Ver o código fonte de «Motor de indución»

[[Ficheiro:3phase-rmf-320x240-180fc.gif|miniatura|300px|[[Campo magnético xirante]] como a suma de tres vectores.]]
'''Motor de indución''' é un [[motor eléctrico]] construído de tal maneira que se teñen dous [[campo magnético|campos magnéticos]] xirantes.

Os motores de indución son [[máquinas eléctricas]], concretamente [[máquinas asíncronas]].
Un motor de indución é composto basicamente de dúas partes: Estator e Rotor. O espazo entre o [[estator]] e o [[Rotor (eléctrico)|rotor]] é denominado [[entreferro]]. O estator constitúe a parte estática e o rotor a parte móbel.
O [[estator]] está composto de chapas finas de [[aceiro magnético]] tratadas termicamente para reducir ao mínimo as perdas por [[correntes parasitas]] e [[histerese]]. Estas chapas teñen o formato dun anel con rañuras internas (vista frontal) de tal maneira que poidan ser aloxados enrolamentos, os cales á súa vez, cando en operación, deberán crear un campo magnético no estator. O rotor tamén está composto de chapas finas de azo magnético tratadas termicamente, co formato tamén de anel (vista frontal) e cos enrolamentos aloxados lonxitudinalmente.

==Principio de funcionamento==
Ao aplicar ao estator un sistema trifásico equilibrado prodúcese un campo magnético xirante (teorema de Ferraris) en sincronismo coa frecuencia da rede eléctrica. 

A velocidade co campo xirante depende da frecuencia da rede e do número de pólos:

<math>n = -\frac{f \times 60} {p} </math>

Onde '''n''' é a velocidade do campo en rotacións por minuto, '''f''' a frecuencia da rede (en Europa 50 [[Hz]] e '''p''' o número de ''pares'' de pólos)
Ao estar o circuíto do rotor fechado comezan a circular por el correntes inducidas que se opoñen á variación de fluxo (Lei de Lenz), estas correntes fan que se produza unha forza no rotor tendente a que este xire en sincronismo co campo xirante, porén, se se alcanzase este sincronismo deixaría de haber variación de fluxo e polo tanto non habería corrente nin forza, polo que o motor nunca alcanza o sincronismo e ten un "[[escorregamento]]" '''s'''


<math>s = \frac{n-n_e} {n} </math>



onde '''n''' é a velocidade do campo xirante e '''n<sub>e</sub>''' a velocidade do rotor.

O motor de indución é o motor de construción mais simple. Estator e rotor son montados solidarios, cun eixo común aos “aneis” que os compoñen. A aplicación de tensión nos enrolamentos do estator irá facer con que apareza unha tensión nos enrolamentos do rotor. Así, o estator pode ser considerado como o primario dun [[transformador]] e o rotor como seu secundario. 

Este tipo de motor cando accionado por unha turbina e operando cunha rotación acima da síncrona pode xerar potencia activa e entregala ao sistema onde está conectado.
[[Ficheiro:Squirrel_cage.jpg|miniatura|Rotor de gaiola de esquío.]]

==Tipos==

Hai dous tipos básicos de motores de indución:

*Con rotor en [[gaiola de esquío]]
*Con aneis rozantes: os circuítos do rotor terminan nun anel concéntrico co rotor e onde fai contacto unha vasoira que transmite a corrente aos terminais do rotor, que son accesíbeis.

{{Máquinaseléctricas}}
{{Control de autoridades}}

[[Categoría:Motores eléctricos]]