=33|título=Exploration {{!}} Neptune|website=NASA Solar System Exploration |cita="En 1989, a Voyager 2 da NASA converteuse na primeira e única nave espacial en estudar Neptuno de preto".|archive-date=17 de xullo de 2020|archive-url=https://web.archive.org/web/20200717140051/https://solarsystem.nasa.gov/planets/neptune/exploration/?page=0&per_page=10&order=launch_date+desc,title+asc&search=&tags=Neptune&category=33 |data-acceso=10 de outubro do 2022}}</ref> A chegada do [[Telescopio Hubble|telescopio espacial Hubble]] e dos grandes [[telescopios terrestres]] con [[óptica adaptativa]] permitiron, recentemente, observacións detalladas adicionais dende lonxe.

Do mesmo xeito que [[Xúpiter]] e [[Saturno]], a atmosfera de Neptuno está composta principalmente de [[hidróxeno]] e [[helio]], xunto con restos de [[hidrocarburo]]s e posiblemente [[nitróxeno]], aínda que contén unha maior proporción de '' [[Volátiles|xeos]]'' como auga, [[amoníaco]] e [[metano]]. Porén, semellante a Urano, o seu interior está composto principalmente de xeos e rochas;<ref name="Podolak Weizman et al. 1995">
{{cita xornal
 | apelido1 = Podolak | nome1 = M.
 | apelido2 = Weizman | nome2 = A.
 | apelido3 = Marley  | nome3 = M.
 | data=decmbro de 1995
 | título = Comparative models of Uranus and Neptune
 | xornal = [[Planetary and Space Science]]
 | volume = 43 | issue = 12 | páxinas = 1517–1522
 | doi = 10.1016/0032-0633(95)00061-5
 | bibcode = 1995P&SS...43.1517P| ref = {{sfnRef|Podolak Weizman et al.|1995}}
}}
</ref> Urano e Neptuno son normalmente considerados "[[xigantes de xeo]]" para recalcar esta distinción.<ref name="Lunine 1993">
{{cita xornal
 |apelido=Lunine |nome=Jonathan I.
 |data=setembro de 1993
 |título=The atmospheres of Uranus and Neptune
 |xornal=[[Annual Review of Astronomy and Astrophysics]]
 |volume=31 |pages=217–263
 |bibcode=1993ARA&A..31..217L
 |doi=10.1146/annurev.aa.31.090193.001245
}}
</ref> Xunto coa dispersión de Rayleigh, os rastros de metano nas rexións ultraperiféricas explican en parte o aspecto azul do planeta.<ref name=bluecolour>{{cita web |apelido=Kirk |nome=Munsell |autor2=Smith, Harman |autor3=Harvey, Samantha |data=13 de novembro de 2007 |url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=OverviewLong |título=Neptune overview |website=Solar System Exploration |publisher=NASA |data-acceso=10 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080303045911/http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=OverviewLong |archive-date=3 de marzo de 2008 }}</ref> Os datos máis recentes do observatorio Gemini mostran que a cor azul está máis saturada que a presente en Urano debido á menor bruma da atmosfera máis activa de Neptuno.<ref>{{Cita web |páxina-web=info@noirlab.edu |título=Gemini North Telescope Helps Explain Why Uranus and Neptune Are Different Colors - Observations from Gemini Observatory, a Program of NSF's NOIRLab, and other telescopes reveal that excess haze on Uranus makes it paler than Neptune |url=https://www.noirlab.edu/public/news/noirlab2211/ |data-acceso=10 de outubro do 2022  |language=en |cita=Observacións do Observatorio Gemini, un programa do NOIRLab da NSF e outros telescopios revelan que o exceso de néboa en Urano fai que sexa máis pálido que Neptuno.}}</ref><ref>{{Cita web |last1=Magazine |first1=Smithsonian |last2=Kuta |first2=Sarah |title=Why Neptune Appears Bluer Than Its Cousin Uranus |url=https://www.smithsonianmag.com/smart-news/why-neptune-appears-bluer-than-its-cousin-uranus-180980186/ |data-acceso=10 de outubro do 2022 |páxina-web=Smithsonian Magazine |language=en}}</ref>

En contraste coa atmosfera nebulosa e relativamente sen características de Urano, a atmosfera de Neptuno ten patróns meteorolóxicos activos e visibles. Por exemplo, no momento do sobrevoo da ''Voyager 2'' en 1989, o hemisferio sur do planeta tiña unha [[Gran Mancha Escura de Neptuno|Gran Mancha Escura]] comparable á [[Gran Mancha Vermella]] de Xúpiter. Máis recentemente, en 2018, identificáronse e estudouse unha mancha escura principal máis nova e unha mancha escura máis pequena.<ref name="NYT-20201222">{{cita novas |autor1=[[Shannon Stirone]] |título=Neptune's Weird Dark Spot Just Got Weirder – While observing the planet's large inky storm, astronomers spotted a smaller vortex they named Dark Spot Jr. |url=https://www.nytimes.com/2020/12/22/science/neptune-dark-spot.html |data=22 de decembro de 2020 |xornal=[[The New York Times]] |data-acceso=10 de outubro do 2022 |archive-date=22 de decembro de 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20201222101200/https://www.nytimes.com/2020/12/22/science/neptune-dark-spot.html }}</ref> Ademais, estes patróns meteorolóxicos son impulsados polos ventos sostidos máis fortes de calquera planeta do sistema solar, con velocidades do vento rexistradas tan altas como {{cvt|2100|km/h|m/s mph}}.<ref name="Suomi1991">{{cita xornal |last=Suomi |first=V.E. |author2=Limaye, S.S. |author3=Johnson, D.R. |date=1991 |title=High Winds of Neptune: A possible mechanism |xornal=[[Science]] |volume=251 |issue=4996 |pages=929–32 |doi=10.1126/science.251.4996.929 |pmid=17847386 |bibcode=1991Sci...251..929S }}</ref> Debido á súa gran distancia do Sol, a atmosfera exterior de Neptuno é un dos lugares máis fríos do sistema solar, con temperaturas nas cimas das súas nubes aproximándose os {{cvt|55|K|C F|0|lk=on}}. As temperaturas no centro do planeta son aproximadamente {{cvt|5400|K|C F|-2}}.<ref name=hubbard>{{cita xornal |apelido=Hubbard |nome=W.B. |title=Neptune's Deep Chemistry |xornal=Science |data=1997 |volume=275 |issue=5304 |páxinas=1279–80 |doi=10.1126/science.275.5304.1279 |pmid=9064785}}</ref><ref name="nettelmann">{{cita web |apelido=Nettelmann |nome=N. |autor2=French, M. |autor3=Holst, B. |autor4=Redmer, R. |url=https://www.gsi.de/informationen/wti/library/plasma2006/PAPERS/TT-11.pdf |título=Interior Models of Jupiter, Saturn and Neptune |editorial=University of Rostock |data-acceso=10 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20110718120920/https://www.gsi.de/informationen/wti/library/plasma2006/PAPERS/TT-11.pdf |archive-date=18 de xullo de 2011 }}</ref> Neptuno ten un [[anel planetario|sistema de aneis]] débil e fragmentado (etiquetado como "arcos"), que foi descuberto en 1984 e despois confirmado pola "''Voyager 2''".<ref name=ring1>{{cita novas |apelido=Wilford |nome=John N. |data=10 de xuño de 1982 |título=Data Shows 2 Rings Circling Neptune |xornal=[[The New York Times]] |url=https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=technology&res=950DE3D71F38F933A25755C0A964948260&n=Top/News/Science/Topics/Space |data-acceso=10 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20081210100701/http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=technology&res=950DE3D71F38F933A25755C0A964948260&n=Top%2FNews%2FScience%2FTopics%2FSpace |archive-date=10 de decembro  de 2008 }}</ref>

== Historia ==
=== Primeiros descubrimentos ===
{{Multiple image
<!-- Layout parameters -->
| align             = left
| direction         = vertical
| total_width       = 190
| caption_align     = <!-- left (default), center, right --> 
| image_style       = <!-- bordier:1; (default) -->
| image_gap         = <!-- 5 (default)-->

<!-- image 1 -->
| image1            = Galileo.arp.300pix.jpg
| alt1              = 
| caption1          = [[Galileo Galilei]] puido ser o primeiro en avistar Neptuno
<!-- image 2-->
| image2            = Le_Verrier_colored.jpg
| alt2              = 
| caption2          = [[Urbain Le Verrier]] predixo con éxito a posición de Neptuno
<!-- image 3 -->
| image3            = JohannGalle.jpg
| alt3              = 
| caption3          = [[Johann Gottfried Galle]] foi solicitado por Le Verrier para buscar a Neptuno
<!-- image 4 -->
| image4            = John_Couch_Adams_Cornwall.jpg
| alt4              = 
| caption4          = [[John Couch Adams]] calculou independentemente a posición de Neptuno
}}

A presenza de Neptuno non se pode detectar a simple vista polo que foi preciso a invención do [[telescopio]] para podelo observar.<ref name=":2">{{Cita web|url=https://www.larecherche.fr/astronomie-histoire-des-sciences/neptune-une-d%C3%A9couverte-tr%C3%A8s-disput%C3%A9e|páxina-web=larecherche.fr|título=Neptune, une découverte très disputée|data-acceso=20 de maio de 2024|data-publicación=novembro de 2015|nome=Marie-Christine de La|apelidos=Souchère|lingua=fr}}</ref> Porén, este descubrimento diferenciouse dos do resto dos planetas porque foi consecuencia non da observación directa senón do cálculo matemático: cumpría a existencia dalgún corpo celeste para explicar unha serie de [[Perturbación (astronomía)|perturbacións]] na órbita de Urano.<ref name=":2" />

Xa fora observado por varios astrónomos, antes do seu descubrimento no século XIX, sen se decataren de que era un planeta. Así, [[Galileo Galilei|Galileo]] fixera algunhas das primeiras observacións rexistradas a través dun [[telescopio]], como manifestan os seus debuxos,  do 28 de decembro de 1612 e do 27 de xaneiro de 1613, que conteñen puntos trazados que coinciden co que agora se sabe que foron as posicións de Neptuno nesas datas. En ámbalas dúas ocasións, Galileo parece confundir a Neptuno cunha [[estrela fixa]]<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Standish|nome=E. Myles|data=10 de xuño de 1996|título=Galileo's observations of Neptune|revista=Baltic Astronomy, vol. 6, p. 97|ISSN=1392-0049|volume=6|páxinas=97-104|número=97|apelidos2=Nobili|nome2=Anna M.|url=https://adsabs.harvard.edu/full/1997BaltA...6...97S|lingua=en|data-acceso=21 de maio de 2024}}</ref> cando apareceu preto —en [[Conxunción (astronomía)|conxunción]]—de Xúpiter no [[ceo nocturno]].<ref>
{{cita libro |nome=Alan |apelido=Hirschfeld |título=Parallax: The Race to Measure the Cosmos |data=2001 |editorial=Henry Holt |lugar=Nova York |isbn=978-0-8050-7133-7}}</ref> Polo tanto, non se lle acredita o descubrimento de Neptuno. Na súa primeira observación en decembro de 1612, Neptuno estaba case parado no ceo porque acababa de volverse [[movemento retrógrado aparente|retrógrado]], ese día. Este aparente movemento cara a atrás créase cando a órbita terrestre pasa por un planeta exterior. Debido a que Neptuno só comezaba o seu ciclo retrógrado anual, o movemento do planeta era demasiado leve para ser detectado co pequeno telescopio de Galileo.<ref>
{{cita libro |nome=Mark |apelido=Littmann |author2=Standish, E.M. |title=Planets Beyond: Discovering the Outer Solar System |date=2004 |publisher=Courier Dover Publications |isbn=978-0-486-43602-9}}</ref> En 2009, un estudo suxeriu que Galileo era polo menos consciente de que a "estrela" que observara, movíase en relación ás demais [[estrelas fixas]]<ref>{{cita web |título=Galileo discovered Neptune, new theory claims |nome=Robert Roy |apelido=Britt |data=2009 |editorial=NBC News News |data-acceso=10 de outubro do 2022 |url=http://www.nbcnews.com/id/31835303 |archive-date=4 de novembro de 2013 |archive-url=https://web.archive.org/web/20131104140532/http://www.nbcnews.com/id/31835303 }}</ref> polo que non podía ser unha estrela fixa. Porén, non tirou ningunha conclusión desta segunda observación e non volveu mencionalo. É por iso, por pensar que só observara unha estrela non se lle atribúe o seu descubrimento.<ref>{{Cita web|url=https://www.space.com/6941-theory-galileo-discovered-neptune.html|páxina-web=space.com|título=New Theory: Galileo Discovered Neptune|data-acceso=21 de maio de 2024|data-publicación=9 de xullo de 2009|nome=Robert Roy|apelidos=Britt|lingua=en}}</ref>

Con posterioridade, Neptuno, tamén foi observado por [[Joseph Jérôme Lefrançois de Lalande]] (1732 – 1807) en 1795<ref>{{Cita web|url=https://www.imcce.fr/newsletter/medias/2020/04/docs/newsletter-cdt-episode-3.pdf|páxina-web=imcce.fr|título=La Connaissance des temps: un journal scientifique publié depuis 1679  Épisode 3 : Le mouvement des planètes de Laplace à 1980|data-acceso=21 de maio de 2024|data-publicación=abril 2020|lingua=fr|nome=Jacques|apelidos=Laskar}}</ref> e por [[John Herschel]], fillo de [[William Herschel]], quen foi o descubridor de Urano en 1781,<ref>{{cita web|url=https://herschelmuseum.org.uk/herschel-200-digitised-exhibition/|data-acceso=21 de setembro do 2022|páxina-web=herschelmuseum.org.uk|título=In 2022 we commemorated the 200 year anniversary of the death of William Herschel|data-publicación=2022|lingua=en}}</ref> sen que eles tampouco notasen nada en particular, chegando a confundilo, de novo, cunha estrela.<ref>Price 2000, <abbr>p.</abbr> 352</ref> Mais, polo 1788, os matemáticos comezaron a observar que o recentemente descuberto planeta Urano non tiña unha órbita que se axustase aos modelos existentes.<ref name=":2" /> Ademais, canto máis pasaba o tempo, máis aumentaba o erro entre a posición anunciada da estrela e a rexistrada. [[Jean-Baptiste Joseph Delambre]] tentou explicar as anomalías engadindo aos seus cálculos a [[Gravidade|influencia gravitatoria]] de [[Xúpiter]] e [[Saturno]] mais, aínda que as súas táboas foron máis precisas, tampouco permitiron predicir o movemento do planeta a longo prazo.<ref>{{Cita web|url=https://pg-astro.fr/grands-astronomes/le-grand-siecle/jean-baptiste-delambre.html|páxina-web=pg-astro.fr|título=Jean Baptiste Delambre (1749-1822)|data-acceso=21 de maio de 2024|data-publicación=31 de decembro de 2017|lingua=fr|nome=Philippe|apelidos=Garcelon}}</ref>

En 1821, [[Alexis Bouvard]] publicou as táboas astronómicas da [[órbita]] do planeta veciño de Neptuno, [[Urano]].<ref>
{{cita libro|nome=A.|apelido=Bouvard|data=1821|título=Tables astronomiques publiées par le Bureau des Longitudes de France|editorial=Bachelier|lugar=París}}</ref> Observacións posteriores revelaron desviacións substanciais nas táboas, o que levou a Bouvard a hipótese de que un corpo descoñecido estaba [[Perturbación (astronomía)|perturbando]] a órbita a través da [[interacción]] [[Gravidade|gravitatoria]].<ref name="MNRAS7">{{cita xornal|nome=G.B.|apelido=Airy|bibcode=1846MNRAS...7..121A|título=Account of some circumstances historically connected with the discovery of the planet exterior to Uranus|xornal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=7|issue=10|páxinas=121–44|data=13 de novembro de 1846|doi=10.1002/asna.18470251002|url=https://zenodo.org/record/1424621|data-acceso=10 de outubro do 2022|archive-date=29 de setembro de 2021|archive-url=https://web.archive.org/web/20210929080319/https://zenodo.org/record/1424621}}</ref> En 1843, [[John Couch Adams]] comezou a estudar a órbita de Urano utilizando os datos que tiña. Solicitou datos adicionais a sir [[George Biddell Airy|George Airy]], o [[Astrónomo Real]], quen llos forneceu en febreiro de 1844. Adams continuou traballando entre 1845–1846 e produciu varias estimacións diferentes dun novo planeta.<ref>{{cita web|first=John J.|last=O'Connor|author2=Robertson, Edmund F.|data=2006|url=http://www-groups.dcs.st-and.ac.uk/~history/Extras/Adams_Neptune.html|title=John Couch Adams' account of the discovery of Neptune|publisher=University of St Andrews|data-acceso=10 de outubro do 2022|archive-url=https://web.archive.org/web/20080126124928/http://www-groups.dcs.st-and.ac.uk/~history/Extras/Adams_Neptune.html|archive-date=26 de xaneiro de 2008}}</ref><ref>{{cita xornal|nome=J.C.|apelido=Adams|bibcode=1846MNRAS...7..149A|título=Explanation of the observed irregularities in the motion of Uranus, on the hypothesis of disturbance by a more distant planet|journal=[[Monthly Notices of the Royal Astronomical Society]]|volume=7|issue=9|páxinas=149–52|data=13 de novembro de 1846|doi=10.1093/mnras/7.9.149|url=https://zenodo.org/record/1431905|data-acceso=10 de outubro do 2022|archive-url=https://web.archive.org/web/20190502014753/https://zenodo.org/record/1431905/files/article.pdf|archive-date=2 de maio de 2019}}</ref>

=== Na procura dun planeta alén de Urano ===
Nunha reunión da [[Asociación Británica de Ciencia]], [[George Biddell Airy]] informou de que as táboas de Bouvard estaban equivocadas, aproximadamente, un minuto de grao.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Lequeux|nome=James|data=1 xuño de 2010|título=La découverte de Neptune par Le Verrier (1846)|revista=Bibnum|doi=10.4000/bibnum.692|ISSN=2554-4470|data-publicación=1 de xuño de 2010|lingua=fr|url=https://journals.openedition.org/bibnum/692}}</ref> Daquela, opoñíanse dúas hipóteses: a de Bouvard sobre a existencia doutro planeta aínda descoñecido, que podería afectar os movementos de Urano, e a de cuestionamento da [[Lei da gravitación universal|lei universal da gravitación]], proposta por Airy, quen argumentaba que a lei da gravitación perdería a súa validez ao afastármonos do Sol.<ref name=":2" /> Porén, a existencia dun novo planeta alén de Urano foi o consenso ao que chegaron a maioría dos astrónomos para explicar as perturbacións no movemento de Urano.<ref name=":2" />

Entre 1845 e 1846 [[Urbain Le Verrier]], independentemente de Adams, desenvolveu os seus propios cálculos pero non espertou ningún entusiasmo nos seus compatriotas. En xuño de 1846, ao ver a primeira estimación publicada de Le Verrier da lonxitude do planeta e a súa semellanza coa estimación de Adams, Airy convenceu a [[James Challis]] para que buscase o planeta. Challis percorreu en van o ceo durante agosto e setembro.<ref name="MNRAS7" /><ref>{{cita xornal |nome=Rev. J. |apelido=Challis |bibcode=1846MNRAS...7..145C |title=Account of observations at the Cambridge observatory for detecting the planet exterior to Uranus |journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |volume=7 |issue=9 |páxinas=145–149 |data=13 de novembro de 1846 |doi=10.1093/mnras/7.9.145 |url=https://zenodo.org/record/1431903 |data-acceso=10 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190504065619/https://zenodo.org/record/1431903/files/article.pdf |archive-date=4 de maiode 2019 }}</ref> Challis, de feito, observara a Neptuno un ano antes do descubridor posterior do planeta, [[Johann Gottfried Galle]], e en dúas ocasións, o 4 e o 12 de agosto de 1845. Non obstante, os seus mapas estelares obsoletos e as súas malas técnicas de observación fixeron que non recoñeceu as observacións como tales ata que realizou análises posteriores. Challis estaba cheo de remordementos, pero culpaba da súa neglixencia aos seus mapas e ao feito de que estaba distraído polo seu traballo simultáneo nas observacións de cometas.<ref name="MNRAS7" /><ref>{{cite web |url=http://scihi.org/james-challis-neptune/ |title=James Challis and his failure to discover the planet Neptune |nome=Harald |apelido=Sack |website=scihi.org |data=12 de decembro de 2017 |data-acceso=10 de outubro do 2022}}</ref><ref>{{cita xornal |nome=J.G. |apelido=Galle |bibcode=1846MNRAS...7..153G |título=Account of the discovery of the planet of Le&nbsp;Verrier at Berlin |xornal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society |volume=7 |issue=9 |páxina=153 |data=13 de novembro de 1846 |doi=10.1093/mnras/7.9.153}}</ref>

Mentres tanto, Le Verrier enviou unha carta e instou ao astrónomo Galle do [[observatorio de Berlín]] a buscar co [[telescopio refractor]] do observatorio. [[Heinrich Louis d'Arrest|Heinrich d'Arrest]], un estudante do observatorio, suxeriu a Galle que poderían comparar unha carta do ceo debuxada recentemente na rexión de Le&nbsp;Verrier, a localización prevista co ceo actual para buscar. a característica de desprazamento dun [[planeta]], en oposición a unha estrela fixa. Na noite do 23 de setembro de 1846, o día en que Galle recibiu a carta, descubriu a Neptuno xusto ao nordés de [[Iota Aquarii]], a 1° da posición "cinco graos ao leste de Delta Capricornio" que Le&nbsp;Verrier predixera,<ref name="auto">{{cita web | url=https://www.space.com/12249-neptune-completes-orbit-discovery-1846.html | título=Neptune Completes First Orbit Since Its Discovery in 1846 | data=12 de xullo de 2011 | nome=Geoff | apelido=Gaherty | editorial=space.com | data-acceso=10 de outubro do 2022 | archive-url=https://web.archive.org/web/20190825071538/https://www.space.com/12249-neptune-completes-orbit-discovery-1846.html | archive-date=25 de agosto de 2019 }}</ref><ref>{{cita libro |last=Levenson |first=Thomas |title=The Hunt for Vulcan ... and how Albert Einstein Destroyed a Planet, Discovered Relativity, and Deciphered the Universe |url=https://archive.org/details/huntforvulcanhow0000leve_j7g6 |editorial=Random House |year=2015 |page=[https://archive.org/details/huntforvulcanhow0000leve_j7g6/page/38 38]}}</ref> a uns 12° da predición de Adams, e na fronteira de Acuario e Capricornio segundo os límites das [[constelación]]s modernas da [[Unión Astronómica Internacional|IAU]].

A raíz do descubrimento, houbo unha acalorada rivalidade nacionalista entre os franceses e os británicos sobre quen merecía o crédito polo descubrimento. Co tempo, xurdiu un consenso internacional de que Le&nbsp;Verrier e Adams merecían o crédito conxunto. Desde 1966, [[Dennis Rawlins]] cuestionou a credibilidade da afirmación de Adams sobre o codescubrimento, e a cuestión foi reavaliada polos historiadores co regreso en 1998 dos "papeis de Neptuno" (documentos históricos) ao [[Real Observatorio de Greenwich]].<ref name="Neptdisc">
{{cita web |apelido=Kollerstrom |nome=Nick |data=2001 |título=Neptune's Discovery. The British Case for Co-Prediction |url=http://www.ucl.ac.uk/sts/nk/neptune/index.htm |archive-url=https://web.archive.org/web/20051111190351/http://www.ucl.ac.uk/sts/nk/neptune/ |archive-date=11 de novembro de 2005 |data-acceso=10 de outubro do 2022 |publisher=University College London}}</ref><ref>{{cita xornal |autor=William Sheehan |autor2=Nicholas Kollerstrom |autor3=Craig B. Waff |data=decembro de 2004 |título=The case of the pilfered planet – did the British steal Neptune? |url=http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=the-case-of-the-pilfered |xornal=[[Scientific American]] |archive-url=https://web.archive.org/web/20110319155153/http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=the-case-of-the-pilfered |archive-date=19 de marzo de 2011 |data-acceso=10 de outubro do 2022}}</ref>

=== Nome ===
[[Ficheiro:Deutsches Museum München - 15803973590.jpg|miniatura|O telescopio refractor de 9" de apertura que foi utilizado por [[Johann Gottfried Galle]] no [[Observatorio de Berlín]] en [[1846]] para o descubrimento de Neptuno. ]]
Pouco despois do seu descubrimento, Neptuno foi referido simplemente como "o planeta exterior a Urano" ou como "o planeta de Le&nbsp;Verrier". A primeira suxestión para un nome veu de Johann Galle, quen propuxo o nome ''[[Xano (deus)|Ianus]]''. En Inglaterra, Challis presentou o nome ''[[Océano (mitoloxía)|Oceanus]]''.<ref>[[#Moore|Moore]] (2000):206</ref>

En outubro, ''Le&nbsp;Verrier'', intentou poñerlle o seu nome ao planeta e tivo o apoio leal para iso do director do observatorio, [[Francesc Aragó]]. Os almanaques franceses reintroduciron rapidamente o nome ''Herschel'' para Urano, en nome do descubridor dese planeta sir [[William Herschel]], e ''Leverrier'' para o novo planeta.<ref>{{cita xornal |title=The naming of Uranus and Neptune |journal=Astronomical Society of the Pacific Leaflets |first=Owen |last=Gingerich |volume=8 |issue=352 |pages=9–15 |data=outubro de 1958 |bibcode=1958ASPL....8....9G}}</ref> Esta suxestión atopou unha dura resistencia fóra de Francia.<ref>{{cita libro |ref=Baum |apelido=Baum |nome=Richard |autor2=Sheehan, William |data=2003 |título=In Search of Planet Vulcan: The ghost in Newton's clockwork universe |publisher=Basic Books |isbn=978-0-7382-0889-3 |pages=109–10}}</ref> Reivindicando o dereito a nomear o seu descubrimento, Le&nbsp;Verrier propuxo rapidamente o nome de ''Neptuno'' para este novo planeta, aínda que afirmou falsamente que este fora aprobado oficialmente polo [[Bureau des Longitudes]] francés.<ref>{{cita libro |apelido=Littmann |nome=Mark |data=2004 |título=Planets Beyond, Exploring the Outer Solar System |editorial=Courier Dover Publications |isbn=978-0-486-43602-9 |páxina=50}}</ref>

[[Friedrich Georg Wilhelm von Struve|Struve]] (1793-1864),{{efn|ou quizais o seu fillo Otto Wilhelm von Struve (1819-1905). (Mirando o texto orixinal parece que o máis probable é que sexa o maior dos Struve, pero o texto é ambiguo).}} pronunciouse a favor do nome ''Neptuno'' o 29&nbsp;de decembro de 1846, ante a [[Academia Rusa de Ciencias|Academia de Ciencias de San Petersburgo]].<ref>{{cita xornal |título=Second report of proceedings in the Cambridge Observatory relating to the new Planet (Neptune) |data=1847 |xornal=Astronomische Nachrichten |volume=25 |issue=21 |páxinas=309–14 |apelido=Hind |nome=J.R. |doi=10.1002/asna.18470252102 |bibcode=1847AN.....25..309. |url=https://zenodo.org/record/1424623 |data-acceso=11 de outubro do 2022 |archive-date=29 de setembro de 2021 |archive-url=https://web.archive.org/web/20210929080353/https://zenodo.org/record/1424623 }}</ref> Pronto, ''Neptuno'' converteuse no nome aceptado internacionalmente. Na [[mitoloxía romana]], [[Neptuno (deus)|Neptuno]] era o deus do mar, identificado co grego [[Poseidón]]. A demanda dun nome mitolóxico parecía estar en consonancia coa nomenclatura dos outros planetas, todos os cales tiñan o nome de divindades da mitoloxía [[mitoloxía grega|grega]] e da [[mitoloxía romana]].{{efn|A política da [[Unión Astronómica Internacional|IAU]] é que se pode chamar á Terra e á Lúa por calquera nome que se use habitualmente na lingua que se utiliza. Ao contrario do uso común dos escritores de [[ciencia ficción]], 'Terra' e 'Lúa' '''''non''''' son os nomes oficiais do planeta Terra e da súa lúa.}}<ref name="USGS">{{cita web |url=http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/Planets |título=Planet and Satellite Names and Discoverers |editorial=U.S. Geological Survey |series=Gazetteer of Planetary Nomenclature |data=17 de decembro de 2008 |archive-url=https://web.archive.org/web/20180809110639/https://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/Planets |archive-date=9 de agosto de 2018 |data-acceso=11 de outubro do 2022 }}</ref>

A maioría dos idiomas actuais utilizan algunha variante do nome "Neptuno" para o planeta; de feito, en [[Chinés clásico|chinés]], [[Lingua vietnamita|vietnamita]], [[Lingua xaponesa|xaponés]] e [[Lingua coreana|coreano]], o nome do planeta traduciuse como "astro rei do mar" ({{lang|zh|海王星}}).<ref>{{cita web |título=Planetary linguistics |editorial=nineplanets.org |url=http://nineplanets.org/days.html |data-acceso=15 de outubro do 2022|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20100407154905/http://www.nineplanets.org/days.html |data-arquivo=7 de abril de  2010 }}</ref><ref>{{cita web |url=http://kenh14.vn/kham-pha/sao-hai-vuong-cuc-bang-khong-lo-xa-tit-tap-2010103010172747.chn |título=Sao Hải Vương – "Cục băng" khổng lồ xa tít tắp |editorial=Kenh14 |lingua=vi |data=31 de outubro de 2010 |data-acceso=15 de outubro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20180730170641/http://kenh14.vn/kham-pha/sao-hai-vuong-cuc-bang-khong-lo-xa-tit-tap-2010103010172747.chn |data-arquivo=30 de xullo de 2018 }}</ref> En [[lingua mongol|mongol]], Neptuno chámase ''{{Transl|mn|Dalain van}}'' ({{lang|mn|Далайн ван}}), reflectindo o papel do seu deus homónimo como gobernante do mar. No [[lingua grega|grego]] moderno o planeta chámase ''Poseidon'' ({{lang|el|Ποσειδώνας}}, {{Transl|el|Poseidonas}}), o análogo grego de [[Neptuno (deus)|Neptuno]].<ref>{{cita web |url=http://www.greek-names.info/greek-names-of-the-planets/ |título=Greek Names of the Planets |data-acceso=15 de outubro do 2022 |cita=Neptuno ou ''Poseidón'' como é o seu nome grego, era o Deus dos Mares. É o oitavo planeta desde o sol.&nbsp;... |date=2010-04-25 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100509164917/http://www.greek-names.info/greek-names-of-the-planets/ |archive-date=9 de maio de 2010  }}</ref> En [[lingua hebrea|hebreo]], ''{{Transl|he|Rahab}}'' ({{lang|he|רהב}}), foi seleccionado o nome dun monstro bíblico mariño mencionado no [[Salmos|libro dos Salmos]] nunha votación xestionada pola [[Academia da Lingua Hebrea]] en 2009 como o nome oficial para o planeta, a pesar de que existe o termo [[Lingua latina|latino]] ''{{Transl|he|Neptun}}'' ({{lang|he|נפטון}}) que se usa comunmente.<ref name="Haaretz">{{cite news |first=Yair |last=Ettinger |data=31 de decembro de 2009 |título=Uranus and Neptune get Hebrew names at last |newspaper=[[Haaretz]] |url=https://www.haaretz.com/1.4758704 |data-acceso=15 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20180625050641/https://www.haaretz.com/1.4758704 |archive-date=25 de xuño de 2018}}</ref><ref name="Hayadan.org.il">{{cita novas |url=https://www.hayadan.org.il/hebrew-names-to-uranus-and-neptune-3112090 |título=אוראנוס הוא מהיום אורון ונפטון מעתה רהב |trad_título=Urano é agora Oron e Neptuno agora é Rahav |newspaper=[[Hayadan]] |language=he |first=Avi |last=Belizovsky |data=31 de decembro de 2009 |data-acceso=15 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20180624204205/https://www.hayadan.org.il/hebrew-names-to-uranus-and-neptune-3112090 |archive-date=24 de xuño de 2018  }}</ref> En [[lingua maorí|maorí]] o planeta chámase ''{{lang|mi|Tangaroa}}'', chamado así polo [[Tangaroa|deus maorí do mar]].<ref name="Appendix 5: Planetary Linguistics">[http://nineplanets.org/days.html "Appendix 5: Planetary Linguistics"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100419121511/http://nineplanets.org/days.html |data=19 de abril de 2010 }}, Nineplanets.org</ref> En [[lingua náhuatl|náhuatl]], o planeta chámase ''{{lang|nah|Tlāloccītlalli}}'', o nome do deus da chuvia [[Tlāloc]].<ref name="Appendix 5: Planetary Linguistics"/> En [[lingua tailandesa|tailandés]], refirense a Neptuno polo seu nome occidentalizado ''{{Transl|th|Dao Nepjun}}'' ({{lang|th|ดาวเนปจูน}}), pero tamén se chama ''{{Transl|th|Dao Ketu}}'' ({{lang|th|ดาวเกตุ}}, literalmente "estrela de Ketu"), despois de [[Ketu (mitoloxía)|Ketu]] ({{lang|th|केतु}}), o [[nodo lunar]] descendente, que xoga un papel na [[astroloxía hindú]]. En [[lingua malaia|malaio]], o nome ''{{lang|ms|Waruna}}'', despois do [[Varuna|deus hindú dos mares]], está testemuñado xa na década de 1970,<ref>{{cita dicionario|dicionario=Kamus Kebangsaan Ejaan Baru, Inggeris-bahasa Malaysia, Bahasa Malaysia-Inggeris|url=https://books.google.com/books?id=gCtNAQAAIAAJ&q=%22waruna%22+neptune|título=Waruna|author1=Mohamed Kadir|year=1975|publisher=Titiwangsa|pages=299, 857|data-acceso=15 de outubro do 2022|archive-date=29 de setembro de 2021|archive-url=https://web.archive.org/web/20210929080319/https://books.google.com/books?id=gCtNAQAAIAAJ&q=%22waruna%22+neptune }}</ref> pero finalmente foi substituído polos equivalentes latinos ''{{lang|ms|Neptun}}'' (en [[Lingua malaia|malaio]]<ref>{{cita dicionario|título=Neptun|dicionario=Kamus Dewan|edition=4th|url=https://prpm.dbp.gov.my/Cari1?keyword=Neptun|year=2017|publisher=Dewan Bahasa dan Pustaka Malaysia|data-acceso=15 de outubro do 2022|archive-date=7 de maio 2021|archive-url=https://web.archive.org/web/20210507122704/https://prpm.dbp.gov.my/Cari1?keyword=Neptun }}</ref>) ou ''{{lang|id|Neptunus}}'' (en [[lingua indonesia|indonesio]]<ref>{{cita dicionario|título=Neptunus|dicionario=Kamus Besar Bahasa Indonesia|edition=3rd|url=https://kbbi.kemdikbud.go.id/entri/neptunus|ano=2016|editorial=Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa Indonesia|data-acceso=15 de outubro do 2022|archive-date=29 de setembro de 2021|archive-url=https://web.archive.org/web/20210929080334/https://kbbi.kemdikbud.go.id/entri/neptunus }}</ref>). Na [[India]] ten un nome semellante, ''Varuna'' ([[Devanágari|devanagari]]: वरुण), o deus do mar na mitoloxía hindú/védica; é dicir, o equivalente de Poseidón/Neptuno na mitoloxía grecorromana.

A forma adxectiva é ''neptuniano'', ''neptuniana''.<ref>{{DRAG-PdP|termo_DRAG=neptuniana|termo=neptuniano, neptuniana (nótese a segunda acepción)}}</ref>

=== Status ===
Desde o seu descubrimento en 1846 ata o [[Planetas alén de Neptuno|descubrimento de Plutón]] en [[1930]], Neptuno era o planeta máis afastado coñecido. Cando se descubriu [[Plutón]], considerouse un planeta, e Neptuno converteuse así no segundo planeta máis afastado coñecido, excepto por un período de 20 anos entre 1979 e 1999, cando a órbita elíptica de Plutón achegouno máis o Sol que Neptuno.<ref>{{cita xornal |título=Jan. 21, 1979: Neptune Moves Outside Pluto's Wacky Orbit |xornal=Wired |url=https://www.wired.com/science/discoveries/news/2008/01/dayintech_0121 |apelido=Long |nome=Tony |data-acceso=21de outubro  deo 2022 |data=21 de xaneiro de 2008 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080327014628/http://www.wired.com/science/discoveries/news/2008/01/dayintech_0121 |archive-date=27 de marzo de 2008  }}</ref> As estimacións cada vez máis precisas da masa de Plutón que ían desde dez veces máis pequena cá da Terra ata moito menos que a da [[Lúa]]<ref>{{cita libro|apelido1= Stern|first1= Alan|apelido2= Tholen|first2= David James|title = Pluto and Charon|date = 1997|publisher=University of Arizona Press|isbn = 978-0-8165-1840-1|páxinas=206–208}}</ref> e o descubrimento do [[cinto de Kuiper]] en [[1992]] levou a moitos astrónomos a debater se Plutón debería ser considerado un planeta ou como parte do [[cinto de Kuiper]].<ref>{{cita xornal |autor=Weissman, Paul R. |title=The Kuiper Belt |bibcode=1995ARA&A..33..327W |doi=10.1146/annurev.aa.33.090195.001551 |data=1995 |journal=Annual Review of Astronomy and Astrophysics |volume=33 |páxinas=327–57}}</ref><ref>{{cita web |date=1999 |título=The Status of Pluto:A clarification |páxina-web=[[Unión Astronómica Internacional]], Press release |url=http://www.iau.org/STATUS_OF_PLUTO.238.0.html |data-acceso=21de outubro  deo 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20060615200253/http://www.iau.org/STATUS_OF_PLUTO.238.0.html |archive-date=15 de xuño de 2006 }}</ref> En 2006, a [[Unión Astronómica Internacional]] [[Redefinición de planeta de 2006|definiu a palabra "planeta" por primeira vez]], reclasificando a Plutón como "[[planeta anano]]" e convertendo de novo a Neptuno no planeta máis exterior coñecido do sistema solar.<ref>{{cita novas |url=http://www.iau.org/static/resolutions/Resolution_GA26-5-6.pdf |título=IAU 2006 General Assembly: Resolutions 5 and 6 |data=24 de agosto de 2006 |editorial=IAU |data-acceso=21de outubro  deo 2022 |archive-url= https://web.archive.org/web/20080625043626/http://www.iau.org/static/resolutions/Resolution_GA26-5-6.pdf |archive-date=25 de xuño de 2008  }}</ref>

== Características ==
[[Ficheiro:Neptune, Earth size comparison true color.jpg|miniatura|Comparación do tamaño de Neptuno e a [[Terra]]]]
Orbitando tan lonxe do [[Sol]], Neptuno recibe moi pouca calor. A súa temperatura superficial media é de -218 [[Celsius|°C]]. Porén, o planeta parece ter unha fonte interna de calor. Cóidase que isto se debe ao resto da calor xerada pola materia en caída durante o nacemento do planeta, que agora irradia ao espazo. A atmosfera de Neptuno ten as máis altas velocidades de ventos no sistema solar, que están por riba dos 2.000&nbsp;km/h; considérase que os ventos son amplificados por este fluxo interno de calor.<ref>{{Cita libro|título=Neptune: Another Cold World|url=https://doi.org/10.1007/978-3-319-27629-8_12|editorial=Springer International Publishing|data=2016|lugar=Cham|ISBN=978-3-319-27629-8|páxinas=233–248|serie=Astronomers' Universe|DOI=10.1007/978-3-319-27629-8_12|lingua=en|nome=John|apelidos=Wilkinson|nome-editor=John|apelidos-editor=Wilkinson}}</ref>

A estrutura interna lembra a de [[Urano]]—un núcleo rochoso cuberto por unha codia de xeo, agachada no profundo da súa grosa atmosfera. Os dous terzos internos de Neptuno están compostos dunha mestura de rocha fundida, [[auga]], amonio líquido e [[metano]]. A terza parte exterior é unha mestura de [[gas]]es quentes composta por [[hidróxeno]], [[helio]], auga e metano. Igual que Urano e a diferenza da composición uniforme de [[Xúpiter]] e [[Saturno]], considérase que a estrutura interna de Neptuno consta de tres capas. Como Urano, o [[campo magnético]] de Neptuno é moi inclinado en relación ao seu eixo rotacional, a 47&nbsp;°C, e desviado no mínimo en 0,55 radiáns (preto de 13.500&nbsp;km) do centro físico do planeta. Comparando o campo magnético dos dous planetas, os científicos coidan que esta orientación extrema se debe aos característicos fluxos no interior do planeta, e non ao resultado da orientación lateral de Urano.
=== Características físicas ===
A masa de Neptuno e de 1.0243 x 10<sup>26</sup>&nbsp;kg<ref name="fact">{{cita web |apelido=Williams |nome=David R. |data=1 de setembro de 2004 |url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptunefact.html |title=Neptune Fact Sheet |publisher=NASA |data-acceso=26 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100701192119/http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptunefact.html |data-arquivo=1 de xullo de 2010 }}</ref> é intermedia entre a Terra e os [[Xigante gasoso|xigantes gasosos]] máis grandes: é 17 veces maior que a da Terra, pero só 1/19 da de Xúpiter.<ref group="lower-alpha" name="mass">A masa da Terra é 5.9736 x 10<sup>24</sup>&nbsp;kg, dando unha relación de masa

:<math>\tfrac{M_\text{Neptuno}}{M_\text{Terra}} = \tfrac{1.02 \times 10^{26}}{5.97 \times 10^{24}} = 17.09.</math>
A masa de Urano é 8.6810 x 10<sup>25</sup>&nbsp;kg, dando unha relación de masa

:<math>\tfrac{M_\text{Urano}}{M_\text{Terra}} = \tfrac{8.68 \times 10^{25}}{5.97 \times 10^{24}} = 14.54.</math>
A masa de Xupiter é 1.8986 x 10<sup>27</sup>&nbsp;kg, dando unha relación de masa

:<math>\tfrac{M_\text{Xupiter}}{M_\text{Neptuno}} = \tfrac{1.90 \times 10^{27}}{1.02 \times 10^{26}} = 18.63.</math>
Valores de masa de {{cita web |apelido=Williams |nome=David R. |data=29 de novembro de 2007 |url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/ |título=Planetary Fact Sheet&nbsp;– Metric |editorial=NASA |data-acceso=26 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20140905165712/http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/ |data-arquivo=5 de setembro de 2014 }}</ref> A súa [[gravidade]] a 1 bar é 11.15&nbsp;m/s<sup>2</sup>, 1.14 veces a [[gravidade superficial]] da Terra,<ref>{{cita web |url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptunefact.html |título=Neptune Fact Sheet |editorial=NASA |data-acceso=26 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100701192119/http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptunefact.html |data-arquivo=1 de xullo de 2010 }}</ref> e só superado por Xúpiter.<ref name="Unsöld & Baschek 2001">
{{cita libro
 |apelido1=Unsöld  |nome1=Albrecht
 |apelido2=Baschek |nome2=Bodo
 |ano=2001
 |título=The New Cosmos: An introduction to astronomy and astrophysics
 |edición=5th
 |editorial=Springer
 |isbn=978-3-540-67877-9  |bibcode=2001ncia.book.....U 
 |at=Table&nbsp;3.1, page&nbsp;47
}}
</ref> O radio do [[ecuador]] de Neptuno é de 24,764&nbsp;km<ref name="Seidelmann Archinal A'hearn et al. 2007">
{{cite journal
 | last1 = Seidelmann | first1 = P. Kenneth    | last2 = Archinal | first2 = Brent A.
 | last3 = A'Hearn    | first3 = Michael F.      <!-- written A'hearn here, mostly A'Hearn elsewhere -->
 | last4 = Conrad     | first4 = Albert R.     | last5 = Consolmagno | first5 = Guy J.
 | last6 = Hestroffer | first6 = Daniel        | last7 = Hilton   | first7 = James L.
 | last8 = Krasinsky  | first8 = Georgij A.    | last9 = Neumann  | first9 = Gregory A.
 | last10=Oberst      | first10=Jürgen         | last11=Stooke    | first11=Philip J.
 | last12=Tedesco     | first12=Edward F.      | last13=Tholen    | first13=David J.
 | last14=Thomas      | first14=Peter C.       | last15=Williams  | first15=Iwan P.
 | display-authors = 6
 | year = 2007
 | title = Report of the IAU/IAG Working Group on cartographic coordinates and rotational elements: 2006
 | url = https://archive.org/details/sim_celestial-mechanics-and-dynamical-astronomy_2007_98_3/page/155 | journal = [[Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy]]
 | volume = 98 | issue = 3 | pages = 155–180
 | bibcode = 2007CeMDA..98..155S
 | doi = 10.1007/s10569-007-9072-y 
 | ref = {{sfnRef|Seidelmann Archinal A'hearn et al.|2007}}
}}
</ref> é case catro veces o da Terra. Neptuno, do mesmo xeito que [[Urano]], é un [[xigante de xeo]], unha subclase de [[planeta xigante]], porque son máis pequenos e teñen maiores concentracións de [[volátiles]] que Xúpiter e [[Saturno]].<ref name=Boss>{{cita xornal |nome=Alan P. |apelido=Boss |título=Formation of gas and ice giant planets |xornal=Earth and Planetary Science Letters |data=2002 |volume=202 |issue=3–4 |páxinas=513–23 |doi=10.1016/S0012-821X(02)00808-7 |bibcode=2002E&PSL.202..513B}}</ref> Na procura de [[Planeta extrasolar|exoplanetas]], Neptuno utilizouse como [[metonimia|metonimio]]: os corpos descubertos de masa similar adoitan denominarse "Neptunos",<ref>{{cita novas |nome=C. |apelido=Lovis |autor2=Mayor, M. |autor3=Alibert Y. |autor4=Benz W. |data=18 de maio de 2006 |url=http://www.eso.org/public/news/eso0618/ |título=Trio of Neptunes and their Belt |editorial=[[European Southern Observatory|ESO]] |data-acceso=26 de outubro do 2022 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100113120656/http://www.eso.org/public/news/eso0618/ |data-arquivo=13 de xaneiro 2010 }}</ref> do mesmo xeito que os científicos se refiren a varios corpos extrasolares como "Xúpiters".
=== Estrutura interna ===
A estrutura interna de Neptuno aseméllase á de [[Urano#Estrutura interna|Urano]]. A súa atmosfera constitúe entre o 5 e o 10% da súa masa e esténdese quizais entre o 10 e o 20% cara ao núcleo, onde alcanza presións duns 10&nbsp;[[Pascal (unidade)|GPa]], ou unhas 100.000 veces a da atmosfera terrestre. Nas rexións inferiores da atmosfera atópanse concentracións crecentes de [[metano]], [[amoníaco]] e auga.<ref name="hubbard" />
[[Ficheiro:Neptune-intern-en-info.png|center|miniatura|600px|Composición física e química do interior de Neptuno {{en}}]]
O manto equivale a entre 10 e 15 masas terrestres e é rica en auga, amoníaco e metano.<ref name=Hamilton/> Como é habitual na ciencia planetaria, esta mestura denomínase [[volatiles]] aínda que se trata dun fluído quente e denso ([[fluído supercrítico]]). Esta concentranción de fluído, que ten unha alta condutividade eléctrica, ás veces chámase océano de auga e amoníaco.<ref name=Atreya2006>{{cita novas |url=http://www.cosis.net/abstracts/EGU06/05179/EGU06-J-05179-1.pdf |título=Water-ammonia ionic ocean on Uranus and Neptune? |xornal=Geophysical Research Abstracts |nome1=S. |apelido1=Atreya |nome2=P. |apelido2=Egeler |nome3=K. |apelido3=Baines |volume=8 |at=05179 |data=2006 |data-acceso=5 de novembro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20120205194205/http://www.cosis.net/abstracts/EGU06/05179/EGU06-J-05179-1.pdf |data-arquivo=5 de febreiro de 2012}}</ref> O manto pode consistir nunha capa de auga iónica na que as moléculas de auga se descompoñen nunha sopa de hidróxeno e [[Osíxeno|ións de osíxeno]]s, e máis profundamente [[auga superiónica]] na que o osíxeno cristaliza pero os ións de hidróxeno flotan libremente dentro da rede de osíxeno<ref>{{cita novas |url=https://www.newscientist.com/article/mg20727764.500-weird-water-lurking-inside-giant-planets/ |título=Weird water lurking inside giant planets |magazine=[[New Scientist]] |nome=David |apelido=Shiga |issue=2776 |data=1 de setembro de 2010 |data-acceso=5 de novembro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20180212143537/https://www.newscientist.com/article/mg20727764.500-weird-water-lurking-inside-giant-planets/ |data-arquivo=12 de febreiro de 2018 }}</ref> A unha profundidade de 7,000&nbsp;km, as condicións poden ser tales que o metano se descompón en cristais de diamante que choven cara a abaixo como saraiba.<ref>{{cita novas |título=Neptune May Crush Methane into Diamonds |xornal=Science |apelido=Kerr |nome=Richard A. |volume=286 |issue=5437 |páxinas=25a–25 |data=outubro de 1999 |doi=10.1126/science.286.5437.25a |pmid=10532884 }}</ref><ref name="WP-20170825">{{cita novas |url=https://www.washingtonpost.com/news/speaking-of-science/wp/2017/08/25/it-rains-solid-diamonds-on-uranus-and-neptune/ |título=It rains solid diamonds on Uranus and Neptune |newspaper=[[The Washington Post]] |apelido=Kaplan |nome=Sarah |data=25 de agosto de  2017 |data-acceso=5 de novembro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20170827011901/https://www.washingtonpost.com/news/speaking-of-science/wp/2017/08/25/it-rains-solid-diamonds-on-uranus-and-neptune/ |data-arquivo=27 de agosto de 2017 }}</ref><ref>{{Cita xornal |título=Formation of diamonds in laser-compressed hydrocarbons at planetary interior conditions |xornal=Nature Astronomy |apelido1=Kraus |nome1=D. |apelido2=Vorberger |nome2=J. |apelido3=Pak |nome3=A. |apelido4=Hartley |nome4=N.J. |apelido5=Fletcher |nome5=L.B. |apelido6=Frydrych |nome6=S. |apelido7=Galtier |nome7=E. |apelido8=Gamboa |nome8=E.J. |apelido9=Gericke |nome9=D.O. |apelido10=Glenzer |nome10=S.H. |apelido11=Granados |nome11=E. |apelido12=MacDonald |nome12=M.J. |apelido13=MacKinnon |nome13=A.J. |apelido14=McBride |nome14=E.E. |apelido15=Nam |nome15=I. |apelido16=Neumayer |nome16=P. |apelido17=Roth |nome17=M. |apelido18=Saunders |nome18=A.M. |apelido19=Schuster |nome19=A.K. |apelido20=Sun |nome20=P. |apelido21=van Driel |nome21=T. |apelido22=Döppner |nome22=T. |apelido23=Falcone |nome23=R.W. |display-authors=1 |volume=1 |issue=9 |páxinas=606–11 |data=setembro de 2017 |doi=10.1038/s41550-017-0219-9 |bibcode=2017NatAs...1..606K  |url=http://www.escholarship.org/uc/item/1zd805nx |data-acceso=5 de novembro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20181023160552/https://escholarship.org/uc/item/1zd805nx |data-arquivo=23 de outubro de 2018 }}</ref> Os científicos tamén cren que este tipo de choiva de diamantes ocorre en [[Xúpiter]], [[Saturno]] e [[Urano]].<ref>{{cita web|url=https://www.businessinsider.com/diamond-rain-saturn-jupiter-2016-4|título=Lightning storms make it rain diamonds on Saturn and Jupiter|author=Sean Kane|publisher=Business Insider|data=29 de abril de 2016|data-acceso=5 de novembro do 2022|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20190626211704/https://www.businessinsider.com/diamond-rain-saturn-jupiter-2016-4|data-arquivo=26 de xuño de 2019 }}</ref><ref name="WP-20170825"/> Experimentos a moi alta presión no [[Laboratorio Nacional Lawrence Livermore]] suxiren que a parte superior do manto pode ser un océano de carbono líquido con "diamantes" sólidos flotantes.<ref>{{cita novas |url=http://www.astronomynow.com/news/n1001/21diamond/ |título=Oceans of diamond possible on Uranus and Neptune |páxina-web=Astronomy Now |nome=Emily |apelido=Baldwin |data=21 de xaneiro de 2010 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20131203065217/http://www.astronomynow.com/news/n1001/21diamond/ |data-arquivo=3 de decembro de 2013}}</ref><ref name="Eggert 2004">{{cita xornal |título=Shock Compressing Diamond to a Conducting Fluid |doi=10.1103/physrevlett.93.195506 |pmid=15600850 |xornal=Physical Review Letters |data=30 de xullo de 2004 |apelido1=Bradley |nome1=D.K. |apelido2=Eggert |nome2=J.H. |apelido3=Hicks |nome3=D.G. |apelido4=Celliers |nome4=P.M. |url=https://e-reports-ext.llnl.gov/pdf/310197.pdf |access-date=16 marzo 2016 |volume=93 |issue=19 |pages=195506 |bibcode=2004PhRvL..93s5506B |hdl=1959.3/380076 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20161221011243/https://e-reports-ext.llnl.gov/pdf/310197.pdf |archive-date=21 decembro 2016 }}</ref><ref name="Eggert 2010">{{cita xornal |título=Melting temperature of diamond at ultrahigh pressure |xornal=Nature Physics |date=8 novembro 2009 |apelido1=Eggert |nome1=J.H. |apelido2=Hicks |nome2=D.G. |apelido3=Celliers |nome3=P.M. |apelido4=Bradley |nome4=D.K. |volume=6 |issue=40 |pages=40–43 |doi=10.1038/nphys1438 |display-authors=etal |bibcode=2010NatPh...6...40E}}</ref>

O [[Núcleo (xeoloxía)|núcleo]] de Neptuno probablemente estea composto por ferro, níquel e [[silicato]]s, cunha estrutura interior que dá unha masa aproximadamente 1,2 veces a da Terra.<ref name=pass43>{{cita xornal |apelido=Podolak |nome=M. |autor2=Weizman, A. |autor3=Marley, M. |título=Comparative models of Uranus and Neptune |xornal=Planetary and Space Science |data=1995 |volume=43 |issue=12 |páxinas=1517–22 |doi=10.1016/0032-0633(95)00061-5 |bibcode=1995P&SS...43.1517P}}</ref> A presión no centro é de 7&nbsp;[[bar (unidade)|Mbar]] (700 GPa), aproximadamente o dobre que a do centro da Terra, e a temperatura pode ser 5,400&nbsp;K.<ref name="hubbard" /><ref name="nettelmann" />

=== Atmosfera===
[[Ficheiro:Neptune Cloud Cover Over Three Decades (2023-019).png|esquerda|miniatura|Esta secuencia de imaxes do [[Telescopio Hubble|Telescopio Espacial Hubble]] narra o aumento e diminución da cantidade de nubes en Neptuno. Este longo conxunto de observacións mostra que o número de nubes crece cada vez máis despois dun pico no ciclo solar, onde o nivel de actividade do Sol aumenta e descende rítmicamente durante un período de 11 anos. Os cambios químicos son causados pola fotoquímica, que ocorre no alto da atmosfera de Neptuno e leva tempo en formar nubes. En [[1989]], a sonda ''Voyager 2'' da [[NASA]] proporcionou as primeiras imaxes en primeiro plano de nubes lineais e brillantes, que lembran os [[Cirrus|cirros]] da Terra, vistas no alto da atmosfera de Neptuno. Fórmanse sobre a maior parte do [[metano]] da atmosfera de Neptuno e reflicten todas as cores da luz solar, o que os fai brancos. Hubble retoma onde quedou o breve sobrevoo da Voyager mantendo un ollo continuamente no planeta cada ano.]]
[[Ficheiro:Neptune-Methane.jpg|miniatura|Imaxe combinada de cores e [[Radiación infravermella|infravermellos]] próximos de Neptuno, que mostra bandas de [[metano]] na súa [[atmosfera]], e catro das súas [[satélite natural|lúas]], [[Proteo (lúa)| Proteo]], [[Larisa (lúa)|Larisa]], [[Galatea (lúa)|Galatea]], e [[Despina (lúa)|Despina]]]]
[[Ficheiro:Neptune's Dynamic Environment.webm|miniatura|Un vídeo en [[time-lapse]] de Neptuno e as súas lúas]]

A grande altitude, a atmosfera de Neptuno ten un 80% de hidróxeno e un 19% de helio.<ref name="hubbard" /> Tamén hai unha pequena cantidade de metano. Existen bandas de absorción prominentes de metano a lonxitudes de onda superiores a 600&nbsp;nm, na parte vermella e infravermella do espectro. Do mesmo xeito que con Urano, esta absorción de luz vermella polo [[metano atmosférico]] é parte do que lle dá a Neptuno o seu ton azul.<ref>{{cita web |apelido=Crisp |nome=D. |autor2=Hammel, H.B. |data=14 de xuño de 1995 |url=http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/1995/09/image/a/ |título=Hubble Space Telescope Observations of Neptune |publisher=Hubble News Center |data-acceso=28 de novembro do 2022 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20070802132430/http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/1995/09/image/a |data-arquivo=2 de agosto de 2007 }}</ref> aínda que o azul de Neptuno difire do azul claro máis suave de Urano.

A atmosfera de Neptuno está subdividida en dúas rexións principais: a [[troposfera]] inferior, onde a temperatura diminúe coa altitude, e a [[estratosfera]], onde a temperatura aumenta coa altitude. O límite entre ambos, a [[tropopausa]], sitúase a unha presión de 0,1 bar (100 kPa).<ref name="Lunine 1993"/> A estratosfera dá paso á [[termosfera]] a unha presión inferior a 10<sup>−5</sup> a 10<sup>−4</sup> bares (de 1 a 10&nbsp;Pa).<ref name="Lunine 1993"/> A termosfera fai a súa transicións coa [[exosfera]] gradualmente.

Os modelos suxiren que a troposfera de Neptuno está formada por nubes de composición variable dependendo da altitude. As nubes de nivel superior encontranse a presións inferiores a un bar, onde a temperatura é adecuada para a condensación do metano. Para presións entre un e cinco bares (100 e 500 kPa), pénsase que se forman nubes de amoníaco e [[sulfuro de hidróxeno]]. Por riba dunha presión de cinco bares, as nubes poden estar formadas por amoníaco, [[sulfuro de amonio]], sulfuro de hidróxeno e auga. As nubes máis profundas de xeo de auga deberían atoparse a presións duns {{convert|50|bar|MPa}}, onde a temperatura alcanza os {{cvt|273|K|C}}. Por debaixo pódense atopar nubes de amoníaco e sulfuro de hidróxeno.<ref name=elkins-tanton>{{cita libro |apelido=Elkins-Tanton |nome=Linda T. |data=2006 |título=Uranus, Neptune, Pluto, and the Outer Solar System |editorial=Chelsea House |lugar=Nova York |isbn=978-0-8160-5197-7 |páxinas=[https://archive.org/details/uranusneptuneplu00elki/page/79 79–83] |url=https://archive.org/details/uranusneptuneplu00elki/page/79 }}</ref>

Observáronse nubes de grande altitude en Neptuno que proxectan sombras sobre a cuberta de nubes opacas que hai debaixo. Tamén hai bandas de nubes a grande altitude que envolven o planeta a latitude constante. Estas bandas con forma de circunferencia teñen unha anchura de 50–150&nbsp;km e sitúanse a uns 50–110&nbsp;km por encima da cuberta de nubes.<ref name=apj125>{{cita xornal |autor=Max, C.E. |display-authors=4 |autor2=Macintosh, B.A. |autor3=Gibbard, S.G. |autor4=Gavel, D.T. |autor5=Roe, H.G. |autor6=de Pater, I. |autor7=Ghez, A.M. |ligazón-autor7=Andrea Ghez |autor8=Acton, D.S. |autor9=Lai, O.|autor10=Stomski, P. |autor11=Wizinowich, P.L. |título=Cloud Structures on Neptune Observed with Keck Telescope Adaptive Optics |xornal=The Astronomical Journal |data=2003 |volume=125 |issue=1 |páxinas=364–75 |bibcode=2003AJ....125..364M |doi=10.1086/344943}}</ref> Estas altitudes atópanse na capa onde se produce o clima, a [[troposfera]]. O tempo non se produce na estratosfera nin na termosfera superior. En agosto de 2023, as nubes de Neptuno desapareceron, posiblemente debido á "chamarada solar".<ref>{{Cita web|url=https://www.nytimes.com/2023/08/18/science/neptune-clouds-sun.html|páxina-web=nytimes.com|título=Neptune’s Clouds Have Vanished, and Scientists Think They Know Why|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=18 de agosto de 2023 [actualizado o 21 de agosto de 2023]|nome=Robin George|apelidos=Andrews|lingua=en}}</ref> Trinta anos de observacións do Telescopio Espacial Hubble e dos telescopios terrestres demostraron que a actividade das nubes de Neptuno está ligada aos [[Ciclo solar|ciclos solares]], e non ás estacións do planeta.<ref>{{Cita web|url=https://science.nasa.gov/missions/hubble-space-telescope/neptunes-disappearing-clouds-linked-to-the-solar-cycle|páxina-web=/science.nasa.gov|título=Neptune’s Disappearing Clouds Linked to the Solar Cycle|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=17 de agosto de 2023|lingua=en|apelidos=NASA Hubble Mission Team|nome-editor=Andrea|apelidos-editor=Gianopoulos}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Chavez|nome=Erandi|data=novembro 2023|título=Evolution of Neptune at near-infrared wavelengths from 1994 through 2022|revista=Icarus|doi=10.1016/j.icarus.2023.115667|ISSN=0019-1035|apelidos2=Pater|nome2=Imke de|apelidos3=Redwing|nome3=Erin (et allii)|editorial=Elsevier|lingua=en|arxiv=2307.08157|bibcode=2023Icar..40415667C}}</ref>

O [[Espectro visible|espectro]] de Neptuno suxire que a súa estratosfera inferior é brumosa debido á condensación de produtos da [[fotólise]] ultravioleta do metano, como o [[etano]] e o [[acetileno|etino]].<ref name="Lunine 1993"/><ref name="hubbard" /> A estratosfera tamén alberga trazas de [[monóxido de carbono]] e [[cianuro de hidróxeno]].<ref name="Lunine 1993"/><ref name="Encrenaz 2003">
{{cite journal
 |last=Encrenaz |first=Thérèse
 |date=febreiro de 2003
 |title=ISO observations of the giant planets and Titan: What have we learnt?
 |journal=[[Planetary and Space Science]]
 |volume=51 |issue=2 |pages=89–103
 |doi=10.1016/S0032-0633(02)00145-9 |bibcode=2003P&SS...51...89E
}}
</ref> A estratosfera de Neptuno é máis cálida que a de Urano debido á elevada concentración de hidrocarburos.<ref name="Lunine 1993"/>

Por razóns que aínda se descoñecen, a termosfera do planeta atópase a unha temperatura anómalamente alta duns 750&nbsp;K.<ref name=Broadfoot19989>{{cita xornal |last=Broadfoot |first=A.L. |author2=Atreya, S.K. |author3=Bertaux, J.L. |display-authors=etal |title=Ultraviolet Spectrometer Observations of Neptune and Triton |xornal=Science |volume=246 |pages=1459–66 |data=1999 |url=http://www-personal.umich.edu/~atreya/Articles/1989_Voyager_UV_Spectrometer.pdf |doi=10.1126/science.246.4936.1459 |pmid=17756000 |issue=4936 |bibcode=1989Sci...246.1459B |data-acceso=13 de abril do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080528020007/http://www-personal.umich.edu/~atreya/Articles/1989_Voyager_UV_Spectrometer.pdf |archive-date=28 de maio de 2008  }}</ref><ref>Lindal 1992, p. 967</ref> O planeta está demasiado lonxe do Sol para que esta calor se xere por [[radiación ultravioleta]]. Un candidato a mecanismo de quecemento é a interacción atmosférica cos ións do [[Magnetosfera|campo magnético]] do planeta. Outros candidatos son as [[ondas de gravidade]] procedentes do interior que se disipan na atmosfera. A termosfera contén trazas de [[dióxido de carbono]] e auga, que poden depositarse a partir de fontes externas como [[meteorito]]s e po.<ref name=elkins-tanton/><ref name="Encrenaz 2003"/>

=== Color ===
As gravacións do [[Observatorio Lowell]] en 1950-2016 en [[Lonxitude de onda|lonxitudes de onda]] azul e verde observaron que [[Urano]] aparece un pouco máis verde nos seus [[Solsticio de verán|solsticios de verán]], que é cando un dos polos de Neptuno apunta cara ao Sol —debido a que reduciu o metano cun maior espesor de partículas de xeo de metano— e no seu [[Solsticio de inverno|inverno]]. Durante os [[Equinoccio|equinoccios]], que é cando o [[Ecuador terrestre|ecuador]] apunta cara ao Sol, aparece un ton lixeiramente máis azul.<ref>{{Cita web|url=https://www.ox.ac.uk/news/2024-01-05-new-images-reveal-what-neptune-and-uranus-really-look-0|páxina-web=ox.ac.uk|título=New images reveal what Neptune and Uranus really look like|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=5 de xaneiro de 2024|lingua=en|nome=Patrick|apelidos=Irwin}}</ref><ref name=":1">{{Cita publicación periódica|apelidos=Irwin|nome=Patrick G J|data=febreiro 2024|título=Modelling the seasonal cycle of Uranus’s colour and magnitude, and comparison with Neptune|revista=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=527|páxinas=11521–11538|número=4|url=https://doi.org/10.1093%2Fmnras%2Fstad3761|data-acceso=13 de maio de 2024|lingua=en|apelidos2=Dobinson|nome2=Jack|apelidos3=James|nome3=Arjuna (et alii)}}</ref>

A atmosfera de Neptuno é lixeiramente azul no [[espectro óptico]], só lixeiramente máis saturada que o azul da atmosfera de Urano. As primeiras representacións dos dous planetas esaxeraron moito o contraste de cores de Neptuno "para revelar mellor as nubes, as bandas e os ventos", facéndoo parecer azul profundo en comparación co branco roto de Urano. Os dous planetas foran fotografiados con sistemas diferentes, polo que é difícil comparar directamente as [[imaxes compostas]] resultantes. Isto foi revisado coa cor normalizada co paso do tempo, de xeito máis completo a finais de 2023.<ref name=":1" /><ref>{{Cita web|url=https://science.nasa.gov/solar-system/planets/neptune/why-uranus-and-neptune-are-different-colors/|páxina-web=science.nasa.gov|título=Why Uranus and Neptune Are Different Colors|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=31 de maio de 2022|nome=Patrick|apelidos=Irwin|lingua=en}}</ref><gallery mode="packed-overlay" widths="500" heights="200">
Ficheiro:Neptune Full (original).jpg|Imaxe orixinal de 2 cores (laranxa-verde) da NASA/JPL da ''Voyager 2'', cunha cor esaxerada.<ref>{{Cita web|url=https://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA01492|páxina-web=photojournal.jpl.nasa.gov|título=PIA01492: Neptune Full Disk View|data-acceso=13 de maio de 2024}}</ref>
Ficheiro:Neptune - Voyager 2 (29347980845) flatten crop.jpg|A cor recalibrada en 2016 (Justin Cowart), conservando algunha mellora para o contraste.<ref>{{Cita web|url=https://www.planetary.org/articles/uranus-neptune-color-difference|páxina-web=planetary.org|título=The subtle color difference between Uranus and Neptune|data-publicación=11 de marzo de 2019|lingua=en|nome=Björn|apelidos=Jónsson}}</ref>
Ficheiro:Neptune Voyager2 color calibrated, brightened.png|Cor recalibrada en 2023 (Patrick Irwin), aproximando á cor verdadeira.<ref>{{Cita web|url=https://phys.org/news/2024-01-images-reveal-neptune-uranus.html|páxina-web=phys.org|título=New images reveal what Neptune and Uranus really look like|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=4 de xaneiro de 2024|apelidos=Universidade de Oxford}}</ref>
</gallery>

=== Magnetosfera ===
[[Ficheiro:Neptune's magnetosphere.png|miniatura|Simulación da magnetosfera de Neptuno. Extraído dun vídeo feito polo Scientific Visualization Studio da NASA.<ref>{{Cita web|url=https://svs.gsfc.nasa.gov/4145|páxina-web=svs.gsfc.nasa.gov|título=Neptune's Magnetosphere|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=12 de xullo de 2017|lingua=en|nome=Tom|apelidos=Bridgman}}</ref>]]
Neptuno parécese a Urano no seu [[magnetosfera]], cun [[campo magnético]] fortemente inclinado con respecto ao seu eixo de [[rotación]] a 47° e desprazado polo menos 0,55&nbsp;radio, ou uns 13.500&nbsp;km do centro físico do planeta. Antes da chegada de ''Voyager 2'' a Neptuno, expúxose a hipótese de que a magnetosfera inclinada de Urano era o resultado da súa rotación lateral. Ao comparar os campos magnéticos dos dous planetas, os científicos pensan agora que a orientación extrema pode ser característica de fluxos no interior dos planetas. Este campo pode estar xerado por movementos de fluídos [[convección|convectivos]] nunha fina capa esférica de líquidos [[condutores eléctricos]] (probablemente unha combinación de amoníaco, metano e auga).<ref name=elkins-tanton/> dando lugar a unha acción de [[dínamo]].<ref>{{cita xornal |last=Stanley |first=Sabine |authorlink1=Sabine Stanley|author2=Bloxham, Jeremy |title=Convective-region geometry as the cause of Uranus' and Neptune's unusual magnetic fields |url=https://archive.org/details/sim_nature-uk_2004-03-11_428_6979/page/151 |journal=Nature |data=11 de marzo de 2004 |volume=428 |pages=151–53 |doi=10.1038/nature02376 |pmid=15014493 |issue=6979 |bibcode=2004Natur.428..151S }}</ref>

A compoñente dipolar do campo magnético no ecuador magnético de Neptuno é duns 14&nbsp;[[Tesla (unidade)|microteslas]]. (0.14&nbsp;[[Gauss (unidade)|G]]).<ref name=Connerney1991>{{cita xornal |last1=Connerney |first1=J.E.P. |last2=Acuña |first2=Mario H. |last3=Ness |first3=Norman F. |url=https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1991JGR....9619023C/abstract|title=The magnetic field of Neptune |date=1991 |xornal=Journal of Geophysical Research |volume=96 |pages=19,023–42 |bibcode=1991JGR....9619023C |doi=10.1029/91JA01165}}</ref> O [[momento magnético]] dipolar de Neptuno é de aproximadamente 2,2 x 10<sup>17</sup>&nbsp;T·m<sup>3</sup> (14&nbsp;μT·''R''<sub>''N''</sub><sup>3</sup>, onde ''R''<sub>''N''</sub> é o radio de Neptuno). O campo magnético de Neptuno ten unha xeometría complexa que inclúe contribucións relativamente grandes de compoñentes non dipolares, incluíndo un forte momento [[Cuadrupolo|cuadrupolar]] que pode superar en forza ao momento [[Dipolo magnético|dipolar]]. En cambio, a Terra, Xúpiter e Saturno teñen momentos cuadrupolares relativamente pequenos e os seus campos están menos inclinados respecto ao eixo polar. O gran momento cuadrupolar de Neptuno pode ser o resultado do desprazamento desde o centro do planeta e das limitacións xeométricas do xerador de dinamo do campo.<ref name=science4936>{{cita xornal |apelido=Ness |nome=N.F. |autor2=Acuña, M.H. |autor3=Burlaga, L.F. |autor4=Connerney, J.E.P. |autor5=Lepping, R.P. |autor6=Neubauer, F.M. |título=Magnetic Fields at Neptune |xornal=Science |data=1989 |volume=246 |issue=4936 |pages=1473–78 |doi=10.1126/science.246.4936.1473 |pmid=17756002 |bibcode=1989Sci...246.1473N |url=https://zenodo.org/record/1230994 |data-acceso=30 de abril do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190710235516/https://zenodo.org/record/1230994/files/article.pdf |archive-date=10 de xullo de 2019 }}</ref><ref>{{cita web |apelido=Russell |nome=C.T. |autor2=Luhmann, J.G. |data=1997 |url=http://www-ssc.igpp.ucla.edu/personnel/russell/papers/nep_mag.html |title=Neptune: Magnetic Field and Magnetosphere |editorial=[[Universidade de California, Os Ánxeles]] |data-acceso=30 de abril do 2023 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20190629123808/http://www-ssc.igpp.ucla.edu/personnel/russell/papers/nep_mag.html |data-arquivo=29 de xuño de 2019  }}</ref>

O [[arco de choque]] de Neptuno, onde a magnetosfera comeza a frear o [[vento solar]], prodúcese a unha distancia de 34,9 veces o radio do planeta. A [[magnetopausa]], onde a presión da magnetosfera contrarresta o vento solar, atópase a unha distancia de 23-26,5 veces o radio de Neptuno. A cola da magnetosfera esténdese ata polo menos 72 veces o radio de Neptuno, e probablemente moito máis alá.<ref name=science4936/>

== Clima ==
O clima de Neptuno caracterízase por sistemas de tormentas extremadamente dinámicos, con ventos que alcanzan velocidades de case 600 m/s —superando o fluxo da [[velocidade supersónica]] (1.235,52 km/h).<ref name="Suomi1991"/> Máis tipicamente, seguindo o movemento das nubes persistentes, demostrouse que as velocidades do vento varían de 20&nbsp;m/s en dirección este a 325&nbsp;m/s en dirección oeste.<ref name="Hammel1989">{{cita xornal |author=Hammel, H.B. |display-authors=4 |author2=Beebe, R.F. |author3=De Jong, E.M. |author4=Hansen, C.J. |author5=Howell, C.D. |author6=Ingersoll, A.P. |author7=Johnson, T.V. |author8=Limaye, S.S. |author9=Magalhaes, J.A.|author10=Pollack, J.B. |author11=Sromovsky, L.A. |author12=Suomi, V.E. |author13=Swift, C.E. |title=Neptune's wind speeds obtained by tracking clouds in ''Voyager 2'' images |journal=Science |date=1989 |volume=24 |pages=1367–69 |bibcode=1989Sci...245.1367H |doi=10.1126/science.245.4924.1367 |pmid=17798743 |issue=4924 }}</ref> Nas cimas das nubes, a velocidade dos ventos dominantes oscila entre 400 m/s no ecuador e 250 m/s nos polos.<ref name=elkins-tanton/> A maioría dos ventos de Neptuno móvense en dirección oposta á rotación do planeta.<ref name=burgess2>[[#Burgess|Burgess]] (1991):64–70.</ref> O patrón xeral dos ventos mostrou unha rotación prograda en latitudes altas fronte a unha rotación retrógrada en latitudes baixas. Crese que a diferenza na dirección do fluxo é un "efecto pel" e non se debe a ningún proceso atmosférico máis profundo.<ref name="Lunine 1993"/> A 70° de latitude S, un chorro de alta velocidade viaxa a unha velocidade de 300&nbsp;m/s.<ref name="Lunine 1993"/>[[Ficheiro:Neptune storms.jpg|miniatura|A [[Gran Mancha Escura de Neptuno|gran mancha escura]] (arriba), Scooter (nube branca central),<ref name=scooter>{{cita web |first=Sue |last=Lavoie |date=8 de xaneiro de 1998 |title=PIA01142: Neptune Scooter |url=http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA01142 |publisher=NASA |data-acceso=3 de maio do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20131029200323/http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA01142 |archive-date=29 de outubro de 2013  }}</ref> e a [[Pequena Mancha Escura de Neptuno|pequena mancha escura]] (abaixo), co contraste esaxerado.]]Neptuno difire de Urano no seu nivel típico de actividade meteorolóxica. A ''Voyager 2'' observou fenómenos meteorolóxicos en Neptuno durante o seu sobrevoo en 1989,<ref name="spot" /> pero ningún fenómeno comparable en Urano durante o seu sobrevoo en 1986.

A abundancia de metano, etano e [[acetileno]] no ecuador de Neptuno é de 10 a 100 veces maior que nos polos. Isto interprétase como unha proba do afloramento no ecuador e do afundimento preto dos polos, xa que a fotoquímica non pode explicar a distribución sen circulación meridional.<ref name="Lunine 1993" />

En 2007, descubriuse que a troposfera superior do polo sur de Neptuno era uns 10 K máis quente que o resto da súa atmosfera, cuxa media é de aproximadamente {{cvt|73|K|C|-1}}. A diferenza de temperatura é suficiente para que o metano, que noutros lugares está conxelado na troposfera, escape á estratosfera preto do polo.<ref>{{cita xornal |title=Evidence for methane escape and strong seasonal and dynamical perturbations of Neptune's atmospheric temperatures |author=Orton, G.S. |display-authors=4 |author2=Encrenaz T.|author2-link=Thérèse Encrenaz |author3=Leyrat C. |author4=Puetter, R. |author5=Friedson, A.J.|doi=10.1051/0004-6361:20078277 |date=2007 |xornal=Astronomy and Astrophysics |volume=473 |issue=1 |pages=L5–L8 |bibcode=2007A&A...473L...5O }}</ref> O relativo "punto quente" débese á [[Oblicuidade da eclíptica|inclinación axial]] de Neptuno, que expuxo o polo sur ao [[Sol]] durante o último cuarto do ano de Neptuno, ou uns 40 anos terrestres. A medida que Neptuno se desprace lentamente cara ao lado oposto do Sol, o polo sur escurecerase e o polo norte iluminarase, provocando que a liberación de metano se desprace cara ao polo norte.<ref>{{cita novas |first=Glenn |last=Orton |author2=Encrenaz, Thérèse|author2-link=Thérèse Encrenaz |url=http://www.eso.org/public/news/eso0741/ |title=A Warm South Pole? Yes, On Neptune! |publisher=ESO |data=18 de setembro de 2007 |data-acceso=18 de agosto do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20100323211637/http://www.eso.org/public/news/eso0741/ |archive-date=23 de marzo de 2010  }}</ref>

Debido aos cambios estacionais, observouse que as bandas de nubes do hemisferio sur de Neptuno aumentan de tamaño e [[albedo]]. Esta tendencia observouse por primeira vez en 1980. O longo período orbital de Neptuno fai que as estacións duren corenta anos.<ref name="villard">{{cita novas|last=Villard|first=Ray|author2=Devitt, Terry|date=15 de maio de 2003|publisher=Hubble News Center|url=http://hubblesite.org/newscenter/archive/releases/2003/17/text/|data-acceso=7 de setembro do 2023|título=Brighter Neptune Suggests A Planetary Change of Seasons|lingua=en}}</ref>
[[Ficheiro:Different Faces Neptune.jpg|miniatura|upright|Catro imaxes tomadas con poucas horas de diferenza co telescopio espacial Hubble da NASA/ESA. Wide Field Camera 3. Os datos da radiación infravermella próxima utilizáronse como canle vermella.<ref>{{cita web |url=http://www.spacetelescope.org/images/ann1115a/ |title=Happy birthday Neptune |publisher=ESA/Hubble |data-acceso=18 de decembro do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20110715204613/http://www.spacetelescope.org/images/ann1115a/ |archive-date=15 de xullo de 2011 }}</ref>]]
=== Tormentas ===
[[Ficheiro:Neptune’s shrinking vortex.jpg|esquerda|miniatura|O vórtice SDS-2015[113] de Neptuno, durante case dous anos, semella estar encollendo e desaparecendo.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Wong|nome=Michael H. et al|data=15 de febreiro de 2018|título=A New Dark Vortex on Neptune|revista=The Astronomical Journal|doi=10.3847/1538-3881/aaa6d6|volume=155|número=3|url=https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/aaa6d6/meta|lingua=en|editor=The American Astronomical Society.}}</ref>]]
En 1989, a [[Gran Mancha Escura de Neptuno|Gran Mancha Escura]], un sistema de tormentas [[anticiclón|anticiclónico]] que abarcaba 13000 x 6,600 km<ref name=spot>{{cita web |last=Lavoie |first=Sue |data=16 de febriro de 2000 |url=http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA02245 |title=PIA02245: Neptune's blue-green atmosphere |publisher=NASA JPL |data-acceso=29 de setembro do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130805215059/http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA02245 |archive-date=5 de agosto de 2013 }}</ref> foi descuberta pola nave espacial ''[[Voyager 2]]'' da [[NASA]]. A tormenta parecíase á [[Gran Mancha Vermella]] de Xúpiter. Uns cinco anos despois, o 2 de novembro de 1994, o [[Telescopio Hubble|Telescopio Espacial Hubble]] non viu a Gran Mancha Escura no planeta. No seu lugar, atopouse unha nova tormenta similar á Gran Mancha Escura no hemisferio norte de Neptuno.<ref>{{cita xornal |last=Hammel |first=H.B. |author2=Lockwood, G.W. |author3=Mills, J.R. |author4=Barnet, C.D. |title=Hubble Space Telescope Imaging of Neptune's Cloud Structure in 1994 |xornal=Science |date=1995 |volume=268 |issue=5218 |pages=1740–42 |doi=10.1126/science.268.5218.1740 |pmid=17834994 |bibcode=1995Sci...268.1740H }}</ref>

A Scooter é outra tormenta, un grupo de nubes brancas máis ao sur que a Gran Mancha Escura. Este alcume xurdiu por primeira vez durante os meses previos o paso da ''[[Voyager 2]]'' en [[1989]], cando se observaron movéndose a velocidades superiores ás da Gran Mancha Escura (e imaxes adquiridas posteriormente revelarían a presenza de nubes movéndose aínda máis rápido que as que foran detectadas inicialmente pola ''Voyager 2'').<ref name=burgess2/> A [[Pequena Mancha Escura de Neptuno|Pequena Mancha Escura]] é unha tormenta ciclónica meridional, a segunda máis intensa observada durante o encontro de 1989. Inicialmente estaba completamente escura, pero a medida que a ''Voyager 2'' achegábase ao planeta, desenvolveuse un núcleo brillante que pode verse na maioría das imaxes de maior resolución.<ref>{{cita web|url=http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA00064|data-acceso=15 de outubro do 2023|archive-url=https://web.archive.org/web/20130927090039/http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA00064|páxina-web=photojournal.jpl.nasa.gov|título=PIA00064: Neptune's Dark Spot (D2) at High Resolution|lingua=en|data-publicación=29 de xaneiro de 1996|apelidos-editor=NASA JPL|apelidos=Lavoie|nome=Sue|dataarquivo=27 de setembro de 2013}}</ref> No 2018, identificáronse e estudaronse unha mancha escura principal máis recente e unha mancha escura máis pequena.<ref name="NYT-20201222"/> No 2023 anunciouse a primeira observación terrestre dunha mancha escura en Neptuno.<ref>{{Cite web |last=information@eso.org |title=Mysterious Neptune dark spot detected from Earth for the first time |url=https://www.eso.org/public/news/eso2314/ |data-acceso=15 de outubro do 2023 |website=www.eso.org |language=en}}</ref>

Crese que as manchas escuras de Neptuno prodúcense na [[troposfera]] a altitudes máis baixas que os trazos nubrados máis brillantes,<ref>{{cita xornal |last=S.G. |first=Gibbard |display-authors=4 |author2=de Pater, I. |author3=Roe, H.G. |author4=Martin, S. |author5=Macintosh, B.A. |author6=Max, C.E. |title=The altitude of Neptune cloud features from high-spatial-resolution near-infrared spectra |journal=Icarus |date=2003 |volume=166 |issue=2 |pages=359–74 |doi=10.1016/j.icarus.2003.07.006 |url=http://cips.berkeley.edu/research/depater_altitude.pdf |data-acceso=16 de outubro do 2023 |bibcode=2003Icar..166..359G |archive-url=https://web.archive.org/web/20120220052413/http://cips.berkeley.edu/research/depater_altitude.pdf |archive-date=20 de febreiro de 2012}}</ref> polo que aparecen como buracos na cuberta superior das nubes. Ao tratarse de fenómenos con características estables poden persistir durante varios meses, crese que son estruturas de [[vórtice]].<ref name=apj125/> A miúdo asócianse ás manchas escuras nubes de metano máis brillantes e persistentes que se forman ao redor da capa [[tropopausa]].<ref>{{cite journal |last=Stratman |first=P.W. |author2=Showman, A.P. |author3=Dowling, T.E. |author4=Sromovsky, L.A. |title=EPIC Simulations of Bright Companions to Neptune's Great Dark Spots |journal=Icarus |data=2001 |volume=151 |issue=2 |pages=275–85 |doi=10.1006/icar.1998.5918 |url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/stratman-etal-2001.pdf |data-acceso=16 de outubro do 2023 |bibcode=1998Icar..132..239L |archive-url=https://web.archive.org/web/20080227115523/http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/stratman-etal-2001.pdf |archive-date=27 de febreiro de 2008 }}</ref> A persistencia de nubes acompañantes demostra que algunhas antigas manchas escuras poden seguir existindo como ciclóns aínda que xa non sexan visibles como trazo escuro. É posible que as manchas escuras disípense ao achegarse demasiado ao ecuador ou por algún outro mecanismo descoñecido.<ref>{{cita xornal |last1=Sromovsky |first1=L.A. |last2=Fry |first2=P.M. |last3=Dowling |first3=T.E. |last4=Baines |first4=K.H. |title=The unusual dynamics of new dark spots on Neptune |xornal=Bulletin of the American Astronomical Society |data=2000 |volume=32 |page=1005 |bibcode=2000DPS....32.0903S}}</ref>

<gallery widths="500" heights="200" mode="packed-overlay">
Ficheiro:A storm is coming Neptune.tif|A aparición dunha gran mancha escura no norte en 2018 evidencia que se aveciña unha gran tormenta.<ref>{{cita web |title=A storm is coming |url=https://www.spacetelescope.org/images/potw1907a/ |website=spacetelescope.org |data-acceso=14 de decembro do 2023 |lingua=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20190220062857/https://www.spacetelescope.org/images/potw1907a/ |archive-date=20 de febreiro de 2019}}</ref>
Ficheiro:Neptune Dark Spot Jr. Hubble.png|A gran mancha escura do norte e unha tormenta compañeira máis pequena captadas polo Hubble en 2020<ref>{{cita web|url=https://hubblesite.org/contents/news-releases/2020/news-2020-59.html|title=Dark Storm on Neptune Reverses Direction, Possibly Shedding Fragment|author1=Michael H. Wong|author2=Amy Simon|publisher=Hubblesite|data=15 de decembro de 2020|data-acceso=14 de decembro do 2023|archive-date=25 de decembro de 2020|archive-url=https://web.archive.org/web/20201225153808/https://hubblesite.org/contents/news-releases/2020/news-2020-59.html}}</ref>
Ficheiro:Neptune's Great Dark Spot.jpg|A gran mancha escura nunha imaxe sen calibrar en cor da ''Voyager 2''.
</gallery>
=== Calor interna ===
O clima máis variado de Neptuno en comparación con Urano débese en parte ao seu maior [[quecemento interno]]. As rexións superiores da troposfera de Neptuno alcanzan unha temperatura baixa de {{cvt|51.8|K|C}}. A unha profundidade na que a [[presión atmosférica]] é igual a 1 [[Bar (unidade)|bar]] (100 [[Pascal (unidade)|KPa]]), a temperatura é de {{cvt|72.00|K|C}}.<ref>{{cita xornal |last=Lindal |first=Gunnar F. |title=The atmosphere of Neptune&nbsp;– an analysis of radio occultation data acquired with Voyager 2 |xornal=Astronomical Journal |data=1992 |volume=103 |pages=967–82 |bibcode=1992AJ....103..967L |doi=10.1086/116119}}</ref> A maior profundidade nas capas de gas, a temperatura aumenta de forma constante. Como no caso de Urano, descoñécese a fonte deste quecemento, pero a discrepancia é maior: Urano só irradia 1,1 veces máis enerxía que a que recibe do Sol;<ref>{{cita web |title=Class 12&nbsp;– Giant Planets&nbsp;– Heat and Formation |website=3750&nbsp;– Planets, Moons & Rings |data=2004 |publisher=Colorado University, Boulder |url=http://lasp.colorado.edu/~bagenal/3750/ClassNotes/Class12/Class12.html |data-acceso=18 de decembro do 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20080621120100/http://lasp.colorado.edu/~bagenal/3750/ClassNotes/Class12/Class12.html |archive-date=21 de xuño de 2008 }}</ref> mentres que Neptuno irradia aproximadamente 2,61 veces máis enerxía que a que recibe do Sol.<ref>{{cita xornal |last1=Pearl |first1=J.C. |last2=Conrath |first2=B.J. |title=The albedo, effective temperature, and energy balance of Neptune, as determined from Voyager data |journal=Journal of Geophysical Research: Space Physics |date=1991 |volume=96 |pages=18,921–30 |bibcode=1991JGR....9618921P |doi=10.1029/91ja01087}}</ref> Neptuno é o planeta máis afastado do Sol, e atópase a máis do 50% de distancia do Sol que Urano, e só recibe o 40% da súa cantidade de luz solar,<ref name="Lunine 1993"/> con todo, a súa enerxía interna é suficiente para impulsar os ventos planetarios máis rápidos vistos no sistema solar. Dependendo das propiedades térmicas do seu interior, a calor sobrante da formación de Neptuno pode ser suficiente para explicar o seu actual fluxo de calor, aínda que é máis difícil explicar simultaneamente a falta de calor interna de [[Urano]] e ao mesmo tempo preservar a aparente similitude entre os dous planetas.<ref>Imke de Pater and Jack J. Lissauer (2001), ''[https://books.google.com/books?id=RaJdy3_VINQC&dq=planet+neptune+heat+flow&pg=PA224 Planetary Sciences] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20210929080319/https://books.google.com/books?id=RaJdy3_VINQC&pg=PA224&lpg=PA224&dq=planet+neptune+heat+flow#v=onepage&q=planet%20neptune%20heat%20flow&f=false |data=29 de setembro de 2021 }}'', 1ª edición, p. 224.</ref>
== Órbita e rotación ==
[[Ficheiro:Neptune Orbit.gif|miniatura|upright|esquerda|Neptuno (órbita vermella) completa unha órbita ao redor do Sol (centro) por cada 164,79 órbitas da Terra. O obxecto azul claro representa a Urano.]]
A distancia media entre Neptuno e o [[Sol]] é duns 4.500 millóns de quilómetros (ao redor de 30,1 [[Unidade astronómica|UA]]), e completa unha órbita de media cada 164,79 anos, cunha variabilidade duns ±0,1 anos.

O [[11 de xullo]] de [[2011]], Neptuno completou a súa primeira órbita [[Coordenadas baricéntricas (astronomía)|baricéntrica]] dende o seu descubrimento en [[1946]], aínda que apareceu na súa posición exacta no ceo no momento do seu descubrimento, debido a que a Terra estaba nunha localización distinta na súa órbita de 365,25 días. Debido ao movemento do Sol en relación co do baricentro do [[Sistema solar|Sistema Solar]], o 11 de xullo Neptuno tampouco estaba na posición do seu descubrimento con relación ao Sol; se se usa o sistema heliocéntrico de coordenadas máis común, a lonxitude do descubrimento acadouse o [[12 de xullo]] de [[2011]].<ref name="fact2">{{cita web |apelido=K. |nome=Munsell |apelido2=Smith |nome2=H. |apelido3=Harvey |nome3=S. |url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=Facts |título=Neptune: Facts & Figures |data=13 de novembro de 2007 |institución=NASA |dataacceso=14 de agosto de 2007 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20140409164451/http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Neptune&Display=Facts |dataarquivo=9 de abril de 2014 |urlmorta=yes }}</ref>
[[Ficheiro:New Webb Image Captures Clearest View of Neptune’s Rings in Decades.png|miniatura|upright|Os aneis e as lúas de Neptuno observados en infravermellos polo [[telescopio espacial James Webb]]]]

A órbita elíptica de Neptuno está inclinada 1,77° comparada coa da Terra. Debido a unha excentricidade de 0,011, a distancia entre Neptuno e o Sol varía 101 millóns de km entre o [[perihelio]] e o [[afelio]], os puntos máis próximo e máis afastado do planeta ao Sol ao longo da súa traxectoria orbital.

A inclinación axial de Neptuno é de 28,32°, semellante ás inclinacións da Terra (23°) e [[Marte]] (25°). Como resultado este planeta experimenta cambios estacionais parecidos. O longo período orbital de Neptuno fai que as súas estacións duren 40 anos terrestres. O seu período de rotación sideral (día) é de aproximadamente 16,11 horas.

Debido a que Neptuno non é un corpo sólido, a súa atmosfera sofre rotación diferencial. A ampla zona ecuatorial xira nun período dunhas 18 horas, máis lento que as 16,1 horas do campo magnético do planeta. Polo contrario, nas rexións polares o período de rotación é de 12 horas. Esta rotación diferencial é a máis pronunciada dos planetas do Sistema Solar.

== Formación e resonancias ==

=== Formación ===
{{Artigo principal|Formación e evolución do sistema solar}}
[[Ficheiro:Lhborbits.png|miniatura|Unha simulación que mostra os planetas exteriores e o cinto de Kuiper: a) antes de que Xúpiter e Saturno alcanzasen unha resonancia 2:1; b) tras a dispersión cara ao interior dos obxectos do cinto de Kuiper a raíz do desprazamento orbital de Neptuno; c) tras a exección dos corpos dispersos do cinto de Kuiper por Xúpiter.|500x500px]] A formación dos xigantes de xeo, Neptuno e Urano, resulta difícil de modelar con precisión.<ref name=":4">{{Cita web|url=https://www.lemonde.fr/blog/autourduciel/2014/02/05/le-passe-de-plus-en-plus-tumultueux-du-systeme-solaire/|páxina-web=lemonde.fr|título=Le passé de plus en plus tumultueux du système solaire|data-acceso=21 de maio de 2024|data-publicación=5 de febreiro de 2014|lingua=fr|apelidos=Cannat|nome=Guillaume}}</ref> Os modelos actuais suxiren que a densidade de materia nas rexións exteriores do sistema solar era demasiado baixa como para explicar a formación de corpos tan grandes polo método tradicionalmente aceptado de [[accreción]] do núcleo,<ref name=":4" /> e propuxéronse varias hipóteses para explicar a súa formación. Unha delas é que os xigantes de xeo non se formaron por acreción do núcleo, senón a partir de inestabilidades dentro do [[disco protoplanetario]] orixinal, e que máis tarde as súas atmosferas foron destruídas pola radiación dunha [[estrela OB]] masiva próxima.<ref name=Boss/>

Un concepto alternativo é que se formaron máis cerca do Sol, onde a densidade de materia era maior, e posteriormente [[Migración planetaria|migraron]] ás súas órbitas actuais tras a eliminación do disco protoplanetario gaseoso.<ref>{{cita xornal |title=The formation of Uranus and Neptune among Jupiter and Saturn |url=https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2002-05_123_5/page/2862 |first=Edward W. |last=Thommes |autor2=Duncan, Martin J. |author3=Levison, Harold F. |year=2002 |doi=10.1086/339975 |journal=The Astronomical Journal |volume=123 |issue=5 |pages=2862–83 |arxiv=astro-ph/0111290 |bibcode=2002AJ....123.2862T }}</ref> Esta hipótese de migración tras a formación vese favorecida, debido á súa capacidade para explicar mellor a ocupación das poboacións de obxectos pequenos observados na rexión transneptuniana.<ref>{{cita web |title=Orbital shuffle for early solar system |first=Kathryn |last=Hansen |publisher=Geotimes |url=http://www.geotimes.org/june05/WebExtra060705.html |date=7 de xuño de 2005 |data-acceso=10 de marzo do 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20070927212314/http://www.geotimes.org/june05/WebExtra060705.html |archive-date=27 de setembro de 2007 }}</ref> A norma actual máis aceptada<ref name="Crida2009">
 {{Cita libro|last=Crida |first=A. |chapter=Solar System Formation |date=2009 |title=Reviews in Modern Astronomy |volume=21 |arxiv=0903.3008 |bibcode=2009RvMA...21..215C |doi=10.1002/9783527629190.ch12 |page=3008|isbn=978-3-527-62919-0 }}</ref><ref name="Desch07">{{cita xornal |last=Desch |first=S.J. |date=2007 |title=Mass Distribution and Planet Formation in the Solar Nebula |journal=The Astrophysical Journal |volume=671 |issue=1 |pages=878–93 |doi=10.1086/522825 |bibcode=2007ApJ...671..878D |url=https://pdfs.semanticscholar.org/054e/675d459212463f2ec9770f858eaaf3c4505b.pdf |archive-url=https://web.archive.org/web/20200207103938/https://pdfs.semanticscholar.org/054e/675d459212463f2ec9770f858eaaf3c4505b.pdf |archive-date=2020-02-07 }}</ref><ref name="Smith2009">{{cita xornal |last=Smith |first=R. |display-authors=4 |author2=L.J. Churcher |author3=M.C. Wyatt |author4=M.M. Moerchen |author5=C.M. Telesco |data=2009 |title=Resolved debris disc emission around η Telescopii: a young solar system or ongoing planet formation? |journal=Astronomy and Astrophysics |volume=493 |issue=1 |pages=299–308 |doi=10.1051/0004-6361:200810706 |bibcode=2009A&A...493..299S |arxiv=0810.5087}}</ref> a explicación dos detalles desta hipótese coñécese como [[modelo de Niza]], que explora o efecto de Neptuno e os demais planetas xigantes en migración sobre a estrutura do cinto de Kuiper.

=== Resonancias orbitais ===
{{Main|Cinto de Kuiper|Obxecto transneptuniano resoante|Troiano de Neptuno}}
[[Ficheiro:TheKuiperBelt classes-en.svg|miniatura|upright|Diagrama que mostra as principais resonancias orbitais no [[cinto de Kuiper]] causadas por Neptuno: as rexións resaltadas son a resonancia 2:3 ([[plutino]]s), os [[Cubewano|"obxectos clásicos do cinto de Kuiper"]] non resonante ([[cubewano]]s) e a resonancia 1:2 ([[twotino]]s)]]A órbita de Neptuno ten un profundo impacto na rexión situada xusto máis aló, coñecida como [[cinto de Kuiper]]. O cinto de Kuiper é un anel de pequenos mundos xeados, similar ao [[cinto de asteroides]] pero moito máis grande, que se estende desde a órbita de Neptuno a 30&nbsp;UA ata unhas 55&nbsp;UA do Sol.<ref>{{cita xornal|title=Collisional Erosion in the Primordial Edgeworth-Kuiper Belt and the Generation of the 30–50 AU Kuiper Gap|first1=S. Alan|last1=Stern|doi=10.1086/304912|date=1997|last2=Colwell|first2=Joshua E.|xornal=The Astrophysical Journal|volume=490|issue=2|pages=879–82|bibcode=1997ApJ...490..879S}}</ref> Do mesmo xeito que a gravidade de Xúpiter domina o cinto de asteroides e determina a súa estrutura, a gravidade de Neptuno domina o cinto de Kuiper. Ao longo da historia do sistema solar, algunhas rexións do cinto de Kuiper desestabilizáronse pola gravidade de Neptuno, creando lagoas na súa estrutura. A rexión entre 40 e 42 UA é un exemplo.<ref>{{cita xornal|title=Large Scattered Planetesimals and the Excitation of the Small Body Belts|first=Jean-Marc|last=Petit|author2=Morbidelli, Alessandro|author3=Valsecchi, Giovanni B.|url=https://www.oca.eu/morby/papers/6166a.pdf|doi=10.1006/icar.1999.6166|date=1999|data-acceso=9 de xaneiro do 2024|xornal=Icarus|volume=141|issue=2|páxinas=367–87|bibcode=1999Icar..141..367P|archive-url=https://web.archive.org/web/20071201013047/http://www.oca.eu/morby/papers/6166a.pdf|archive-date=1 de decembro de 2007}}</ref>

Existen órbitas dentro destas rexións baleiras nas que os obxectos poden sobrevivir durante a idade do sistema solar. Estas [[Resonancia orbital|resonancias]] prodúcense cando o período orbital de Neptuno é unha fracción precisa do obxecto, como 1:2, ou 3:4. Se, por exemplo, un obxecto orbita o Sol unha vez por cada dúas órbitas de Neptuno, só completará media órbita no momento en que Neptuno volva á súa posición orixinal. É a resonancia máis poboada do cinto de Kuiper, con máis de 200 obxectos coñecidos,<ref>{{cita web|title=List of Transneptunian Objects|publisher=Minor Planet Center|url=http://www.minorplanetcenter.org/iau/lists/TNOs.html|data-acceso=11 de xaneiro do 2024|archive-url=https://archive.today/20101027133511/http://www.minorplanetcenter.org/iau/lists/TNOs.html|archive-date=27 de outubro de 2010}}</ref> é a resonancia 2:3. Os obxectos nesta resonancia completan 2 órbitas por cada 3 de Neptuno, e coñécense como [[plutino]]s porque o maior dos obxectos coñecidos do cinto de Kuiper, [[Plutón]], atópase entre eles.<ref>{{cita web|last=Jewitt|first=David|date=2004|url=http://www2.ess.ucla.edu/~jewitt/kb/plutino.html|title=The Plutinos|publisher=UCLA|data-acceso=11 de xaneiro do 2024|archive-url=https://web.archive.org/web/20070419234021/http://www.ifa.hawaii.edu/~jewitt/kb/plutino.html|archive-date=19 de abril de 2007}}</ref> Aínda que Plutón cruza regularmente a órbita de Neptuno, a resonancia 2:3 garante que nunca poidan chocar.<ref>{{cita xornal|last=Varadi|first=F.|title=Periodic Orbits in the 3:2 Orbital Resonance and Their Stability|xornal=The Astronomical Journal|date=1999|volume=118|issue=5|pages=2526–31|bibcode=1999AJ....118.2526V|doi=10.1086/301088}}</ref> As resonancias 3:4, 3:5, 4:7 e 2:5 están menos poboadas.<ref>{{cita libro|title=Beyond Pluto: Exploring the outer limits of the solar system|author=John Davies|publisher=Cambridge University Press|data=2001|page=[https://archive.org/details/beyondplutoexplo00davi/page/104 104]|isbn=978-0-521-80019-8|url=https://archive.org/details/beyondplutoexplo00davi/page/104}}</ref>

Neptuno ten unha serie de [[Troiano (astronomia)|obxectos troianos]] coñecidos que ocupan tanto os [[Puntos de Lagrange|puntos lagrangianos]] [[Sol]] -Neptuno [[Puntos de Lagrange#L4 e L5|L<sub>4</sub>]] como [[Puntos de Lagrange#L4 e L5|L<sub>5</sub>]]- rexións gravitatoriamente estables que preceden e seguen a Neptuno na súa órbita, respectivamente.<ref>{{cita xornal|title=Resonance Occupation in the Kuiper Belt: Case Examples of the 5 : 2 and Trojan Resonances|first=E.I.|last=Chiang|display-authors=4|autor2=Jordan, A.B.|autor3=Millis, R.L.|author4=M.W. Buie|author5=Wasserman, L.H.|author6=Elliot, J.L.|author7=Kern, S.D.|author8=Trilling, D.E.|author9=Meech, K.J.|author10=Wagner, R.M.|data=2003|doi=10.1086/375207|xornal=The Astronomical Journal|volume=126|issue=1|pages=430–43|bibcode=2003AJ....126..430C|arxiv=astro-ph/0301458}}</ref>
Os [[Troiano de Neptuno|troianos de Neptuno]] poden considerarse en resonancia 1:1 con Neptuno. Algúns troianos de Neptuno son notablemente estables nas súas órbitas, e é probable que se formaran xunto a Neptuno en lugar de ser capturados. O primeiro obxecto identificado como asociado co punto L<sub>5</sub> lagrangiano de Neptuno foi {{mpl|2008 LC|18}}.<ref name="Sheppard">{{Cita xornal|last=Sheppard|first=Scott S.|author-link=Scott S. Sheppard|author2=Trujillo, Chadwick A.|title=Detection of a Trailing (L5) Neptune Trojan|xornal=[[Science]]|volume=329|issue=5997|page=1304|data=10 de setembro de 2010|doi=10.1126/science.1189666|pmid=20705814|bibcode=2010Sci...329.1304S}}</ref> Neptuno tamén ten un [[cuasisatélite]] temporal, {{mpl|(309239) 2007 RW|10}}.<ref name="quasi">{{cita xornal|title=(309239) 2007 RW10: a large temporary quasi-satellite of Neptune|xornal=Astronomy and Astrophysics Letters|volume=545|issue=2012|pages=L9|data=2012|arxiv=1209.1577|bibcode=2012A&A...545L...9D|doi=10.1051/0004-6361/201219931|last1=De La Fuente Marcos|first1=C.|last2=De La Fuente Marcos|first2=R.}}</ref> O obxecto foi un cuasisatélite de Neptuno durante uns 12.500 anos e permanecerá nese estado dinámico durante outros 12.500 anos.<ref name="quasi" />

== Exploración de Neptuno ==
Os deseños astronómicos de [[Galileo Galilei|Galileo]] mostran que observou Neptuno por vez primeira o [[28 de decembro]] de [[1612]], e novamente o [[27 de xaneiro]] de [[1613]]. Nas dúas ocasións, Galileo confundíu o planeta cunha estrela fixa polo que non se lle pode asignar a descuberta.

En [[1821]], [[Alexis Bouvard]] publicou táboas astronómicas da [[órbita]] de Urano. As observacións posteriores revelaron desvíos substanciais das táboas, levando a Bouvard a pór a hipótese da existencia dun corpo que perturbase a órbita. En [[1843]], [[John Couch Adams]] calculou a [[órbita]] dun oitavo planeta que puidese explicar o movemento de Urano. Enviou os seus cálculos a Sir [[George Airy]], que os rexeitou con certa frialdade, levando a Adams abandonar o asunto.

En [[1846]], [[Urbain Le Verrier]], independentemente de Adams, reproduciu os seus cálculos mais tamén atopou dificultades en atopar algún entusiasmo nos seus compatriotas. Porén, o mesmo ano, [[John Herschel]] comezou a promover a abordaxe matemática e convenceu a [[James Challis]] de procurar o planeta. Tendo en conta o seu período orbital de 164 anos e 288 días, o planeta completou unha orbita dende o seu descubrimento en 1846 no ano 2011, isto implica que se atopa na actualidade aproximadamente na mesma posición na que foi descuberto.
[[Ficheiro:Animation_of_Voyager_2_trajectory.gif|uprigth|miniatura|Animación da traxectoria da ''Voyager 2'' do 20 de agosto de 1977 ao 30 de decembro do 2000.<br/>
{{legend2|magenta|''Voyager 2''}}{{·}}{{legend2|Royalblue|[[Terra]]}}{{·}}{{legend2|Lime|[[Xúpiter]]}} {{·}}{{legend2|Cyan|[[Saturno]]}}{{·}}{{legend2|Gold|[[Urano]]}}{{·}}{{legend2|OrangeRed|Neptuno}}{{·}}{{legend2|Yellow|[[Sol]]}}]]
A ''[[Voyager 2]]'' é a única nave espacial que visitou Neptuno. A maior aproximación da nave ao planeta produciuse o 25 de agosto de 1989. Ao tratarse do último gran planeta que a nave podía visitar, decidiuse realizar un sobrevoo próximo á lúa [[Tritón (lúa)|Tritón]], sen importar as consecuencias para a traxectoria, de forma similar ao que se fixo para o encontro da ''[[Voyager 1]]'' con [[Saturno]] e a súa lúa [[Titán (lúa)|Titán]]. As imaxes retransmitidas á Terra desde ''Voyager 2'' convertéronse na base dun programa nocturno da [[Public Broadcasting Service|PBS]] de 1989, ''Neptune All Night''.<ref>{{cita web |last=Phillips |first=Cynthia|author-link=Cynthia B. Phillips |data=5 de agosto de 2003 |url=http://www.seti.org/about-us/voices/phillips-080503.php |title=Fascination with Distant Worlds |data-acceso=22 de maio do 2024 |publisher=[[SETI Institute]] |archive-url=https://web.archive.org/web/20071103094424/http://www.seti.org/about-us/voices/phillips-080503.php |archive-date=3 de novembro de 2007}}</ref>

Durante o encontro, os sinais da nave espacial tardaron 246&nbsp;minutos en chegar á Terra. Por tanto, na súa maior parte, a misión ''Voyager 2'' baseouse en comandos precargados para o encontro con Neptuno. A nave estivo a piques de atoparse coa lúa [[Nereida (lúa)|Nereida]] antes de achegarse a 4.400 km da atmosfera de Neptuno o 25 de agosto, e máis tarde pasou preto de Tritón, a lúa máis grande do planeta..<ref name=burgess>[[#Burgess|Burgess]] (1991):46–55.</ref>

A nave espacial verificou a existencia dun campo magnético ao redor do planeta e descubriu que o campo estaba desprazado do centro e inclinado de forma similar ao campo ao redor de Urano. O período de rotación de Neptuno determinouse mediante medicións das emisións de radio e a ''Voyager 2'' demostrou que Neptuno tiña un sistema meteorolóxico sorprendentemente activo. Descubríronse seis novas lúas e demostrouse que o planeta ten máis dun anel.<ref name=science4936-2>{{cita xornal |apelido=Stone |nome=E.C. |autor2=Miner, E.D. |título=The Voyager 2 Encounter with the Neptunian System |xornal=[[Science]] |data=1989 |volume=246 |issue=4936 |páxinas=1417–21 |doi=10.1126/science.246.4936.1417 |pmid=17755996 |bibcode=1989Sci...246.1417S}}</ref><ref name=burgess/> O sobrevoo proporcionou a primeira medición precisa da masa de Neptuno, que resultou ser un 0,5 por cento inferior á calculada anteriormente. A nova cifra refutou a hipótese de que un [[Planeta X]] aínda por descubrir actuaba sobre as órbitas de Neptuno e Urano.<ref>Tom Standage (2000). ''The Neptune File: A Story of Astronomical Rivalry and the Pioneers of Planet Hunting''. Nova York: Walker. p. 188. {{ISBN|978-0-8027-1363-6}}.</ref><ref>{{cita web |url=http://www.nasaspaceflight.com/2011/08/thirty-four-years-voyager-2-continues-explore/ |title=Thirty-four years after launch, Voyager 2 continues to explore |data=20 de agosto de 2011 |autor1=Chris Gebhardt |autor2=Jeff Goldader |website=NASASpaceflight |data-acceso=30 de maio do 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160219211545/http://www.nasaspaceflight.com/2011/08/thirty-four-years-voyager-2-continues-explore/ |archive-date=19 de febreiro de 2016  }}</ref>

Á espera de que outra nave faga un traballo que supere á Voyager 2, o [[Telescopio Hubble|telescopio espacial Hubble]] toma imaxes de xeito periódico dende [[1990]].<ref>{{Cita web|título=HubbleSite: News - Hubble Reveals Dynamic Atmospheres of Uranus and Neptune|url=http://hubblesite.org/news_release/news/2019-06|páxina-web=hubblesite.org|data-acceso=2019-02-18}}</ref> En [[2019]], viu que Neptuno presentaba unha nova treboada escura de case 11 000 km de diámetro, acompañada de nubes brancas, formadas cando o fluxo de aire ambiental se perturba e desvía cara a arriba sobre o vórtice escuro (que xira en sentido anticiclónico ó igual que a [[Gran Mancha Vermella|gran mancha vermella]] de [[Xúpiter]]), facendo que os gases conxelen formando cristais de xeo de metano. Tanto Urano como Neptuno non teñen unha superficie sólida, senón capas de hidróxeno e helio que rodean un interior rico en auga, que podería envolver un núcleo rochoso. O metano da atmosfera absorbe a luz vermella e dispersa lonxitudes de onda máis curtas, o que dá a estes planetas a súa característica cor ciano.<ref>{{Cita web|título=Canicas azules|url=http://www.esa.int/esl/ESA_in_your_country/Spain/Canicas_azules|páxina-web=esa.int|data-acceso=2019-02-18|lingua=es|autor=ESA (European Space Agency)}}</ref>

Desde 2018, a [[Administración Espacial Nacional Chinesa|Administración Espacial Nacional da China]] estivo estudando un concepto para un par de sondas interestelares similares ás ''Voyager'' coñecidas tentativamente como ''[[Shensuo (nave espacial)|Shensuo]]'''.<ref name="WuEtAl2019">{{cita  xornal |last1=Wu |first1=Weiren |last2=Yu |first2=Dengyun |last3=Huang |first3=Jiangchuan |last4=Zong |first4=Qiugang |last5=Wang |first5=Chi |last6=Yu |first6=Guobin |last7=He |first7=Rongwei |last8=Wang |first8=Qian |last9=Kang |first9=Yan |last10=Meng |first10=Linzhi |last11=Wu |first11=Ke |last12=He |first12=Jiansen |last13=Li |first13=Hui |title=Exploring the solar system boundary |journal=Scientia Sinica Informationis |date=2019-01-09 |volume=49 |issue=1 |pages=1 |doi=10.1360/N112018-00273 |language=en |issn=2095-9486 }}</ref> Ambas as sondas lanzaríanse na década de 2020 e seguirían traxectorias distintas para explorar extremos opostos da [[heliosfera]]; a segunda sonda, ''IHP-2'', voaría xunto a Neptuno en xaneiro de 2038, pasando a só 1.000&nbsp;km por encima das cimas das nubes, e podería levar un impactador atmosférico que se liberaría durante a súa aproximación.<ref name="SpaceNews IHP">{{cita novas |last1=Jones |first1=Andrew |title=China to launch a pair of spacecraft towards the edge of the solar system |url=https://spacenews.com/china-to-launch-a-pair-of-spacecraft-towards-the-edge-of-the-solar-system/ |data-acceso=5 de xuño do 2024 |website=SpaceNews |data=16 de abril de 2021 |archive-date=15 de maio de 2021 |archive-url=https://archive.today/20210515103459/https://spacenews.com/china-to-launch-a-pair-of-spacecraft-towards-the-edge-of-the-solar-system/ }}</ref> Despois, continuará a súa misión polo [[cinto de Kuiper]] cara á cola da heliosfera, até agora inexplorada.

Tras os sobrevoos da ''Voyager 2'' e a ''IHP-2'', considérase que o seguinte paso na exploración científica do sistema neptuniano é unha misión orbital; a maioría das propostas foron da [[NASA]], case sempre para un orbitador da misión [[Programa Flagship]].<ref name="Flagship">{{cita novas |last=Clark |first=Stephen |url=http://spaceflightnow.com/2015/08/25/uranus-neptune-in-nasas-sights-for-new-robotic-mission/ |title=Uranus, Neptune in NASA's sights for new robotic mission |website=Spaceflight Now |data=25 de agosto de 2015 |data-acceso=12 de xuño do 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20150906075245/http://spaceflightnow.com/2015/08/25/uranus-neptune-in-nasas-sights-for-new-robotic-mission/ |archive-date=6 de setembro de 2015}}</ref> Prevese que esta hipotética misión sexa posible a finais da década de 2020 ou principios da de 2030.<ref name="Flagship" /> Con todo, houbo discusións para lanzar misións a Neptuno antes. En 2003, a NASA propuxo na súa "Vision Missions Studies" unha misión "Neptune Orbiter with Probes" (Orbitador Neptuno con sondas) que realizaría actividades científicas do nivel da ''[[Sonda Cassini-Huygens|Cassini]]''.<ref>{{cita xornal |last1=Spilker |first1=T.R. |last2=Ingersoll |first2=A.P. |title=Outstanding Science in the Neptune System From an Aerocaptured Vision Mission |journal=Bulletin of the American Astronomical Society |date=2004 |volume=36 |page=1094 |bibcode=2004DPS....36.1412S}}</ref> Unha proposta posterior foi a de ''[[Argo (sonda espacial)|Argo]]'', unha nave espacial de sobrevoo que se lanzaría en 2019 e visitaría Xúpiter, Saturno, Neptuno e un obxecto do cinto de Kuiper. Centraríase en Neptuno e na súa maior lúa, Tritón, que se investigarían ao redor de 2029.<ref name="argho1">{{cita web |url=http://www.spacepolicyonline.com/pages/images/stories/PSDS%20GP1%20Hansen_Argo_Neptune%20Mission%20Concept.pdf |title=Argo – A Voyage Through the Outer Solar System |author=Candice Hansen |website=SpacePolicyOnline.com |publisher=Space and Technology Policy Group, LLC |data-acceso=12 de xuño do 2024 |display-authors=etal |archive-url=https://web.archive.org/web/20150924104222/http://www.spacepolicyonline.com/pages/images/stories/PSDS%20GP1%20Hansen_Argo_Neptune%20Mission%20Concept.pdf |archive-date=24 de setembro de 2015 }}</ref> A misión proposta ''[[New Horizons 2]]]'' podería realizar un sobrevoo próximo do sistema neptuniano, pero posteriormente foi refugada. A nave [[Trident (nave espacial)|''Trident'']], unha proposta pendente do [[Programa Discovery]], realizaría un sobrevoo de Neptuno e Tritón;<ref name="Trident_Description">{{cita web |url=https://www.hou.usra.edu/meetings/lpsc2019/pdf/3188.pdf |title=Exploring Triton With Trident: A Discovery-Class Mission |date=2019-03-23 |website=Universities Space Research Association |data-acceso=12 de xuño do 2024 |archive-date=2 de agosto de 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20200802004250/https://www.hou.usra.edu/meetings/lpsc2019/pdf/3188.pdf }}</ref> con todo, a misión non foi seleccionada para o Discovery 15 ou 16. A ''[[Neptune Odyssey]]'' é o concepto actual de misión para un orbitador e sonda atmosférica de Neptuno que a NASA está a estudar como posible [[Programa Flagship|gran misión científica estratéxica]] que se lanzaría entre 2031 e 2033, e chegaría a Neptuno en 2049.<ref name="Rymer">{{cita web |author1=Abigail Rymer |author2=Brenda Clyde |author3=Kirby Runyon |title=Neptune Odyssey: Mission to the Neptune-Triton System |url=https://science.nasa.gov/science-pink/s3fs-public/atoms/files/Neptune%20Odyssey.pdf |data-acceso=12 de xuño do 2024 |data=agosto de 2020 |archive-date=15 December 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20201215003151/https://science.nasa.gov/science-pink/s3fs-public/atoms/files/Neptune%20Odyssey.pdf }}</ref> Dúas propostas notables para unha misión orbital a Neptuno centrada en Tritón e cuxo custo se situaría xusto entre as misións ''Trident'' e ''Odyssey'' (baixo o [[programa Novas Fronteiras]]) son ''Triton Ocean World Surveyor'' e ''Nautilus'', con etapas de cruceiro que terían lugar nos períodos de tempo 2031-47 e 2041-56, respectivamente.<ref>{{Cita web|url=https://science.nasa.gov/wp-content/uploads/2023/10/t-ows-triton-ocean-worlds-surveyor.pdf|data=7 de xuño de 2021|title=Triton Ocean Worlds Surveyor concept study|website=NASA|last1=Hansen-Koharcheck|first1=Candice|last2=Fielhauer|first2=Karl|data-acceso=12 de xuño do 2024|archive-date=9 de novembro de 2023|archive-url=https://web.archive.org/web/20231109122553/https://science.nasa.gov/wp-content/uploads/2023/10/t-ows-triton-ocean-worlds-surveyor.pdf}}</ref><ref name="Steckel Conrad Dekarske Dolan 2023">{{cita web|last1=Steckel|first1=Amanda|last2=Conrad|first2=Jack William|last3=Dekarske|first3=Jason|last4=Dolan|first4=Sydney|last5=Downey|first5=Brynna Grace|last6=Felton|first6=Ryan|last7=Hanson|first7=Lavender Elle|last8=Giesche|first8=Alena|last9=Horvath|first9=Tyler|last10=Maxwell|first10=Rachel|last11=Shumway|first11=Andrew O|last12=Siddique|first12=Anamika|last13=Strom|first13=Caleb|last14=Teece|first14=Bronwyn|last15=Todd|first15=Jessica|last16=Trinh|first16=Kevin T|last17=Velez|first17=Michael A|last18=Walter|first18=Callum Andrew|last19=Lowes|first19=Leslie L|last20=Hudson|first20=Troy|last21=Scully|first21=Jennifer E. C.|title=The Science Case for Nautilus: A Multi-Flyby Mission Concept to Triton|publisher=AGU|date=12 de decembro de 2023|url=https://agu.confex.com/agu/fm23/meetingapp.cgi/Paper/1425806|data-acceso=12 de xuño do 2024|archive-date=11 de xaneiro de 2024|archive-url=https://web.archive.org/web/20240111010546/https://agu.confex.com/agu/fm23/meetingapp.cgi/Paper/1425806|título=}}</ref> Neptuno é un obxectivo potencial para o ''Tianwen-5'' chinés, que podería chegar en 2058.<ref>{{cita web |title=China's plans for outer Solar System exploration |url=https://www.planetary.org/articles/chinas-plans-for-outer-solar-system-exploration |data=21 de decembro de 2023 |data-acceso=12 de xuño do 2024 |work=The Planetary Society}}</ref>

== Satélites de Neptuno ==
{{artigo principal|Lúas de Neptuno }}
[[Ficheiro:New_Webb_Images_Capture_Rare_View_of_Neptune’s_Rings_(Labeled).png|alt=Nesta imaxe aparecen Neptuno e as súas lúas: Tritón, Galatea, Náyade, Talasa, Despina, Proteo e Larisa.|miniatura|upright|Imaxe co nome das numerosas [[lúas de Neptuno]] captadas polo [[telescopio espacial James Webb]]. A [[Pico de difracción|estrela de difracción]] azul brillante é [[Tritón (lúa)|Tritón]], a lúa máis grande de Neptuno.]]
[[Ficheiro:Triton moon mosaic Voyager 2 (large).jpg|miniatura|upright|[[Tritón (lúa)|Tritón]]]]
Neptuno ten 16 lúas coñecidas.<ref>{{Cita web|título=Scott S. Sheppard - NewUranusNeptuneMoons|url=https://sites.google.com/carnegiescience.edu/sheppard/home/newuranusneptunemoons|páxina-web=sites.google.com|data-acceso=2024-02-23|lingua=gl}}</ref> A maior delas, que comprende o 99,5% da masa en órbita ao redor do planeta e o único cunha masa o suficientemente grande para ser esférico, é [[Tritón (lúa)|Tritón]], descuberta por [[Willian Lassell]] apenas 17 días despois da descuberta de Neptuno. A diferenza doutras grandes lúas planetarias do [[Sistema solar|Sistema Solar]], Tritón ten unha órbita retrógrada, indicando que foi capturado en vez de formarse alí; probablemente algunha vez foi un [[planeta anano]] no [[cinto de Kuiper]].<ref>{{cita novas |first=Craig B. |last=Agnor |autor2=Hamilton, Douglas P. |title=Neptune's capture of its moon Triton in a binary–planet gravitational encounter |journal=Nature |data=2006 |volume=441 |issue=7090 |pages=192–94 |doi=10.1038/nature04792 |pmid=16688170 |bibcode=2006Natur.441..192A}}</ref> Está o suficientemente preto de Neptuno como para ser bloqueado nunha rotación sincrónica, e está a caer lentamente en espiral debido á [[aceleración de marea]]. Acabará desintegrándose dentro duns 3.600 millóns de anos, cando alcance o [[límite de Roche]].<ref>{{cita novas |first1=Christopher F. |last1=Chyba |last2=Jankowski |first2=D.G. |last3=Nicholson |first3=P.D. |title=Tidal evolution in the Neptune-Triton system |journal=Astronomy and Astrophysics |date=1989 |volume=219 |issue=1–2 |pages=L23–L26 |bibcode=1989A&A...219L..23C }}</ref> En 1989, Tritón era o obxecto máis frío que se mediu até entón no sistema solar,<ref>{{cita novas |last=Wilford |first=John N. |newspaper=[[The New York Times]] |data=29 de agosto de 1989 |title=Triton May Be Coldest Spot in Solar System |url=https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE4DC1138F93AA1575BC0A96F948260 |data-acceso=5 de maio do 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20081210100148/http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE4DC1138F93AA1575BC0A96F948260 |archive-date=10 de decembro de 2008}}</ref> con temperaturas estimadas de {{cvt|38|K|C|0}}.<ref>{{cita web | url=https://science.nasa.gov/neptune/moons/triton/#hds-sidebar-nav-1 | title=Triton - NASA Science | data-acceso=5 de maio do 2024 | archive-date=7 de xaneiro de 2024 | archive-url=https://web.archive.org/web/20240107182347/https://science.nasa.gov/neptune/moons/triton/#hds-sidebar-nav-1 }}</ref><ref>{{cita novas |autor=Nelson, R.M. |display-authors=4 |autor2=Smythe, W.D. |author3=Wallis, B.D. |author4=Horn, L.J. |author5=Lane, A.L. |author6=Mayo, M.J. |title=Temperature and Thermal Emissivity of the Surface of Neptune's Satellite Triton |journal=Science |data=1990 |volume=250 |issue=4979 |páxinas=429–31 |doi=10.1126/science.250.4979.429 |pmid=17793020 |bibcode=1990Sci...250..429N}}</ref> Esta temperatura tan baixa débese ao altísimo [[albedo]] de Tritón, que fai que reflicta moita luz solar en lugar de absorbela.<ref>{{cita web | url=https://phys.libretexts.org/Bookshelves/Astronomy__Cosmology/Astronomy_1e_(OpenStax)/12%3A_Rings_Moons_and_Pluto/12.03%3A_Titan_and_Triton | title=12.3: Titan and Triton | data=7 de outubro de 2016 | data-acceso=5 de maio do 2024 | archive-date=7 de xaneiro de 2024 | archive-url=https://web.archive.org/web/20240107175520/https://phys.libretexts.org/Bookshelves/Astronomy__Cosmology/Astronomy_1e_(OpenStax)/12:_Rings_Moons_and_Pluto/12.03:_Titan_and_Triton }}</ref><ref>{{cita web | url=https://sos.noaa.gov/catalog/datasets/triton-neptunes-moon/ | title=Triton: Neptune's Moon | data=xaneiro de 2010 | data-acceso=5 de maio do 2024 | archive-date=7 de xaneiro de 2024 | archive-url=https://web.archive.org/web/20240107175520/https://sos.noaa.gov/catalog/datasets/triton-neptunes-moon/ }}</ref>

O segundo satélite coñecido de Neptuno (por orde de descubrimento), é a lúa irregular [[Nereida (lúa)|Nereida]], que ten unha das órbitas máis excéntricas de todos os satélites do sistema solar. A excentricidade de 0,7512 dálle unha [[apse]] que é sete veces a súa [[apse|periapse]] distancia de Neptuno.<ref group="lower-alpha"><math>\tfrac{r_{a}}{r_{p}} = \tfrac{2}{1-e} - 1 = 2/0.2488 - 1 \approx 7.039.</math></ref>

De xullo a setembro de 1989, a [[Voyager 2]] descubriu seis lúas de Neptuno. Delas, [[Proteo (lúa)|Proteo]] de forma irregular destaca por ser tan grande como pode ser un corpo da súa densidade sen ser arrastrado a unha forma esférica pola súa propia gravidade.<ref>{{Cita web|url=http://web.gps.caltech.edu/~mbrown/dwarfplanets/|páxina-web=web.gps.caltech.edu|título=The Dwarf Planets|data-acceso=13 de maio de 2024|lingua=en|nome=Mike|apelidos=Brown|data-publicación=19 de xullo de 2011|data-arquivo=19 de xullo de 2011|url-arquivo=https://web.archive.org/web/20110719161316/http://web.gps.caltech.edu/~mbrown/dwarfplanets/|url-morta=unfit}}</ref> Aínda que é a segunda lúa de Neptuno máis masiva, é só o 0,25% da masa de Tritón. As catro lúas máis internas de Neptuno -[[Náiade (lúa)|Náiade]], [[Talasa (lúa)|Talasa]], [[Despina (lúa)|Despina]] e [[Galatea (lúa)|Galatea]]- orbitan o suficientemente preto como para estar dentro dos aneis de Neptuno. A seguinte máis afastada, [[Larisa (lúa)|Larisa]], foi descuberta orixinalmente en 1981 cando ocultara unha estrela. Esta ocultación fora atribuída a arcos anulares, pero cando a Voyager 2 observou a Neptuno en 1989, descubriuse que Larissa o causou. Cinco novas lúas irregulares descubertas entre 2002 e 2003 foron anunciadas en 2004. Unha lúa nova e a máis pequena ata agora, Hipocamp, atopouse en 2013 combinando varias imaxes do Hubble. Debido a que Neptuno era o deus romano do mar, as lúas de Neptuno recibiron o nome de deuses mariños menores.

=== Novos satélites ===
[[Ficheiro:Naiad Voyager.png|miniatura|upright|[[Náiade (lúa)|Náiade ou Talasa]] vista pola Voyager 2
(o difuso da imaxe provoca un alongamento do obxecto).]]
O 23 de febreiro de 2024, anunciouse o descubrimento de dous novos satélites que, polo de agora, só teñen unha nomenclatura numérica. Por unha banda, [[S/2021 N 1]],<ref>{{Cita web|url=https://www.minorplanetcenter.net/mpec/K24/K24DB2.html|páxina-web=minorplanetcenter.net|título=MPEC 2024-D112 : S/2021 N 1|data-acceso=20 de maio de 2024|data-publicación=23 de febreiro de 2024|lingua=en|apelidos=Minor Planet Center}}</ref> un satélite retrógrado irregular que semella pertencer ao mesmo grupo de [[Psámate (lúa)|Psámate]] e [[Neso (lúa)|Neso]],<ref name=":3">{{Cita web|url=https://carnegiescience.edu/new-moons-uranus-and-neptune-announced|páxina-web=carnegiescience.edu|título=New moons of Uranus and Neptune announced|data-acceso=20 de maio de 2024|data-publicación=23 de febreiro de 2024}}</ref> e, por outra, [[S/2002 N-5]],<ref>{{Cita web|url=https://www.minorplanetcenter.net/mpec/K24/K24DB4.html|páxina-web=minorplanetcenter.net|título=MPEC 2024-D114 : S/2002 N 5|data-acceso=20 de maio de 2024|data-publicación=23 de febreiro de 2024|lingua=en|apelidos=Minor Planet Center}}</ref> que é a confirmación do candidato designado temporalmente como c02N4, e que fora descuberto en 2002; un satélite prógrado irregular que parece pertencer ao mesmo grupo que [[Sao (lúa)|Sao]] e [[Laomedeia (lúa)|Laomedeia]].<ref name=":3" />
{| class="wikitable sortable"
|+ [[Satélite natural|Satélites naturais]] de Neptuno
|-----
!Etiqueta
! style="background:#efefef;" | Nome
!Designación
provisional
! style="background:#efefef;" | Diámetro (km)
! style="background:#efefef;" | Masa (10 <sup>20</sup>kg)
! style="background:#efefef;" | Distancia media<br />de Neptuno (km)
! style="background:#efefef;" | [[Período orbital]]
!Data do 
descubrimento
|-----
|Neptuno <abbr>III</abbr>
| [[Náiade (lúa)|Náiade]] 
|S/1989 N 6|| 96×60×52 || 0,002
| 48 227 || 0,294396 días
|1989
|-----
|Neptuno <abbr>IV</abbr>
| [[Talasa (lúa)|Talasa]] 
|S/1989 N 5|| 108×100×52
| 0,002 || 50 075 ||0,311485 días
|1989
|-----
|Neptuno V
| [[Despina (lúa)|Despina]] 
|S/1989 N 3|| 190×148×128
| 0,02 || 52 526 || 0,334655 días
|1989
|-----
|Neptuno V<abbr>I</abbr>
| [[Galatea (lúa)|Galatea]] 
|S/1989 N 4|| 204×184×144
| 0,04 || 61 953 || 0,428745 días
|1989
|-----
|Neptuno V<abbr>II</abbr>
| [[Larisa (lúa)|Larisa]] 
|S/1981 N 1,
S/1989 N 2
| 216×204×168
| 0,05 || 73 548 || 0,554654 días
|1981
|-----
|Neptuno <abbr>XIV</abbr>
| [[Hipocampo (lúa)|Hipocampo]] <ref name=":0">{{Cita web|título=Hubble helps uncover origin of Neptune's smallest moon Hippocamp [heic1904]|url=http://sci.esa.int/hubble/61142-hubble-helps-uncover-origin-of-neptune-s-smallest-moon-hippocamp-heic1904/|páxina-web=sci.esa.int|data-acceso=2019-02-21|lingua=en-GB}}</ref><ref>{{Cita publicación periódica|título=The seventh inner moon of Neptune|url=https://www.nature.com/articles/s41586-019-0909-9|revista=Nature|data=2019-02|ISSN=1476-4687|páxina=350–353|volume=566|número=7744|doi=10.1038/s41586-019-0909-9|lingua=en|nome=R. S.|apelidos=French|apelidos2=J. J. Lissauer|nome3=I.|apelidos3=de Pater|nome4=M. R.|apelidos4=Showalter}}</ref>
|S/2004 N 1|| 34
| 0,0005 || 152 083 || 0,9362 días
|2013
|-----
|Neptuno V<abbr>III</abbr>
| [[Proteo (lúa)|Proteo]] 
|S/1989 N 1|| 418 (436×416×402)
| 0,5 || 117 647 || 1,122315 días
|1989
|-----
|Neptuno <abbr>I</abbr>
| [[Tritón (lúa)|Tritón]] 
| ---|| 2707
| 214 || 354 760 || -5,87685 días **
|1846
|-----
|Neptuno <abbr>III</abbr>
| [[Nereida (lúa)|Nereida]] 
| ---|| 340
| 0,3|| 5 513 400 || 360,1362 días
|1949
|-----
|Neptuno <abbr>IX</abbr>
| [[Halímede (lúa)|Halímede]] 
|S/2002 N 1|| 48|| 0,001
| 15 686 000 || -1874,8 días **
|2002
|-----
|Neptuno <abbr>XI</abbr>
| [[Sao (lúa)|Sao]] 
|S/2002 N 2|| 48 ||0,001
| 22 452 000 || 2 918,9 días
|2002
|-
|
|S/2002 N 5
|S/2002 N 5
|38
|
|
|3 141,26 días
|2002
|-----
|Neptuno XII
| [[Laomedeia (lúa)|Laomedeia]] 
|S/2002 N 3|| 48 || 0,001
| 22 580 000 || 2 982,3 días
|2002
|-----
|Neptuno X
| [[Psámate (lúa)|Psámate]] 
|S/2003 N 1|| 28 || 0,0002
| 46 695 000 || -9 115,9 días **
|2003
|-----
|Neptuno X<abbr>III</abbr>
| [[Neso (lúa)|Neso]] 
|S/2002 N 4|| 60 || 0,0001
| 48 387 000 || -9 374,0 días **
|2002
|-
|
|S/2021 N 1
|S/2021 N 1
|25
|
|
|−10 017,93 días
|2021
|}

<small><sup>**</sup> Períodos orbitais negativos indican unha órbita retrógrada ao redor de Neptuno (oposta á rotación do planeta)</small>

Os nomes dos satélites de Neptuno, segundo acordo da [[Unión Astronómica Internacional|IAU]], deben corresponder a seres mitolóxicos subacuáticos das [[Mitoloxía|mitoloxías]] [[Mitoloxía grega|grega]] ou [[Mitoloxía romana|romana]].<ref name=":0" /> Algúns [[asteroide]]s reciben os mesmos nomes que as lúas de Neptuno: [[74 Galatea]], [[1162 Larisa]].

== Aneis de Neptuno ==
{{Artigo principal|Aneis de Neptuno}}
[[Ficheiro:New Webb Image Captures Clearest View of Neptune’s Rings in Decades (cropped).png|miniatura|Imaxe dos aneis de Neptuno e das lúas captada en infravermello polo [[telescopio espacial James Webb]].|esquerda]]
[[Ficheiro:Esquema dels anells de Neptú.png|miniatura|Esquema dos aneis de Neptuno. As liñas continuas sinalan os aneis, as descontinuas órbitas de satélites.]]
Neptuno ten un sistema de aneis planetarios, aínda que moito menos substancial que o de [[Saturno]].<ref>{{Cita web|url=https://www.nytimes.com/2022/09/21/science/neptune-webb-telescope-photos.html|páxina-web=nytimes.com|título=Neptune and Its Rings Come Into Focus With Webb Telescope|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=21 de setembro de 2022|lingua=en|nome=Jonathan|apelidos=O’Callaghan}}</ref> Os aneis poden consistir en partículas de [[xeo]] recubertas de silicatos ou de material a base de [[carbono]], o que probablemente lles dea un ton avermellado.<ref>Cruikshank&nbsp;(1996), pp. 703–804</ref> Os tres aneis principais son o [[anel de Adams]] estreito, a 63.000 km do centro de Neptuno, o [[anel de Le Verrier]], a 53.000 km, e o [[anel de Galle]] máis amplo e feble, a 42.000 km. Unha feble extensión cara ao exterior do anel de Le Verrier foi nomeada Lassell e está limitada no seu bordo exterior polo [[Anel de Arago]] a 57.000 km.<ref>{{Cita web|url=https://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/Rings|páxina-web=planetarynames.wr.usgs.gov|título=Ring and Ring Gap Nomenclature|data-acceso=13 de maio de 2024|lingua=en}}</ref>

O primeiro destes aneis planetarios foi detectado en 1968 por un equipo dirixido por [[Edward Guinan]].<ref name="ring1" /><ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Guinan14: 658. Bibcode:1982BAAS...14..658G.|nome=E.F.|data=marzo 1982|título=Evidence for a Ring System of Neptune|revista=Bulletin of the American Astronomical Society|apelidos2=Harris|nome2=C.C.|apelidos3=Maloney|nome3=F.P.|lingua=en|bibcode=1982BAAS...14..658G}}</ref> A principios da década de 1980, a análise destes datos xunto con observacións máis recentes levou á hipótese de que este anel podería estar incompleto. A evidencia de que os aneis podían ter ocos xurdiu, por primeira vez, durante unha [[ocultación]] estelar en 1984, cando os aneis ocultaron unha estrela na inmersión pero non na emersión.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Nicholson|nome=Philip D.|data=setembro 1990|título=Five stellar occultations by Neptune: Further observations of ring arcs|revista=Icarus|doi=10.1016/0019-1035(90)90020-A|volume=87|páxinas=1-39|número=1|apelidos2=Cooke|nome2=Maren L.|apelidos3=Keith|nome3=Matthews|apelidos4=Elias|nome4=Jonathan H.|apelidos5=Gilmore|nome5=Gerard|lingua=en|bibcode=1990Icar...87....1N}}</ref> As imaxes da [[Voyager 2]] en 1989 resolveron o problema e demostraron a existencia de varios aneis tenues.<ref name="Miner 2007 a">{{Cita libro|título=Planetary Ring Systems|url=https://archive.org/details/planetaryringsys0000mine_d4c4|ano=2007|autor=Miner, Ellis D.|autor2=Wessen, Randii R.; Cuzzi, Jeffrey N.|editor=Springer Praxis Books|lingua=inglés|capítulo=The discovery of the Neptune ring system|isbn=978-0-387-34177-4}}</ref>

O anel máis externo, Adams, contén cinco arcos máis brillantes có resto agora chamados ''Courage'', ''Liberté'', ''Egalité 1'', ''Egalité 2'' e ''Fraternité'' (Coraxe, Liberdade, Igualdade e Fraternidade).<ref>{{Cita libro|título=Allen's Astrophysical Quantities.|apelidos=Cox|nome=Arthur N.|editorial=Springer|ano=2001|ISBN=978-0-387-98746-0|ref=harv|lingua=en}}</ref> A existencia dos arcos era difícil de explicar porque as leis do movemento predecían que os arcos se estenderían nun anel uniforme en escalas de tempo curtas. Porén, os astrónomos estiman agora que os arcos están encaixados na súa forma actual polos efectos gravitatorios de [[Galatea (lúa)|Galatea]], unha lúa, xusto cara ao interior do anel.<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Salo|nome=Heikki|data=novembro 1998|título=Neptune's Partial Rings: Action of Galatea on Self-Gravitating Arc Particles|revista=Science|doi=10.1126/science.282.5391.1102|volume=282|páxinas=1102-1104|número=5391|url=https://www.science.org/doi/10.1126/science.282.5391.1102|apelidos2=Hanninen|nome2=Jyrki|bibcode=1998Sci...282.1102S|lingua=en|data-acceso=13 de maio de 2024}}</ref><ref name="Burns 2001">{{cita novas|autor=Burns J.A.|autor2=Hamilton, D.P.; Showalter, M.R.|título=Dusty Rings and Circumplanetary Dust: Observations and Simple Physics|publicación=Interplanetary Dust|ano=2001|editor=Springer|páxinas=641-725|localización=Berlín|url=http://www.astro.umd.edu/~hamilton/research/preprints/BurHamSho01.pdf|dataacceso=29 de novembro de 2009|lingua=inglés}}</ref><ref>{{Cita web|url=https://science.nasa.gov/neptune/facts/#rings_otp|páxina-web=science.nasa.gov|título=Neptune Facts|data-acceso=13de maio de 2024|lingua=en|data-publicación=10 de maio de 2024}}</ref>

As observacións terrestres anunciadas en 2005 parecían mostrar que os aneis de Neptuno eran moito máis inestables do que se pensaba. As imaxes tomadas do [[Observatorio W. M. Keck]] en 2002 e 2003 mostran unha considerable decadencia nos aneis en comparación coas imaxes da Voyager 2. En particular, parece que o arco da ''Liberté'' podería desaparecer en tan só un século.<ref>{{Cita web|url=https://www.newscientist.com/article/mg18524925-900-neptunes-rings-are-fading-away/|páxina-web=newscientist.com|título=Neptune's rings are fading away|data-acceso=13 de maio de 2024|data-publicación=22 de marzo de 2005|lingua=en}}</ref>
== Observacións ==
[[Ficheiro:Neptunlauf September Oktober2022.png|miniatura|upright|Movemento de Neptuno fronte ás estrelas de [[Acuario (constelación)|Acuario]] en 2022]]
Neptuno iluminouse ao redor dun 10% entre 1980 e 2000 debido principalmente ao cambio das estacións.<ref name="Schmude_et_al">
{{Cita informe
 |autor1=Schmude, R.W. Jr.   |autor2=Baker, R.E.
 |autor3=Fox, J.              |autor4=Krobusek, B.A.
 |autor5=Pavlov, H.           |autor6=Mallama, A.
 |data = 2016-03-29
 |title=The secular and rotational brightness variations of Neptune
 |arxiv=1604.00518
 |type=unpublished manuscript
 }}
</ref> É posible que Neptuno siga aumentando o seu brillo a medida que se achegue ao perihelio en 2042. A [[magnitude aparente]] oscila actualmente entre 7,67 e 7,89, cunha media de 7,78 e unha desviación estándar de 0,06.<ref name="Mallama_and_Hilton">
{{cita xornal
 |autor1=Mallama, A.
 |autor2=Hilton, J.L.
 |ano=2018
 |title=Computing apparent planetary magnitudes for ''The Astronomical Almanac''
 |xornal=Astronomy and Computing
 |volume=25  |pages=10–24
 |doi=10.1016/j.ascom.2018.08.002  |arxiv=1808.01973
 |bibcode=2018A&C....25...10M  
}}
</ref> Antes de 1980, o planeta tiña unha magnitude tan débil como 8,0.<ref name="Mallama_and_Hilton"/> Neptuno é demasiado débil para ser visible a [[simple vista]]. Pode ser eclipsado polas [[Lúas de Galileo|lúas galileanas]] de Xúpiter, o [[planeta anano]] [[Ceres (planeta anano)|Ceres]] e os [[asteroide]]s [[4 Vesta]], [[2 Pallas]], [[7 Iris]], [[3 Juno]] e [[6 Hebe]].<ref>Vexa os artigos respectivos para os datos de magnitude.</ref> Un [[telescopio]] ou uns [[binóculo|prismáticos]] potentes mostrarán a Neptuno como un pequeno disco azul de aspecto similar ao de Urano.<ref>[[#Moore|Moore]] (2000):207.</ref>

Debido á distancia de Neptuno á Terra, e seu [[diámetro angular]] só oscila entre 2,2 e 2,4&nbsp;[[Minuto e segundo de arco|segundos de arco]],<ref name="fact"/><ref name="ephemeris">{{cita web|last=Espenak|first=Fred|date=20 de xullo de 2005|url=http://eclipse.gsfc.nasa.gov/TYPE/TYPE.html|title=Twelve Year Planetary Ephemeris: 1995–2006|publisher=NASA|data-acceso=17 de maio do 2024|archive-url=https://archive.today/20121205061717/http://eclipse.gsfc.nasa.gov/TYPE/TYPE.html|archive-date=5 de decembro de 2012|título=|lingua=en}}</ref> o máis pequeno dos planetas do sistema solar. O seu pequeno tamaño aparente dificulta o seu estudo visual. A maioría dos datos telescópicos eran bastante limitados até a chegada do [[Telescopio Hubble|telescopio espacial Hubble]] e os grandes telescopios terrestres con [[óptica adaptativa]] (OA).<ref>En 1977, por exemplo, incluso o período de rotación de Neptuno seguía sendo incerto. {{cita xornal |last=Cruikshank |first=D.P. |title=On the rotation period of Neptune |journal=Astrophysical Journal Letters |data=1 de marzo de 1978 |volume=220 |pages=L57–L59 |bibcode=1978ApJ...220L..57C |doi=10.1086/182636}}</ref><ref>{{cita xornal |last1=Max |first1=C. |title=Adaptive Optics Imaging of Neptune and Titan with the W.M. Keck Telescope |journal=Bulletin of the American Astronomical Society |date=1999 |volume=31 |page=1512 |bibcode=1999AAS...195.9302M |display-authors=4 |last2=MacIntosh |first2=B. |last3=Gibbard |first3=S. |last4=Roe |first4=H. |last5=De Pater |first5=I. |last6=Ghez |first6=A. |last7=Acton |first7=S. |last8=Wizinowich |first8=P. |last9=Lai |first9=O.}}</ref><ref>{{Cita Web |data=18 de febreiro de 2000 |title= Neptune through Adaptive Optics|url=https://apod.nasa.gov/apod/ap000218.html}}</ref> A primeira observación cientificamente útil de Neptuno desde telescopios terrestres utilizando óptica adaptativa iniciouse en 1997 desde Hawai.<ref>{{Cita xornal |last1=Roddier |first1=F. |last2=Roddier |first2=C. |last3=Brahic |first3=A. |last4=Dumas |first4=C. |last5=Graves |first5=J. E. |last6=Northcott |first6=M. J. |last7=Owen |first7=T. |date=1997-08-01 |title=First ground-based adaptive optics observations of Neptune and Proteus |url=https://citeseerx.ist.psu.edu/document?repid=rep1&type=pdf&doi=7f3f9d9e7129d47c25a3494f1609a8164e6f3cbe |xornal=Planetary and Space Science |volume=45 |issue=8 |pages=1031–1036 |doi=10.1016/S0032-0633(97)00026-3 |bibcode=1997P&SS...45.1031R |issn=0032-0633 |data-acceso=14 de maio do 2024 |archive-date=1 de febreiro de 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20240201215839/https://citeseerx.ist.psu.edu/document?repid=rep1&type=pdf&doi=7f3f9d9e7129d47c25a3494f1609a8164e6f3cbe }}</ref> Neptuno aproxímase actualmente ao perihelio (máxima aproximación ao Sol) e demostrouse que se está quentando, co conseguinte aumento da actividade atmosférica e do brillo. En combinación cos avances tecnolóxicos, os telescopios terrestres con óptica adaptativa están a rexistrar imaxes cada vez máis detalladas del. Tanto o ''Hubble'' como os telescopios terrestres de óptica adaptativa realizaron moitos novos descubrimentos dentro do sistema solar desde mediados dos anos noventa, cun gran aumento do número de satélites e lúas coñecidos ao redor do planeta exterior, entre outros. En 2004 e 2005 descubríronse cinco novos satélites pequenos de Neptuno con diámetros comprendidos entre 38 e 61 quilómetros.<ref>{{Cita libro |last=Engvold |first=Oddbjorn |url=https://books.google.com/books?id=8s1JV-TrXacC&q=Neptune&pg=PA147 |title=Reports on Astronomy 2003-2005 (IAU XXVIA): IAU Transactions XXVIA |date=2007-05-10 |publisher=Cambridge University Press |isbn=978-0-521-85604-1 |pages=147f |language=en |data-acceso=14 de maio do 2024 |archive-date=11 de maio de 2023 |archive-url=https://web.archive.org/web/20230511214821/https://books.google.com/books?id=8s1JV-TrXacC&q=Neptune&pg=PA147 }}</ref>

Desde a Terra, Neptuno atravesa un [[Retrogradación dos planetas|movemento retrógrado aparente]] cada 367&nbsp;días, dando lugar a un movemento en bucle contra as estrelas de fondo durante cada [[oposición (astronomía)|oposición]]. Estes bucles levárono preto das coordenadas do descubrimento de 1846 en abril e xullo de 2010 e de novo en outubro e novembro de 2011.<ref name=Horizons2011>{{Cita web |autor=Anónimo |data=16 de novembro de 2007 |url=http://home.surewest.net/kheider/astro/nept2011.txt |título=Horizons Output for Neptune 2010–2011 |access-date=25 de febreiro de 2008 |urlmorta=si |archive-url=https://web.archive.org/web/20130502171825/http://home.surewest.net/kheider/astro/nept2011.txt |archive-date=2 de maio de 2013 }} — Numbers generated using the Solar System Dynamics Group, Horizons On-Line Ephemeris System.</ref>

O período orbital de 164 anos de Neptuno significa que o planeta tarda unha media de 13&nbsp;anos en percorrer cada constelación do zodíaco. En 2011, completou a súa primeira órbita completa do Sol desde que foi descuberto e regresou ao lugar onde foi visto por primeira vez ao nordés de [[Iota Aquarii]].<ref name="auto"/>

A observación de Neptuno na banda de radiofrecuencia mostra que é unha fonte tanto de emisión continua como de estalidos irregulares. Crese que ambas as fontes teñen a súa orixe no seu campo magnético xiratorio.<ref name=elkins-tanton/> Na parte [[Radiación infravermella|infravermella]] do espectro, as tormentas de Neptuno aparecen brillantes contra o fondo máis frío, o que permite rastrexar facilmente o tamaño e a forma destas características.<ref>{{cita xornal |autor=Gibbard, S.G. |display-authors=4 |autor2=Roe, H. |autor3=de Pater, I. |autor4=Macintosh, B. |autor5=Gavel, D. |autor6=Max, C.E. |author7=Baines, K.H. |author8=Ghez, A. |title=High-Resolution Infrared Imaging of Neptune from the Keck Telescope |journal=Icarus |date=1999 |volume=156 |issue=1 |pages=1–15 |doi=10.1006/icar.2001.6766 |bibcode=2002Icar..156....1G |url=https://zenodo.org/record/1229846 |data-acceso=21 de maio do 2024 |archive-url=https://web.archive.org/web/20181023120338/https://zenodo.org/record/1229846 |archive-date=23 de outubro de 2018  }}</ref>

== Notas ==
{{Listaref|group=lower-alpha}}
;Referencias
{{Listaref|30em}}

== Véxase tamén ==
{{commonscat}}
=== Bibliografía ===
* {{cita libro |nome=Eric |ano=1991 |título=Far Encounter: The Neptune system |editorial=[[Columbia University Press]] |isbn=978-0-231-07412-4 |url=https://archive.org/details/farencounternept00burg |ref=Burgess|apelidos=Burgess|lingua=en}}
* {{Cita libro|título=Neptune and Triton|apelidos=Cruikshank|nome=Dale P.|editorial=University of Arizona Press|ano=1996|ISBN=978-0-8165-1525-7|ref=harv|lingua=en}}
* {{Cita publicación periódica|apelidos=Lindal |nome=Gunnar F.|data=1992|título=The atmosphere of Neptune – an analysis of radio occultation data acquired with Voyager 2|revista=Astronomical Journal|doi=10.1086/116119|volume=103|páxinas=967–982|lingua=en|bibcode=1992AJ....103..967L}}
* {{cita libro  |apelido=Moore |nome=Patrick |ligazón-autor=Patrick Moore |ano=2000 |título=The Data Book of Astronomy |url=https://archive.org/details/databookofastron0000moor |editorial=[[CRC Press]] |isbn=978-0-7503-0620-1 |ref=Moore}}
* {{cita libro |nome=Ellis D. |autor2=Wessen, Randii R. |título=Neptune: The Planet, Rings, and Satellites |url=https://archive.org/details/neptuneplanetrin0000mine |editorial=Springer-Verlag |isbn=978-1-85233-216-7|apelidos=Miner|ano=2002|ref=harv|lingua=en}}
* {{Cita libro|título=The planet observer's handbook|url=https://archive.org/details/planetobserversh00pric|apelidos=Price|nome=Fred William|editorial=Cambridge University Press|ano=2000|ISBN=0-521-78981-8|ref=harv|lingua=en|lugar=Cambridge|edición=2ª}}
* {{cita libro |apelido=Standage |nome=Tom |título=The Neptune File |data=2001 |editorial=Penguin |isbn=978-0-8027-1363-6 |url=https://archive.org/details/neptunefilestory00stan }}

=== Outros artigos ===
* [[Aneis de Neptuno]]
* [[Lúas de Neptuno]]
* [[Mini-Neptuno]]

=== Ligazóns externas ===
* [http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptunefact.html ''NASA's Neptune fact sheet''] {{en}}
* * [http://www.nineplanets.org/neptune.html Neptuno] de nineplanets.org de Bill Arnett
{{Sistema Solar}}
{{Control de autoridades}}

[[Categoría:Neptuno| ]]
[[Categoría:Artigos que toda Wikipedia debería ter (Ciencia)]]
[[Categoría:Artigos destacados]]